PLAY Festival (Dag 2): Rust in de chaos

Waar het vrijdagavond nog Sylvie Kreusch was die de plak zwaaide in de Muziekodroom, was het gisterenavond de beurt aan Fenne Kuppens en haar Whispering Sons om de boel te cureren. Op de tweede en tevens ook laatste dag van PLAY Festival was de opkomst helaas wederom redelijk mager, al kan dat onmogelijk aan de kwaliteit van de affiche gelegen hebben. Zo werd er op zaterdagavond zelfs een derde podium aan het indoorfestival toegevoegd, waardoor er meer dan ruimte genoeg was om zowel nieuw talent als vaste waarden te ontdekken. Wij zagen dan ook intense sets van headliner Whispering Sons en het alom gekende Dans Dans, maar ook Dienne, Sweats en Niels Orens wisten ons in positieve zin te verrassen.

Novgrod @ Box

Bij een naam als Novgrod denk je misschien meteen aan een Scandinavische deathmetalband, maar in de Box werd al snel duidelijk dat we iets totaal anders voor onze neus geschoven kregen. Het nieuwe project van Giel Kamphout (o.a. El Yunque en Blaeger) richt zich namelijk vooral op iets wat zweeft tussen dromerige elektro en melancholische indie. Speciaal was wel dat het het allereerste optreden was voor de band, want live doet de Diestenaar het met drie ondersteunende bandleden. Dat er dus wel een vorm van stress voelbaar was, vertaalde zich dan ook in enkele foutjes. De band liet dat weliswaar niet aan zijn hart komen, want de chille sound mocht er zeker wel zijn. Dat de Box ook al wel best vol stond vond voor het vroege uur, was natuurlijk mooi meegenomen. Iedereen vibede gelukkig ook mee, waardoor we zeker degelijke opener konden spreken.

Novgrod staat dit najaar nog in De Warande in Turnhout (15 oktober), in Café Django in Gent (28 oktober) en in het voorprogramma van Arab Strap in Trix Antwerpen (17 november).

Dienne @ Club

Ondanks dat je Dienne misschien nog nooit aan het werk zag, kan je ze toch kennen. Zo maakt de Belgische zangeres en multi-instrumentaliste deel uit van Lili Grace en beschikt ze dus ook over wat podiumervaring. Die gebruikte ze in de Club, want met haar soloproject wist ze ons helemaal mee te slepen in haar eigen wereldje. Met een dwarsfluit, een klarinet en een arsenaaltje aan elektronica en samplemateriaal voor zich, voelde haar set aan als een zwoele koortsdroom, maar wel zo eentje waar je niet uit wil ontwaken. Het was bij momenten dus allemaal een beetje vaag, al paste dat op de een of andere manier wel perfect bij de setting. Een sterk en strak staaltje muziek, dat Dienne afleverde, waarmee ze zich hoogstwaarschijnlijk tot meest interessante act van de avond ontpopte.

Dienne speelt de komende weken nog in De Studio in Antwerpen (6 november) en in Pilar Brussel (10 november).

Pauwel @ Box

We kennen Pauwel De Meyer al een tijdje bij Dansende Beren en wisten dus eigenlijk al op voorhand dat hij zijn plekje op de affiche niet had gestolen. Met zijn dromerige muziek weet hij telkens weer een wereld op zichzelf te creëren. In duoset, met Pauwel op gitaar en kompaan Koen op gitaar en contrabas, was het dus op z’n minst betoverend te noemen. Met debuutplaat Dear onder de arm kregen we enkele wondermooie liveversies van die nummers te horen, waardoor de nogal statische opstelling eigenlijk totaal niet deerde. Tussendoor vertelde de man dan, misschien wat ongewild droog, over de verhalen rond de nummers. Zo waren de bossen in de buurt van Sint Niklaas vroeger klaarblijkelijk iets idyllischer dan tegenwoordig en is het levensgevaarlijk om een spiegelende vinylplaat op je dashboard te leggen. Een fijne afwisseling tussen intiem en luchtig, waardoor Pauwel zijn hoge verwachtingen inloste. Dat de man blijkbaar ook nog eens de hele week ziek bleek, viel niet op. En dan weet je dat het goed was.

Pauwel speelt dit najaar nog in CC Ter Vesten in Beveren (22 oktober), in CC Binder in Puurs (27 oktober), op Winteruur in Mol (29 oktober), op Marca Boutique in Maarkedal (18 november), in de Ancienne Belgique in Brussel (23 november), in het Cultuurcentrum van Mechelen (7 december), in het Muziekcentrum van Bavegem (8 december) en in Trix Antwerpen (14 december).

Niels Orens @ Café

Sinds Niels Orens eind vorig jaar naar huis ging als een van de winnaars van Sound Track Limburg is er best wel wat gebeurd. Zo stond de jongeman bijvoorbeeld op Pukkelpop, maar maakte hij ook een remix voor Whispering Sons. Dat hij ook al samenwerkte met Max Cooper, toont alleen maar aan dat hij tot grootsere dingen in staat is. Dat merkten we ook in de Muziekodroom, al had het allemaal wat voeten in de aarde. Zo kampte hij even met technische problemen, maar eenmaal die van de baan waren, kregen we wel een strakke set voorgeschoteld. Dromerige soundscapes, die vaak harder binnenkwamen dan gedacht, samples van de cello die live werden ingespeeld. Dat ook Whispering Sons-frontvrouw Fenne Kuppens een rolletje kreeg in dat gebeuren, was een fijne extra. We hadden in het verleden al eens het idee dat het allemaal wel wat spannender kon bij Niels Orens, maar sindsdien lijkt hij wel grote stappen te hebben gezet.

