AlbumsRecensies

Starcrawler – She Said (★★★½): Goed gezelschap tijdens het schoolbal

De Californische band Starcrawler treedt verder met een nieuwe bezetting, én een geslaagd derde album om bij deze uit de doeken te doen. In het verleden produceerde Ryan Adams hun debuut en ontwikkelde de groep een stevige reputatie gebaseerd op energetische en memorabele liveconcerten. Zo stevig zelfs dat hun reputatie werd opgemerkt door titanen als Iggy Pop en Elton John. Het nieuwe album bouwt dan ook verder op deze belofte. Ondanks de korte speelduur (net geen 31 minuten) wordt het repertoire weldegelijk rijker, zonder in te boeten aan de rock ’n roll swagger waarmee de band ooit hun plaats in het hedendaags canon verzilverde. Echter werd het hoog tijd voor een verdere stap hierin, in de vorm van dit nieuwe album. She Said vervalt in een nostalgische sound waarin het dna van de band makkelijk te traceren valt, net zoals dat het geval was op de vorige releases. Ongeacht bieden ze een aantal sterkte songs, weliswaar gesluierd in de uitzichtloze schaduw van andere artiesten, over Los Angeles.

Openingsnummer “Roadkill” verast met een vuistslag in het gezicht. Een dreunend ritme en overstuurde gitaren gooien je op de autosnelweg. Hierna lig je in een bloedbad van hardrock clichés: Roadkill, roadkill/Wrap you ‘round my spinning wheel’.Het gebrek aan gelaagdheid of diepgang in dit nummer is een duidelijke keuze, en dat werpt zijn vruchten af. “Stranded” scoort met dynamiek en nuance, en is zo een hoogtepunt van het album. Een slepend testament dat adolescentie en romantiek even goed samenwerken als countrymuziek en een gebroken hart, of neus.

Met “Thursday” wordt de eerder vermelde nostalgische wolk met volle trots ingezet, maar dat stoort hier zeker niet. Het lied is vermomd als een afgevoerd Blue Öyster Cult nummer, en dat is zeker geen slecht muzikaal gezelschap. De toevoeging van een tweede gitarist, die ineens de jongere broer is van de andere, wordt op dit nummer getoond. Bill -en Henri Cash spelen dezelfde tonen tijdens het refrein. De dubbele gitaarklank doet denken aan die van Thin Lizzy, die succesvol hetzelfde geheime wapen inzette om hun sound te creëren.

De band levert ook een aantal tragere countryrocknummers zoals “Broken Angels“, “Midnight” en “Better Place“. Hier doet de band een rake worp naar de Sticky Fingers periode van The Rolling Stones. Die laatste werpt de steen buiten de contreien van LA. Deze belandt nabij Joshua Tree, in het gebied van Cosmic American Music legende Gram Parsons. “Better Place” kan je door de nostalgische zonnebril van de band een Crawling Buritto Brothers nummer noemen. De verwijzing naar Gram Parsons en Rolling Stones zijn bedoeld als compliment. De band schrikt met deze nummers niet weg van muzikale ontwikkeling, de steelguitar is duidelijk een winst!

Verder toont bassist Tim Franco zijn finesse op het instrument met “Jetblack“. De New Wave-vibe is voelbaar. Zelfs voor deze rockers kan een discobol, of Debbie Harry haar voorkomen, verblindend werken. Het lied “True” doet dan weer denken aan staatgenoten als X of Descendents. Met een schamele twee minuten injecteert het lied nog een adrenalinestoot in je aders om erna af te zakken naar het einde van het album. Dit met dank aan hun nieuwe drummer Seth Carolina.

Door de verscheidenheid aan subgenres heeft het geheel een aangenaam luisterritme. Net wanneer je verwacht dat iets een generische hardrocknummer wordt, introduceert de band een welgekomen toevoeging zoals de dubbele gitaren in “Thursday” die het spannender maken. Dit bewustzijn toont de capaciteiten van de groep, alleen zouden deze meer frequent en in een veelvoud aanwezig mogen zijn. Uiteindelijk resteert de vraag of de kenmerkende nostalgische sound op de volgende releases zal blijven werken. Een band zoals Greta Van Fleet toont aan dat deze strategie niet verder reikt dan het tweede refrein van het eerste nummer.

In de korte tijdspanne van 31 minuten wordt het album propvol degelijke songs gestoken, de ene meer memorabel dan de ander. Uiteindelijk zijn oerdegelijke rocksongs wat ze zijn, een hulpmiddel voor de geest, en dat weet de band. Wie dit nog niet beseft moet deze jonge wolven live aan het werk zien.

Facebook / Instagram / Website

Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.

Related posts
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Daði Freyr, Bizkit Park en acht andere nieuwe namen voor Pukkelpop 2022!

Er is goed nieuws en er is slecht nieuws voor Pukkelpop. Het slechte nieuws is dat er weer heel wat bands verstek…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Starcrawler - "Bet My Brains"

Als je thuis bent in de moderne punkmuziek, is deze vierkoppige band uit LA geen vreemde meer voor jou. Na de release…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe singles Starcrawler - "Hollywood Ending" en "Tank Top"

Hoe zou het nog met Starcrawler zijn? De vierkoppige band uit LA bracht begin dit jaar hun debuutalbum, geproduceerd door Ryan Adams,…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.