© Moni Haworth
De Zweedse popheldin Tove Lo heeft al vele waters doorzwommen en blijft nog steeds aan de oppervlakte drijven als een van Europa’s beste popartiesten. Haar grote doorbraak kwam er in 2013 dankzij haar wereldhit “Habits (Stay High)“, maar het waren vooral ook haar aansluitende albums die haar status als gevierde artiest kracht hebben bijgezet. Wereldhits heeft ze commercieel gezien misschien niet meer, maar aan goede muziek is er allesbehalve een gebrek. Dat bewees ze ook dit jaar met haar vijfde album Dirt Femme, waar ze verder experimenteerde met haar geluid en vooral ook dieper in haar ziel keek dan ooit te voren. We spraken de zangeres na haar Europese tour, wanneer ze terug in Los Angeles zit en nieuwe nummers afwerkt die ze in 2023 zal uitbrengen.
Je bent net thuis gekomen na een lange tour door Europa. Hoe was het voor jou om eindelijk terug te kunnen touren na zo’n lange periode zonder?
Het was ongelofelijk. We zijn in mei begonnen met een paar festivals en clubshows, maar de headline-tour is de eerste tour waar we terug op een tourbus kropen, anderhalf uur speelden en onze volledige productie konden neerzetten. Het voelde bijna aan alsof we het voor de eerste keer deden. Het publiek was elke avond fantastisch, de setlist voelde zeer goed aan en de reacties op de nieuwe nummers waren geweldig. Ik weet dat iedereen uiteraard zijn favoriete liedjes heeft en dat het soms een tijdje duurt voor fans mee zijn met een nieuw album, maar ik had het gevoel dat ze de nieuwe muziek echt apprecieerden. Ik zit nu in een post-tour-blues, waar ik nostalgisch terugblik en terug naar die shows verlang.
Je vijfde album Dirt Femme is niet alleen interessant op muzikaal vlak, maar is ook je eerste release onder je eigen label Pretty Swede Records. Voelde het schrijven van dit album als een bevrijding omdat je nu zelf de touwen volledig in handen hebt?
Het was eerlijk gezegd wat beangstigend in het begin omdat ik me afvroeg of ik de juiste keuzes maakte en of het ging aanslaan. Het voelde wat raar om opeens al die verantwoordelijk en vooral alle commerciële keuzes alleen te dragen. Ik kon gelukkig op mijn team rekenen voor de release. Op creatief vlak voelde ik me ontzettend vrij. In het verleden, onder contract bij een label, luisterden ze altijd al naar mij en lieten ze mij m’n ding doen, maar ik kon deze keer nog creatiever zijn zoals ik het zelf wou. Ik moest op geen enkele manier compromis sluiten, waardoor ik me echt vrij, gelukkig en trots voelde. Het was al langer een droom van mij om het zo te doen, dus ik ben zo blij dat de fans zo positief reageren.
Ik moest op geen enkele manier compromis sluiten, waardoor ik me echt vrij, gelukkig en trots voelde
Je hebt hiervoor al vier albums uitgebracht. Voelt het dan nog speciaal of is het nog zenuwslopend om een project met de wereld te delen?
Het blijft elke keer weer hetzelfde gevoel, maar het was toch ook anders bij Dirt Femme. Ik had al een tijdje geen album meer uitgebracht en schreef in 2020 amper nummers door een gebrek aan inspiratie. Die pauze heeft ervoor gezorgd dat ik helemaal kon resetten en het aanvoelde alsof ik mijn debuutalbum zou uitbrengen. Ik had al een tijdje niet meer getourd, geen muziek uitgebracht of interviews gedaan en zat vooral zonder label. Ik vroeg me daarom af of ik nog iets te vertellen had, of dat mijn verhalen nog met mensen zou resoneren en of ze me nog zouden herinneren. Ik schrijf mijn nummers allemaal thuis in mijn eigen bubbel, dus die twijfel of het nog herkenbaar was zat er wel wat in. Ik ben altijd heel eerlijk en open geweest in mijn teksten, maar deze keer is het wel van een ander level. Ik voel me daarom wat kwetsbaarder bij het uitbrengen van Dirt Femme.