Op vrijdag 18 november staat Niels Orens in het voorprogramma van Dans Dans in Cactus Club in Brugge.

Dans Dans @ Box

Het drietal van Dans Dans mag zich meer en meer tot het vast meubilair van het Belgisch muzieklandschap beginnen rekenen, want met ondertussen al zes albums op de teller, waarvan laatste 6 onlangs nog verscheen, hebben ze eigenlijk niets meer te bewijzen. Dat het ook in de Muziekodroom goed zat, is een understatement. Het was met andere woorden weer indrukwekkend hoe de nummers openbloeiden en terug sloten, alsof het allemaal in de sterren stond geschreven. Bij instrumentale muziek zou je normaal denken dat sfeerschepping centraal staat, maar ook dat was bij Dans Dans niet het geval. Genres liepen door elkaar, virtuositeit werd getoond: deze band zette een sterke set neer.

Dans Dans speelt de komende maanden nog in De Casino in Sint Niklaas (19 oktober), in De Roma in Antwerpen (21 oktober), in de Handelsbeurs in Gent (3 november), in de Ancienne Belgique in Brussel (4 november), in 30CC in Leuven (16 november), in Cactus Club in Brugge (18 november) en op WinterWarm in Kasterlee (2 februari).

BLUAI @ Club

Sinds BLUAI zich inschreef voor zowat elke noemenswaardige talentenjacht, is er daadwerkelijk geen houden meer aan. Niet alleen ging het project rond Catherine Smet telkens met de gouden plak lopen, de concertenaanvragen stroomden ook binnen. Dat het viertal ondertussen goed op elkaar is ingespeeld, alsook met heel wat zelfvertrouwen op het podium staat, mochten we gisteren wederom ondervinden. Zo kregen we al enkele voorsmaakjes uit de nog te verschijnen debuut-ep Junkyard, maar deden ook de singles het goed. Het leuke aan de set was, dat ondanks het niet de meest energieke muziek is, BLUAI er wel in slaagde om een soort eigen sfeer te creëren, waarbij wegdromen centraal stond. Debuutsingle “Lady” zette bijvoorbeeld de toon, waarna het viertal op dezelfde golf bleef voortsurfen. Wat er gebeurde was dus zeer leuk, zo ook nieuwe single “One Night” of het chille “Hate You”, maar ergens halverwege kregen we toch wat het gevoel dat BLUAI ter plekke bleef trappelen. Potentieel is er nog altijd zeker en vast, maar er moet nog wat aan de set worden geschaafd.

BLUAI speelt dit najaar nog in Charlatan in Gent (16 november), Cactus Club in Brugge (24 november), Trix in Antwerpen (30 november), De Warande in Turnhout (3 december), de Ancienne Belgique in Brussel (4 december) en het Cultuurcentrum van Mechelen (7 december).

Whispering Sons @ Box

We zagen Whispering Sons al op de grote podia van onder andere Rock Werchter en Pukkelpop, op de iets kleinere podia zoals bijvoorbeeld dat van de Ancienne Belgique, maar het was alweer even geleden dat we de band rond Fenne Kuppens nog op zo’n klein podium zagen als op dat van de Muziekodroom. En eerlijk, daar werkt de muziek van het vijftal toch nog altijd het best. Voor wat de laatste Belgische show voor een tijdje zou worden, ontbond de frontvrouw dus nog eens al haar duivels, en dat kan ze toch nog altijd als de beste.

Dat Whispering Sons over een ijzersterke presence beschikt, werd in Hasselt nog wat duidelijker. Een door een demoon bezeten frontvrouw en een band die de ziel uit zijn lijf speelde: het ging er erg intens aan toe in de Box. Met “Got A Light” en hitje “Alone” al vroeg in de set werd het gaspedaal dus vrij stevig ingedrukt, al was er even later ook plaats voor wat ouder materiaal. De intensiteit werd in elk geval alleen maar grootser, met ook onder andere “Flood” en “White Noise” als hoogtepunten. De thuismatch van Whispering Sons mocht in de Muziekodroom dan wel niet voor een vol huis zijn, zij die er waren werden op hun wenken bediend. Sterk.

Sweats @ Café

Wie na de doortocht van Whispering Sons nog niet voldaan was, kon het laatste beetje energie er nog uitdansen bij Sweats in het Café. Met een half uurtje had het drietal, met Aram Santy als ceremoniemeester en Lotte Lauwers en Stien Bovijn als gezichten, misschien niet het grootste publiek, maar alles wat rechtstond werd wel afgebroken. Met niet meer dan een blacklight en een verdwaalde stroboscoop ging het er dan ook hevig aan toe, waardoor stilstaan niet tot de opties behoorde. Sweats bewees op PLAY dus nog maar eens waarom het een van de meest vooruitstrevende acts van ons land is, die daarbovenop niet in een hokje te plaatsen valt. Eentje om in de gaten te houden dus.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!