Een reünietour, het is tegenwoordig meer dan in en ook Supergrass doet mee aan hype. De band stond voor het eerst sinds 2009 nog eens in België. Nadat de leden van de band de afgelopen jaren solo voor eigen successen gingen, kwam vorig jaar het nieuws dat de groep opnieuw samen was. Nieuwe nummers zitten er voorlopig nog niet in, maar een tour met de grootste hits brengt de band wel mee naar Brussel. Daar kwamen alle fans uit de nineties, nillies en ook wel wat nieuwe af om te zien hoe het met hun favoriete band vergaat. En onze conclusie is alvast: goed. De groep blaakt van energie en staat goed in hun vel een show te geven, “In It For The Money”? Wij denken alvast van niet.
Openen mochten de Nederlanders van The Tambles. Ze brachten de sixties mee naar de AB en deden dat op een erg uitbundige manier. Vol energie en geluk wist de band in een halfuurtje heel strak psychedelische rock te brengen. We hoorden invloeden uit de garagescene en een band die heel goed weet waar ze naartoe willen. Vernieuwend is het allerminst, maar plezierig des te meer. De band warmde ons alvast goed op voor wat komen zou, en we noteren hen alvast op ons ‘to watch’ lijstje.
Natuurlijk was iedereen gekomen om Supergrass aan het werk te zien, en de band vloog er meteen vol snelheid in. Met “In It For The Money” zouden ze zomaar bewust gekozen hebben om op een muzikale manier de criticasters van reünies de mond te snoeren. Want zelfs al doen ze het voor het geld, de overtuiging waarmee ze hun set op gang knalden leek alsof ze weer vol goesting hun muziek aan de man brengen.
De uitverkochte AB kwam natuurlijk voor de hits, maar het viel ook op dat bijna ieder nummer gekend was door de zaal. Daardoor kunnen we spreken van een heus meezingspektakel, al was het ene beter gekend dan het ander. Dat er vol goesting werd gespeeld, versterkte wel het samenhorigheidsgevoel in de AB, waardoor je meteen goesting had om je volledig te smijten.
Voor een eerste keer ontplofte de zaal dan toen “Moving” de revue passeerde. Het gras vatte vuur en de grond bevatte een splinterbom die iedereen in de zaal aan het springen bracht. Het was meteen ook het einde van een strak begin, en een begin van de iets kalmere songs in de set. Zo was “Fin” iets dramatischer waardoor de energie van in het begin van de set nergens nog te vinden was, ook “Late In The Day” kon in zijn gitaarsolo’s ons niet meer warm krijgen.
Een kalmer middenstuk dus, maar dat is vanzelfsprekend ook relatief want er passeerden ook wel wat riffs. Het voelde gewoon even minder intens aan als bij het begin. De band probeerde weliswaar de interactie met het publiek tot een maximum te brengen, en dat hielp ook. Mensen riepen nummers, maar volgens Gaz Coombes was het geen ‘request show’. Dan maar “Richard III” door de boxen knallen. Zo was er weer even een stevig duo samen met “Going Out” dat het publiek terug wat wakker maakte.
Het was weliswaar slechts bij de eindsprint dat Supergrass iedereen meekreeg. Het begon met “Grace” om daarna met überklassieker, of volgens Coombes ‘zeldzame B-kant’, “Alright” iedereen aan het brullen te krijgen. Het venijn zat hem dus duidelijk in de staart, want ook “Sun Hits The Sky” bracht iedereen in extase. De band weet de songs nog steeds te spelen als toen ze het net uitbrachten. Die jeugdigheid zorgt er vanzelfsprekend wel voor dat de nummers nog overtuigender binnenkomen. “Pumpin On Your Stereo” deed het dan op een groovy manier om de zaal helemaal aan het dansen te krijgen. Ambiance was er in overvloed, en dat was natuurlijk te danken aan de band die vol liefde zijn muziek bracht.
De bisronde was niet overbodig, maar gaf nog maar eens een fuzzexplosie van jewelste waarna er tijdens “Strange Ones” zelfs een moshpit ontstond. De band had het vuur in iedereen wakker gemaakt en jong en oud gingen samen met elkaar de pit in. Supergrass speelde in de AB alsof ze nooit waren weggeweest. De set was super strak, de muziek uitstekend en de songs klassiekers. Toch zorgden de iets tragere songs ervoor dat de intensiteit hier en daar wat uit de set verdween, en kunnen we er natuurlijk niet onderuit dat de band hun setlist wat beter had mogen indelen. Desalniettemin zagen we een meer dan geslaagde show van Supergrass die we maar al te graag op een festival terug zien keren.
Setlist:
In It for the Money
I’d Like to Know
Diamond Hoo Ha Man
Mary
Moving
Time
Mansize Rooster
Fin
Late in the Day
Richard III
Going Out
Low C
Lose It
She’s So Loose
Grace
Alright
Sun Hits the Sky
Lenny
Pumping on Your Stereo
Caught by the Fuzz
Bad Blood
Strange Ones
