Het is niet meer dan logisch dat een artiest in zijn of haar thuisland net dat tikkeltje populairder is dan buiten de landsgrenzen, al hadden we bij Anna of the North wel het gevoel dat een internationale doorbraak vaker wel dan niet om de hoek loerde. Ondanks onze vermoedens bracht de Noorse in haar ondertussen acht jaar durende carrière al twee (nu drie) albums uit, en zijn het nog steeds veelal de muzieksnobs die van haar bestaan afweten. Jammer, want het is niet zo dat je nog geen kennis kon maken met de zangeres. Zo staat ze onder andere op de tracklist van het befaamde Flower Boy van Tyler, The Creator en werkte ze in het verleden al samen met onder andere Reijjie Snow, G-Eazy en Dua Lipa.
Hoe dan ook ziet het er vandaag naar uit dat de kans op een echt grote doorbraak redelijk klein is, maar dat weerhoudt Anna Lotterud er gelukkig niet van om leuke muziek te blijven uitbrengen. Dat deed ze anderhalf jaar geleden al met het plezante Dream Girl, nu volgt het minstens even toffe Crazy Life; een album waarin de Noorse comfort vond in haar kwetsbaarheid, maar dat nog steeds bedekt onder een dekentje van zeemzoete popdeuntjes.
We zullen maar meteen met de deur in huis vallen: Op Crazy Life staat er geen enkel slecht nummer. Helaas hoort daar ook meteen een kleine voetnoot bij: Er zijn weinig nummers die ook echt blijven hangen. De derde van Anna of the North is bijgevolg een heel gemoedelijke langspeler, waarin dromerigheid en gelukzaligheid, althans op muzikaal vlak, centraal staan. Waar we de vogeltjes letterlijk horen fluiten op opener “Bird Song”, evolueert het nummer geleidelijk aan in een chill en poppy geheel. Die lijn trekt de Noorse meteen door in het daaropvolgende “I Do You“. Het geheel klinkt plezant en ligt goed in het gehoor, maar is nu ook niet meteen het speciaalste wat we ooit hoorden.
Dat is iets dat voor zowat elk nummer op Crazy Life geldt. Op “Listen” gaat het er bijvoorbeeld iets donkerder aan toe en bij “Living Life Right” trekt Anna voorzichtig de kaart van de melancholie, maar het woordje ‘spannend’ komt nooit in onze gedachtegang voorbij. In zijn tofheid kabbelt de plaat bijgevolg een beetje voort, met af en toe gelukkig toch een opflakkeringetje. Dat in de vorm van “Red Light”, waarin een catchy baslijn de hoofdrol speelt. Het zorgt er meteen ook voor dat het daaropvolgende “No Good” een tikkeltje funkyer binnenkomt. Een leuk tweeluik dus, dat de rode loper uitrolt voor het hoogtepuntje van Crazy Life: “Meteorite” met Gus Dapperton. In het nummer komen de sterktes van de twee artiesten mooi samen; eentje voor in je favoriete playlist.
Afsluitend knipoogt Anna of the North nog eens naar haar begindagen, met het ietwat melancholische elektropoptweeluik “60 Seconds” / “Let Go”. Op zich dus wederom twee leuke liedjes, maar het is ook weer niet zo dat er iets speciaals gebeurt. En zo valt Crazy Life ook het best te omschrijven; helemaal niet zo crazy dus. Dat wil niet zeggen dat de Noorse een slechte plaat heeft gemaakt, want zoals gezegd staat er geen enkel slecht nummer op. Het probleem is gewoon dat we een beetje op onze honger blijven zitten. We missen wat diepgang, wat pit, iets extra’s. Iets te veel binnen de lijntjes dus, Anna. Leuk, maar ook niets meer dan dat.
Op 20 februari staat Anna of the North in de Amsterdamse Melkweg. Een Belgische show is er vooralsnog niet.
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
