AlbumsFeatured albumsRecensies

Bruce Springsteen – Only The Strong Survive (★★): Op zoek naar een nieuwe inspiratiebron

Bruce Springsteen heeft natuurlijk geen introductie meer nodig. De legendarische zanger en liedschrijver is inmiddels al 73, maar weet duidelijk nog niet van ophouden. Hij komt vandaag namelijk met zijn eenentwintigste (!) studioalbum op de proppen, al hoort daar ook wel een disclaimer bij: Springsteen schreef namelijk geen nummers voor deze plaat, maar covert een hoop soulklassiekers van onder meer Billy Paul en The Commodores. We zouden wel durven stellen dat zijn creatieve hoogdagen voorbij zijn, maar Springsteen mogen we natuurlijk nooit afschrijven.

Het is overigens niet de eerste keer dat de Amerikaan met een coveralbum komt. In 2006 bracht hij namelijk We Shall Overcome: The Pete Seeger Sessions uit, waarop hij uitsluitend nummers van zijn grote held en folklegende Pete Seeger bracht. Deze keer dus geen folk, maar wel soul. Dat Springsteen live over de nodige soul beschikt weet iedereen die de beste man ooit live aan het werk zag wel, al is de vraag natuurlijk of hij dat ook op een plaat zo weet over te brengen.

Opener “Only The Strong Survive” klinkt op zich wel veelbelovend, maar dat zou ook wel kunnen omdat dat gewoon een steengoed nummer is. Springsteen inspireerde zich duidelijk op de versie van Elvis, maar trapt niet in de valkuil van de imitatie. Als Springsteen doorheen het album zijn eigenheid wist te behouden, ware dat uitstekend. Helaas is dat niet zo en bij “Soul Days” vragen we ons al af waar de bezieling van daarnet in godsnaam naartoe is. Bij “Nightshift” gaat het nog een stapje verder en klinkt het simpelweg kitscherig. Wie zijn verstand op nul weet te zetten en vooral wegdenkt dat Springsteen aan het zingen is, kan er misschien wel nog enigszins van genieten. Wij vragen ons toch vooral af waar de working-class hero van weleer naar toe is.

Dat het album zich tot één genre beperkt, doet er ook zeker geen goed aan. Reken daar nog eens bij dat er aan de instrumentatie nagenoeg niets veranderd is en het valt eigenlijk gewoon oubollig te noemen. Dat wordt op “The Sun Ain’t Gonna Shine Anymore” nog eens pijnlijk duidelijk. Producer Ron Aniello is vermoedelijk de grote schuldige wat dat betreft. Het is trouwens ook niet de eerste keer dat hij een album van Springsteen produceert. Zo was hij ook verantwoordelijk voor de mindere productie van platen zoals High Hopes en Western Stars.

Die lijn zet zich ook verder op “Western Union Man” en eigenlijk kunnen we niet anders dan ons afvragen hoe dit album zou hebben geklonken mocht Springsteen beroep hebben gedaan op de E Street Band. Dat zou toch al een immens verschil hebben gemaakt. Gelukkig zijn er ook nog uitschieters zoals “I Wish It Would Rain”, dat origineel van The Temptations is. Ook hier slaagt de Amerikaan erin om genoeg eigenheid in het nummer te leggen, waardoor we kunnen loskomen van het origineel en eindelijk weer een beetje genieten.

Helaas is bij “Don’t Play That Song” alweer het tegenovergestelde van toepassing. Er bestaan talloze fantastische uitvoeringen van het liedje, dat we vooral aan Ben E. King of Aretha Franklin linken, maar deze versie maakt helaas geen deel uit van dat groepje straffe vertolkingen. Het is een beetje het verhaal van Only The Strong Survive: Springsteen die te dicht bij het origineel aanleunt, maar ook niet straf genoeg zingt om minstens even goed te doen als het origineel. Zijn stem heeft wel een zekere zeggingskracht, dat dan weer wel, maar zelfs dat weet hem hier niet te redden.

Richting het einde van dit album krijgen we gelukkig wel nog een lichtpuntje in de vorm van “7 Rooms of Gloom”. Sterker nog, het is het beste dat we op Only The Strong Survive te horen krijgen. Het lied past ongelooflijk goed bij Springsteens stem en we vragen ons dan ook af waarom er niet meer van zulke nummers op dit album staan. Hij had er echt wel goed aan gedaan om wat meer songs te kiezen waar meer schwung en tempo in zit.

We weten nog altijd niet echt wat de bedoeling van Only The Strong Survive is, maar het zou zomaar eens de voorbode kunnen zijn van een album vol inspiratie. Misschien probeert Springsteen net zoals Dylan enkele jaren geleden deed terug te keren naar de muziek uit zijn jeugd, om vervolgens daaruit inspiratie te putten voor een volgend album. We hopen het alvast, want mocht dit album naar niets leiden, dan zouden we pas echt teleurgesteld zijn. Ondanks dat alles, zijn we er wel zeker van dat dit album bij veel families onder de kerstboom zal liggen. Of iedereen daar even dankbaar voor zal zijn, dat is dan weer een andere vraag.

Op zondag 18 juni staat Bruce Springsteen samen met The E Street band op een uitverkocht TW Classic.

Facebook / Instagram / Twitter

Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.

430 posts

About author
Ik moet dagelijks 'ok boomer' aanhoren
Articles
Related posts
AlbumsFeatured albumsRecensies

Norah Jones - Visions (★★★): Jazz in een souljasje

Met wereldwijd vijftig miljoen verkochte platen en negen Grammy Awards op haar schouw hoeft de Amerikaanse zangeres Norah Jones het al lang…
2023FeaturesInstagramUitgelicht

De 101 beste singles van 2023

Voordat we het nieuwe jaar ingaan, hebben we nog enkele eindejaarslijstjes voor te stellen. Nadat we al de beste albums, ep’s, debuten…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single JJ Grey & Mofro - “The Sea”

Fans van JJ Grey & Mofro hadden de hoop al bijna opgegeven, maar na acht lange jaren sinds het uitbrengen van Ol’…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.