Je schreef een groot deel van dit album in je slaapkamer, waar het allemaal enkele jaren geleden voor jou begon. Had die verandering van setting een grote impact op het eindresultaat?
Absoluut. Het was voor mij heel belangrijk om na het vorige album een pauze te nemen en tijd voor mezelf te maken. Ik had daarom meer ruimte om op dit album te experimenteren en nam meer uitgebreid de tijd om er aan te werken, wat een grote impact had op het resultaat. Ik ben altijd zeer snel in het overgaan naar nieuwe hoofdstukken, maar het vertragen heeft het echt naar een hoger niveau getild.
Je omarmt je vrouwelijkheid en sensualiteit meer dan ooit tevoren op je nieuwe album. Was het voor jou moeilijk om over dit soort thema’s te schrijven?
Het schrijven van de nummers was eigenlijk redelijk makkelijk, maar het was moeilijker om ze aan mensen te laten horen. Vrienden die ik al mijn hele leven ken, wisten uiteraard van mijn problemen omdat ze toen al deel uitmaakten van mijn leven, maar de vrienden die ik maakte door te verhuizen naar Los Angeles of door de muziek weten niet alles over mijn verleden. Ik sprak misschien soms al eens in de rapte over mijn slecht zelfbeeld als tiener, maar ging er toen nooit dieper op in. Ze waren allemaal in shock toen ze “Grapefruit’ voor het eerst hoorden, omdat ik voor velen nu de belichaming ben voor body positiviteit en overkom alsof ik mij heel comfortabel in mijn lichaam voel.
Ik wou er altijd over vertellen en heb dat via muziek gedaan, al was het daarna moeilijk om te beseffen dat ik het er daardoor soms over moest hebben. Aangezien het zo lang geleden in mijn verleden ligt, voelt het ondertussen echt als een opluchting aan om er over te spreken en misschien een voorbeeld te zijn voor anderen die er nog mee in de knoop zitten. Ik wil hen laten zien dat je uit een diep dal kan geraken, waar eten niet meer traumatiserend hoeft te zijn en je een gezonde relatie kan opbouwen met je lichaam. Ik ben nog steeds super trots dat ik “Grapefruit” schreef en uiteindelijk ook met de wereld deelde.
Ik wil mijn fans laten zien dat je uit een diep dal kan geraken, waar eten niet meer traumatiserend hoeft te zijn en je een gezonde relatie kan opbouwen met je lichaam
Hoe is het voor jou om achteraf reacties te lezen van fans over zulke persoonlijke nummers, wetende dat het hen eventueel echt kan helpen?
Ik schrijf nummers nooit met de intentie dat ze slechts één bepaalde betekenis moeten hebben bij de luisteraars. Ik ben eigenlijk redelijk egoïstisch als ik muziek maak, omdat ik echt kijk naar hetgeen ik wil vertellen en wat ik van me wil afschrijven zonder te kijken naar anderen. Wat ik wel voel, is dat ik eerlijk moet zijn want wanneer ik zelf slecht in mijn vel zit en dan verkies ik het om te luisteren naar nummers die beschrijven hoe ik me op dat moment voel en niet hoe ik me wens te voelen. Ik herinner me nog dat ik het haatte om naar body positive muziek te luisteren toen ik mijn eetstoornis had. Ik vond mezelf een mislukking omdat ik niet kon voelen wat ze in die nummers beschrijven. Dat is waarschijnlijk ook waarom ik “Grapefruit” op die manier heb geschreven en vooral de donkere momenten in de tekst schets.
Welk gevoel overheerst er als je nu — enkele weken na de release — naar je eigen album luistert?
