Zo’n dertig jaar geleden stonden Supergrass en haar frontman Gaz Coombes mee op de voorgrond als vaandeldragers van de britpop, al wisten ze nooit écht door te breken tot een groot publiek. Nochtans zijn albums als I Should Coco, In It for the Money en Supergrass platen om te koesteren, boordevol springerige britpop en glorieuze meezingers. De band ging in 2010 uit elkaar wegens muzikale meningsverschillen, maar dat weerhield hen er niet van om in 2019 nog eens samen te komen voor een tour die hen uiteindelijk ook naar België bracht. Na hun optreden op het herdenkingsconcert voor Taylor Hawkins kondigde de groep vorig jaar aan dat ze definitief zouden stoppen en daarmee hebben de bandleden ook alle hoop op nieuw werk begraven. Gelukkig is er nog Gaz Coombes om op terug te vallen, want die heeft de afgelopen jaren wel een mooie solocarrière uitgebouwd met drie sterke langspelers. Voor zijn solowerk geldt uiteindelijk hetzelfde als voor Supergrass: kwalitatief sterk, maar helaas onbekend bij de grote massa. Met Turn The Car Around brengt Coombes vandaag album nummer vier en daarmee voegt hij alweer een straffe plaat toe aan zijn discografie.
Volgens Coombes vormt de nieuwe plaat het sluitstuk van de trilogie die samen met de voorgangers Matador en World’s Strongest Man wordt gevormd. Over het overkoepelende thema blijft de artiest karig met informatie, maar als er een constante binnen de drie albums is, dan is het wel de kwaliteit van de muziek en het vakmanschap achter de songs. De eerste single “Sonny The Strong”, een gevoelige pianoballade die op de tonen van een zoete melodie hulde brengt aan bokslegende Sonny Liston, bevestige enkele maanden geleden al dat Coombes z’n vak nog niet verleerd is. Op de acht overige songs van Turn The Car Around bewijst hij nog maar eens hoe goed hij de kunst van het liedjes maken beheerst.
Coombes is niet alleen een uitstekend songschrijver, hij weet bovendien maar al te goed hoe hij nummers moet doseren en houdt de balans tussen eenvoud en bombast perfect in evenwicht op z’n nieuwe plaat. Zo croont hij er in de dromerige opener “Overnight Trains” nog subtiel op los met ondersteuning van zachte gitaarpatronen en dronegeluiden. In het daaropvolgende “Don’t Say It’s Over” kiest voor hij dan weer voor een ruimere invulling. Galmende synths, warme piano’s en catchy koorzang zorgen ervoor dat de melodie instant in je hoofd blijft hangen zonder dat het ergens pathetisch wordt. Met een toptrack als “Feel Loop (Lizard Dream)” is er aansluitend plaats voor een van de scherpste en zwoelste rocknummers die Coombes in jaren maakte. Meer dan een killerritme, een monotone bas en vooral een vuile gitaarlick heeft de opperbakkebaard hier niet nodig om indruk te maken. Het zijn die afgewogen en succesvolle afwisselingen die van Turn The Car Around een gevarieerd geheel maken.
De titel van de plaat spreekt boekdelen, want Coombes draait in zekere zin z’n kar; daar waar de voorgangers Matador en World’s Strongest Man nog grotendeels door hem alleen werden geschreven en opgenomen trok hij voor het nieuwe album opnieuw de studio in met een band. Het klinkt dan ook allemaal wat grootser en gelaagder, al wordt het nergens buitensporig bombastisch. Onze favorieten? Het reeds vernoemde “Feel Loop (Wizard Dream)”, de heerlijke hooks en de geweldige flow van het aan “Ashes To Ashes” schatplichtige “This Love” en “Not The Only Things”. In laatstgenoemd nummer trekt een grootse outro met een psychedelisch orgeltje, zweverige achtergrondzang en blazers je helemaal mee in een aanstekelijke trip.
Wat ten slotte opvalt doorheen de plaat, is hoe doordacht en beheerst Coombes zich doorheen de nummers zingt. De schreeuwerige rocker van Supergrass is in geen mijlen te verkennen en maakt plaats voor diep gecroon en warm, zalvend gezang. Dit zorgt in combinatie met de pakkende melodieën en de geslaagde grooves die de nummers drijven voor een dromerig album. Is er dan niets aan te merken op Coombes nieuwste? Niet echt, maar als we echt moeten mierenneuken dan is het titelnummer in vergelijking met de rest van de plaat misschien net wat magerder. Een druppel op een hete plaat, want als geheel staat de nieuwste van Coombes als een huis.
Met Turn The Car Around scheurt Gaz Coombes helemaal de goede kant uit want het is alweer een sterke soloplaat die van begin tot einde weet te beklijven. Coombes zingt zich relaxed een weg doorheen negen nummers die allemaal op een of andere manier wel onder je vel weten te kruipen. Supergrass mag dan wel definitief begraven zijn, maar als Coombes z’n solocarrière met platen als Turn The Car Around blijft vullen zijn wij daar nog niet zo rouwig om.
Op 1 maart zakt Gaz Coombes af naar De Roma in Antwerpen om z’n nieuwe plaat voor te stellen. De dag nadien kan je hem vinden op het podium van Tolhuistuin Paradiso in Amsterdam. Voor beide concerten zijn nog tickets beschikbaar.
Facebook / Instagram / Twitter / Website
Beluister de singles van de week op onze Spotify.
