Robbie Williams @ Sportpaleis: Popicoon uit een vorige eeuw

Van alle ex-Take That-leden is Robbie Williams de enige die wereldwijd een succesvolle carrière wist uit te bouwen. Raar maar waar is de Britse popster en stijlicoon tram vijf nog niet gepasseerd. De grootste hits zijn daarentegen onsterfelijk en halen gemakkelijk honderden miljoenen streams. Al dat succes belet Williams niet om zijn fans te blijven trakteren op de beste versie van zichzelf. De man blijft ijdel en ook zijn shows vertonen geen tekens van nonchalance. Het adagium ‘What you see is what you get’ zorgt ervoor dat Williams moeiteloos festivalweides en stadions doet blijven vollopen.

Zijn passage op Rock Werchter 1999 was destijds even controversieel als geniaal. De jaren nadien voerde hij de affiches aan van TW Classic (2015) en Werchter Boutique (2017). Voor de laatste Belgische zaalshow moeten we daarentegen twintig jaar terug in de tijd gaan. Voor de 25ste verjaardag van Williams’ solocarrière vierden we uitgebreid feest in het Antwerps Sportpaleis. Het jubileumalbum XXV is een bloemlezing van opnieuw opgenomen en georkestreerde herwerkingen van zijn beste songs. Dat de avond bol zou staan van de meezingers en een melancholische impact met zich zou meedragen, stond in de sterren geschreven.

Desalniettemin blijft Robbie Williams zijn artistieke grenzen verleggen. Samen met Tim Metcalfe en Flynn Francis richtte hij vorig jaar Lufthaus op. Het naoorlogse karakter van Berlijn duwde Williams en zijn trawanten richting beatgedreven elektro. Williams vond het nodig om vanavond achter de coulissen te blijven. Voor hetgeen dat nog komen zou, was dat een begrijpelijke keuze. Hiermee bevestigde Lufthaus echter wel het cliché dat een voorprogramma zelden meerwaarde biedt aan de show van een superster.

Het Sportpaleis doen veranderen in een zweterig club was een maatje te groot voor de overige twee muzikanten. De visuals en bijhorende stroboscopische effecten waren productioneel gezien van een hoogstaand niveau. Moest Lufthaus in deze gedaante spelen in de Fuse, zat het er boenk op. Nu waren de radiovriendelijke beats vlees noch vis. De remix van Eurythmics’ “Sweet Dreams” zorgde dan toch nog voor korte meezingmomenten en handgeklap. Een usb-stick of partymix op Spotify lokte wellicht hetzelfde effect uit.

Na een halfuurtje werd het dan tijd voor de ster van de avond: Robbie ‘fucking’ Williams. Vol bravoure dropte hij met “Hey Wow Yeah Yeah” het eerste bommetje in de zaal. Het publiek nam eerst een afwachtende houding aan, maar op het podium leek er van alles te gebeuren. Williams’ ensemble bestond immers uit zes danseressen, drie zangeressen en een goed geoliede begeleidingsband die ten dienste stonden aan de grillen van hun broodheer in glitterpak. Volgens de rasartiest is de belangrijkste regel dat een entertainer houdt van diens publiek. Geen andere andere levensles kon een betere introductie zijn voor het anthem “Let Me Entertain You”. De jaren leken geen vat te hebben op Williams’ uithoudingsvermogen. Tactisch als hij is, doet hij ook geen moeite om zijn grijze haren te verbergen, maar juist te verpakken in een hippe mullet.

Nochtans blijft Williams een commercieel stijlproduct uit de jaren negentig. De zeventienjarige jongeman die ooit zwoer nooit te trouwen en geen kinderen te hebben, is inmiddels zeventien jaar getrouwd en vier kinderen rijk. Met de nodige dosis zelfspot kregen we toch een hoop verhalen op ons bord over drugsmisbruik, ongewenste aanrakingen in Bologna en zijn blote billen in de eerste videoclip van Take That. Moest Williams ooit op pensioen gaan, zou hij een nieuwe carrière kunnen starten als verhalenverteller, want iedereen hing aan zijn lippen. “Could It Be Magic” en Oasis-cover van “Don’t Look Back In Anger” werden zo een nostalgische terugkeer naar zijn Take That-periode, en de wilde jaren negentig waarin wit poeder en champagne Williams en de Gallagher-broertjes deden verbroederen op Glastonbury.

Eens de moppentrommel leeg gegrabbeld was, werd het muzikaal niveau weer een stuk sentimenteler. Het mooie “Love My Life” haalde Williams’ zangtalent naar boven. In het begin had hij nog last van long covid, maar daar viel nu niks meer van te merken. De catwalk en levensgrote videoschermen maakten dat er van een kloof tussen band en publiek geen sprake was. Dit was het persoonlijke verjaardagsfeest van Robbie Williams en iedereen was uitgenodigd om hun zorgen te komen vergeten. Tijdens “Candy” werd het Sportpaleis wederom een funky dansvloer waar de handjes vlot de lucht in gingen. Sindsdien volgde het ene hoogtepunt het andere consistent op. De klassieker “Feel” werd luidkeels meegebruld en voorzien van rijen flikkerende smartphones.

Naar het einde toe kregen we daarentegen het gevoel dat alles plots snel moest gaan. Gelukkig zorgde enkele kwinkslagen vanuit het publiek ervoor dat Williams uit zijn ingestudeerde rol als performer moest kruipen. Na de feelgoodhit “Rock DJ” mocht de Hongaarse Maria Anna Williams recht in de ogen kijken tijdens “She’s The One”. In de linkertribune gebeurde er prompt ook een huwelijksaanzoek. Al deze kleine dingetjes zijn het levende bewijs wat voor een immense impact eenvoudige liedjes kunnen hebben op een mensenleven. De groteske show werd traditioneel afgesloten met het onverwoestbare “Angels”. De knuffelrock pur sang sprak daarbij voor zich. Twintigduizend personen een intro horen zingen veroorzaakte evenwel kippenvel. De a capella medley erachter — om te polsen welke hits er populair zijn in België — was tot slot een beetje teveel van het goede. Als we dan toch advocaat van de duivel moeten spelen, mochten de bindteksten een stuk korter. Betreft de muziek en showelementen was Williams één en al oor naar wat zijn fans pleziert.

Robbie Williams speelt deze week nog twee shows (28 & 29/01) in de Ziggo Dome. Op 13 februari keert hij terug voor een derde show. Aanstaande zomer headlinet hij de zaterdag van Pinkpop. Andere topnamen van die dag zijn Queens of the Stone Age, The Script en Hollywood Vampires (met Alice Cooper en Joe Perry van Aerosmith).

Facebook / Instagram / Website / Twitter

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Setlist:

Hey Wow Yeah Yeah
Let Me Entertain You
Land of 1000 Dances (Chris Kenner-cover)
Monsoon
Strong
Come Undone
Could It Be Magic (Take That-cover)
Don’t Look Back in Anger (Oasis-cover)
The Flood (Take That-cover)
Love My Life
Eternity
Tripping
Candy
Feel
Kids
Rock DJ

No Regrets
She’s the One
Angels

Strong / Come Undone / Old Before I Die / Candy / Feel / Angels (a capella medley)