AlbumsFeatured albumsRecensies

NOFX – Double Album (★★★): Een afscheid met alle vertrouwde ingrediënten

In 2023 viert NOFX zijn veertigste verjaardag. Dat de band al heel wat kilometers op de teller heeft staan en de meest bizarre en hilarische verhalen heeft te vertellen, konden we een aantal jaar geleden nog zien. Wie de zelfgemaakte documentaire Backstage Passport – waar ze speelden op plaatsen waar een andere bands geen voet aan de grond durven te zetten – ooit bekeken heeft, zal beamen dat de verhalen niet overdreven zijn. Ook in het boek The Hepatitis Bathtub and Other Stories vertellen de bandleden vrijuit over hun avonturen doorheen de jaren heen. De evolutie die ze doormaakten bracht hen uit de krochten van de LA punkscene naar het sterrendom tijdens de eerste punkrockrevival aan het begin van de jaren negentig in de schaduw van Green Day en The Offspring. Later stonden ze op de barricades tegen de verkiezing van George W. Bush en in de herfst van hun carrière sprong de band op de kar als voorvechters van de LGBTQ+-beweging. Onnodig om te vermelden dat hun pot van scene punten goed gevuld is na veertig jaar.

Maar aan alle mooie liedjes komt een einde. Frontman Fat Mike verkondigde een beetje tussen de soep en de patatten dat de band nog één keer op tour gaat en ze er dan de brui aan geeft. Hoe dit allemaal in zijn werk zal gaan, is nog niet duidelijk. Wie hen in Europa nog een laatste keer aan het werk wil zien, zal geduld moeten hebben tot aan de zomer. Voorlopig staan ze enkel op Rock Am Ring geprogrammeerd, maar we kunnen ons niet inbeelden dat het enkel bij deze ene show zal blijven.

Een bevestiging dat dit het laatste album van de Californische band wordt hebben we nog niet gekregen, maar dat dit deel uitmaakt van een project dat niet gelopen is zoals Fat Mike gedacht had, dat kunnen we wel bevestigen. Tijdens de eerste lockdown had hij namelijk het idee om als eerste artiest het perfecte dubbelalbum te schrijven. Nooit was volgens het opperhoofd van NOFX een artiest geslaagd om de perfectie te benaderen. Ook hij moest na een tijdje toegeven dat hij niet geslaagd was in deze opdracht. Met hangende pootjes werd het prestigieuze project omgevormd tot een enkel album, dat de toepasselijke naam Single Album meekreeg. De inspanning ten spijt kregen wij hier bij Dansende Beren het niet echt warm van dit album. De poging om hit “Linoleum” te heruitvinden samen met Avenged Sevenfold en om te dopen als “Linewleum” was grappig. Tevens legde het ook bloot dat de band na een lange carrière de inspiratie zoekende was.

We hielden dan ook ons hart vast toen de band aankondigde dat ze deel twee van het magnum opus toch op de wereld zouden loslaten. De nummers die niet goed genoeg waren bevonden zouden als extraatje voor de echte fans uitgebracht worden. Enkele van de nummers kregen we al in andere versies te horen doorheen de jaren. Zo kon je “My Favorite Enemy” al terugvinden op YouTube, oorspronkelijk als “My Eneme”. Het maakte tevens deel uit van de singlescollectie die ze in 2019 exclusief voor de diehard fans uitbrachten onder de naam Seven Inch of the Month Club. Ook “Fuck Day Six”, “Don’t Count On Me” en openingsnummer “Darby Crashing Your Party” waren zo in andere versies daar terug te vinden. Het draagt enkel bij aan de perceptie dat Double Album een samenraapsel van veredelde B-kantjes is.

“Darby Crashing Your Party” trapt het album af op een leuke manier. Waar NOFX vroeger steeds te boek stond als de jolige bende, tastten ze de laatste jaren eerder de donkere kanten van het leven af. Het openingsnummer neemt ons direct mee naar vrolijkere tijden met kenmerkende baslijnen, snedige gitaarstukjes en een grappige tekst. Een tempo dat wordt doorgetrokken op “My Favorite Enemy”. We hebben het allemaal wel al eens gehoord, maar ze blijven toch een van de peetvaders van de Californische punk. Het originele blijft toch steeds beter dan een kopie.

De tweede vooruitgeschoven single “Punk Rock Cliché” kwam met een verrassend verhaal. Het nummer werd geschreven door Fat Mike voor zijn goede vriend Matt Skiba, tot voor kort gitarist bij blink-182. Het zou de eerste single worden uit California tot Travis Barker en Mark Hoppus te horen kregen dat het nummer neergepend was door Fat Mike. Het verdween zo zelfs volledig uit de tracklist. Volgens Fat Mike was de versie van blink-182 veel spectaculairder dan de versie die NOFX opnam. We hebben geen idee hoe de blink-182-versie klinkt, maar die van NOFX is alles wat de titel omschrijft: een opeenstapeling van clichés.

NOFX verrast nooit op Double Album maar toch is het een aangenaam album. Doorheen heel de plaat hangt een opgetogen gevoel en keert de typische humor die hen groot maakte terug op het voorplan. Met humor kom je al een eind, maar het is vooral de sound die voor een vertrouwd gevoel zorgt. “Is It Too Soon If Time is Relative” is nog een nummer dat we al te horen kregen als single. Het is een eerbetoon aan Stephen Hawking en verscheen net na zijn dood. Je waant je terug in het begin van het millennium waar NOFX scherp, vrolijk en gevat klonk. Ook op “Alcopollack”, waar gitarist Eric Melvin zich nog eens mag uitleven op zang, en “Three Against Me” tappen ze uit hetzelfde vat.

Wanneer NOFX op veilig speelt en het warm water niet opnieuw probeert uit te vinden, blijkt toch maar eens waarom ze tot de top in hun genre behoren. Dat er in een carrière van veertig jaar niet altijd gesurft wordt op de hoogste golven is niet meer dan logisch. Dat het vet al een tijdje van de soep was, is dat ook. In die optiek is Double Album een album dat niet meer nodig was om hun carrière glans of vorm te geven, maar klinkt het zo spontaan en ontwapenend dat het gewoon een simpel en aangenaam album is. Wie liefhebber is van NOFX ten tijde van The War On Errorism zal zich aan Double Album de komende weken goed te kunnen verwarmen.

Facebook / Instagram

Beluister de singles van de week op onze Spotify.

Related posts
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single NOFX - "I'm a Rat"

Tegenwoordig zijn er nog maar een handvol punkgroepen die de essentie van het genre weten vast te houden. Een constante factor gedurende…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Strung Out - "New Gods"

Strung Out, opgericht in 1989 in Simi Valley, Californië, heeft een indrukwekkende carrière opgebouwd die zich uitstrekt over meer dan drie decennia….
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Jera on Air voegt vierde festivaldag toe met onder andere The Prodigy en Enter Shikari

Als een donderslag bij heldere hemel: zo voegde Jera on Air vandaag uit het niets een vierde dag toe aan zijn festival….

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.