LiveRecensies

Kate NV @ Botanique (Rotonde): Speelse, kleurrijke elektronica

Het heeft wat voeten in de aarde gehad om Kate NV naar ons Belgenlandje te krijgen en dat lag voor een keer niet aan het virus dat volgens bepaalde nieuwsbronnen een nieuwe golf tegemoet gaat. Kate Shilonosova maakte naam voor zichzelf als gitarist van new-waveband Glintshake en Scratch Orchestra, maar koos in 2016 voor een pad als solo-artieste. Haar recentste plaat, Room For The Moon, dateert alweer van 2020, maar vormt zowaar het meest toegankelijke werk van de Russische. De Rotonde van de Botanique fungeert op een koude decemberavond als de poort tot de bijzondere wereld van Kate NV haar avant-pop.

Een ietwat ongemakkelijke stilte onthaalt de mannen van Sergeant terwijl de rotonde zich met mondjesmaat vult. Het is een thuismatch voor de Brusselse band die kraut met elementen uit de jaren 2000 vermengt op een bijzonder creatieve manier. Al gauw worden we meegezogen in een intiem klankexperiment dat steeds meer aan kracht, ruimte en volume lijkt te winnen. Een speciale rol is daarin weggelegd voor het arsenaal blokfluitachtige voorwerpen die zorgvuldig tussen een wirwar aan kabels geplaatst zijn. Af en toe vullen oerkreten de ruimte, maar verder blijft de vocale bijdrage beperkt tot een paar inhoudelijk weinig gecompliceerde zinnen die het principe van herhaling op de proef stellen. Uiteindelijk zijn het toch de gitaren die om de halzen van het tweetal sieren die het het langst volhouden en zo de rode draad vormen. De veelzijdigheid van het instrument wordt door de experimentele aanpak van Sergeant in de verf gezet terwijl er voor adempauzes zowaar geen tijd is. De bubbel zou maar eens onverwacht moeten barsten. Na ruim een half uur houden de twee het voor bekeken en hebben we even tijd nodig om weer met beide voeten op aarde te landen. Wat we precies gehoord hebben, blijft nog even gissen, maar tegelijkertijd kan je er alles in horen wat je er zelf in wilt horen. 

Na het gebruikelijke half uurtje pauze, nemen we weer plaats in de zaal waar meteen de kleine setup op het podium opvalt. Kate NV staat er vanavond alleen voor en dat betekent dat er ingezet moet worden op performance om het publiek vast te houden. Gelukkig blijkt de Russische uit te blinken in die rol en profileert ze zich vanaf de eerste minuut als een soort futuristisch elfje dat de deur naar haar eigen wonderlijke wereld op een kiertje zet. In die wereld zijn het niet alleen talloze lagen aan vreemde en meer vertrouwde klanken, maar ook felle en meer pastelkleuren die het landschap textuur geven. Terwijl op tape de noten met elkaar verbonden worden, voert de artieste een choreografie uit die een haast dirigerende functie heeft.

Dat we vaker niet dan wel weten wat Kate NV precies aan het zingen is, geeft het geheel een soort speels en onbevangen gevoel. Daaruit blijkt maar weer dat taal helemaal geen barrière hoeft te vormen als het op muziek aan komt. Toch probeert ze het Brusselse publiek bij momenten de hand te reiken door een korte ‘merci’ tussen de songs door, of met het surrealistische “Ça Commence Par”, de enige song die NV in het Frans brengt en waarbij de woorden dichter tegen nonsens aan liggen dan tegen een echt discours. Dat de Russische als kind Franse les gekregen heeft, is ook zowat de enige anekdote die we te horen krijgen, wat het geheel een soms nogal geroutineerd gevoel geeft en dat terwijl de minitour van Kate NV slechts drie data telt.

Kate NV doet het in de Botanique solo en dat weet ons niet altijd helemaal te overtuigen. Of beter gezegd; hoewel de voorgeprogrammeerde geluiden een enorme vrijheid geven aan de artieste, merken we dat de toevoeging van bijvoorbeeld live drums een interessante keuze zou kunnen zijn. Af en toe voelt het podium namelijk net iets té leeg en betrappen we onszelf erop dat we een beetje beginnen rondkijken. Dat gevoel lijkt de mensen op de eerste rijen echter compleet te ontgaan, want zij dansen gewillig mee op de tonen van de artieste. Op een bepaald moment lijkt het publiek als een marionet aangestuurd, met gesloten ogen dansen de fans op exact dezelfde manier zonder zich daarvan bewust te zijn.

De utopische, futuristische wereld waar Kate NV ons mee naartoe neemt in de Botanique is er een waar een tropisch feestje zomaar kan overlopen in theatrale gekkigheid. Zo gebruikt NV haar lach plots als instrument wat een heel bevreemdend en tegelijkertijd verbindend effect heeft. Wanneer het geheel net iets te ver van de bewandelde paden lijkt te dwalen, stuurt de percussie het lichaam van de zangeres in de juiste richting terwijl ook de melodie nog op zoek lijkt te zijn naar houvast. Het is dat precaire evenwicht dat ons de indruk geeft dat de artieste haar eigen muziek voor het eerst in volle glorie hoort. Iets wat een concert van Kate NV een zekere speelsheid en jeugdigheid geeft.

We worden meegenomen op een elektronische reis die ons leert dat computergestuurde geluiden niet per se koel en afstandelijk hoeven te klinken. Zo horen we plots jazzy invloeden die verbroedering zoeken met discoklanken. Ook de laatste track van de avond weet weer een geheel eigen sfeer neer te zetten en trakteert ons op een vrij zoete compositie die inspiratie gehaald lijkt te hebben uit anime en andere elementen uit de Japanse cultuur. Helaas komen mooie liedjes snel tot een eind en net zo abrupt als een telefoonverbinding soms kan wegvallen, worden we uit onze droom gewekt en staan we plots weer met twee voeten op Brusselse grond. Een laatste groet aan de aanwezigen brengt Kate NV met een feeëriek liedje, badend in een blauwe gloed dat eindigt met zodanig hoge tonen dat we flashbacks krijgen naar de gehoortesten tijdens het medisch onderzoek op de basisschool.

In een compacte show van een uur bracht Kate NV ons heen en terug naar een onbekende wereld die we in sneltempo ontdekten. We keken binnen in de bubbel van de Russische, maar of we daar nu echt wijzer uit geworden zijn, of net nog meer het spoor bijster zijn, is maar de vraag. De afwezigen hadden zelfs op deze gure zondagavond ongelijk en hebben de kans mislopen om Kate NV in een bijzonder intieme setting te zien. Wie weet zien we de artieste in 2023 wel in een van de kleinere tenten op een festival.

649 posts

About author
Dansende Beer met een hart voor Scandinavische popmuziek, sad girl music (lees: Phoebe Bridgers) en Franstalige dingen.
Articles
Related posts
LiveRecensies

Joy Anonymous @ Botanique (Rotonde): Boiler Room BXL

Twee keer zette Joy Anonymous al voet op Belgische bodem, twee keer was dat in het voorprogramma van Fred again..; een bromance…
LiveRecensies

Glass Beams @ Botanique (Rotonde): The (not so) Masked Singer

Er hangt een zekere mystiek rond Glass Beams. Dit drietal uit Melbourne brengt psychedelische muziek met Indiase invloeden en weet sinds 2021…
LiveRecensies

Jersey @ Botanique (Le Musée): Dansende lampen

Rap, rapper, rapst! Wie een kaartje voor het concert van Jersey in de Botanique wilde bemachtigen moest er heel snel bij zijn….

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.