Het is misschien een beetje raar maar nadat mijn album uitkwam, heb ik er eigenlijk niet echt meer naar geluisterd. Ik speel de nummers live en dat voelt ontzettend goed, maar ik zet ze nu niet specifiek op ofzo. Ik sprak er onlangs nog met mijn producer over: eens het uit is, ben je de eerste week nog ontzettend trots en luister je er met trots naar. Maar als je dat te veel doet, begin je dingen te horen die je misschien anders zou doen terwijl je het eigenlijk zijn eigen leven moet laten leiden.
Laat ons het hebben over het visuele aspect van Dirt Femme. Wat waren de startpunten voor de videoclips en foto’s?
Het een kwam min of meer na het ander. Het begon eigenlijk gewoon met naar het album luisteren. Ik reflecteerde toen over de titel van het album en de rode draad doorheen de nummers. Ik vond het zelf ontzettend dramatisch en filmisch. Wanneer ik het voor mijn creative director speelde, waren we het beide snel eens dat elk nummer zijn eigen persoonlijkheid had dat in een groter geheel past. Eigenlijk, zoals een soort filmpersonage.
Wanneer we de video’s en visualizers filmden, gaven we elk nummer zijn eigen personage en verschillende scenes. Voor “No One Dies From Love” kozen we bijvoorbeeld voor dat klassieke ‘red mij’-personage van een jaren negentig superheldenfilm. “2 Die 4” is dan weer een soort Wonder Woman met een groot big dick-energie gehalte en “I’m To Blame” is de typische fuckboy. We hebben de video’s, artwork en foto’s op een week gemaakt in een verlaten woestijn, waardoor het visueel ook allemaal in dezelfde lijn ligt, maar ze elk hun eigen sfeer hebben.
Waar staat de artwork eigenlijk voor?
Ik ben van sterrenbeeld een schorpioen en in de dierenwereld eet de vrouwelijke schorpioen de mannelijke schorpioen. Ik weet niet waarom, maar ik vind dat zo leuk. (lacht) In mijn verbeelding toont dit de de kracht van een vrouwelijke schorpioen en dat sprak me heel hard aan. Het werd uiteindelijk zelfs het overkoepelend personage voor het album. Als je niet aan mijn kant staat, me steunt in hoe ik me voel of uitdruk, dan kan mijn album een bedreiging zijn voor je. Ik vond dit beeld daarom perfect om als artwork te gebruiken.
Er zijn zeer concrete plannen om terug naar België te komen volgend jaar
Je bent niet alleen succesvol met je nieuwe album, maar heel wat mensen ontdekken je ouder werk dankzij TikTok. Hoe is het voor jou om te zien dat een nummer zoals “Habits (Stay High)” na al die jaren terug een nieuwe betekenis krijgt?
Dat is voor mij ontzettend spannend. Het toont mij dat ik muziek gemaakt heb die na al die jaren nog steeds resoneert met mensen. Om een nieuwe generatie te zien opgaan in mijn muziek geeft me ook het gevoel dat er eindeloos veel mogelijkheden zijn. Ik heb op TikTok zelf heel veel plezier en vind het een heel toffe manier om te communiceren met mijn fans. Het is een platform waar ik niet per se mijn muziek moet promoten, maar ook gewoon onnozel kan doen. Zo lang ik zowel zot kan doen, maar tegelijk ook mijn artistieke wereld rond mijn albums kan bouwen, vind ik het echt super fijn. Het is een tof medium om gewoon te zien wat er gebeurt zonder er zelf veel invloed op te hebben. Ik geef zo veel om alle nummers die ik ooit schreef, dat het ook fijn is om te zien dat de nummers daar terug worden opgepikt en een nieuw leven krijgen.
Ten slotte, een vraag die elke Belgische Tove Lo-fan op de lippen brandt nadat je de show in Brussel last-minute moest afzeggen omwille van ziekte: wanneer kom je nog eens naar België?
Er zijn zeer concrete plannen om terug naar België te komen volgend jaar. We hebben dat nog niet aangekondigd, maar zullen dat binnenkort doen. Ik beloof jullie hierbij plechtig: België krijgt nog shows!
