Australische metalcore is hip de laatste tijd. Waar enkele dagen geleden Parkway Drive het dak van het Vorst Nationaal afblies, is het nu tijd voor de band Polaris om veertig kilometer noordelijker hetzelfde te doen. Een van de nieuwste sensaties uit het genre laat de Kavka Zappa op een regenachtige zaterdagavond volstromen voor een masterclass in metalcore tijdens hun eerste Europese headlinetour. Tijdens deze tour, die eigenlijk in 2020 al afgewerkt zou moeten zijn, nemen ze met Alphawolf, Great American Ghost en Stepson een flinke dosis talent mee dat in staat is om je een avondje te laten losgaan op harde gitaarmuziek.
Terwijl buiten de hel losbarst, vulden de eerste tonen van Stepson de zaal van Kavka Zappa. Voor de jonge Australische groep, die vorig jaar goed uitpakte met het debuutalbum Help Me, Help You, was dit de eerste Europese tour in hun nog prille bestaan. De band heeft alles in zich om het zoveelste metalcore succesverhaal uit Down Under te worden, maar de zaal is niet volledig mee. Aan de kwaliteit ligt het in ieder geval niet. De set wordt vol passie en energie afgewerkt, maar dat kan het binnengaand publiek niet losweken. Tijdens “Deeper Sleep“ en “Who Are We?“ zie je een enkeling headbangen, maar het gros van de zaal kijkt stilstaand toe hoe de groep door de songs heen gaat.
Pas bij het recent uitgebrachte “Eraser“, wat tevens de afsluiter was van de set, krijgen ze de zaal langzaam mee. Er ontstaat zelfs een kleine moshpit voor het podium, maar helaas komt deze te laat. Voor de jonge, gretige honden uit Brisbane is deze tour hun ultieme kans om te schitteren onder de vleugels van Polaris, maar helaas zat het deze avond niet helemaal mee. Wel hebben ze duidelijk hun stempel kunnen drukken door middel van het uitstekende optreden. Grote kans dat we deze band de aankomende jaren nog vaker gaan zien op het Europese vasteland. Hopelijk krijgen ze dan het publiek beter mee dan vanavond.
Na een korte tussenpauze met een playlist vol fout gekozen popnummers, is het tijd voor Great American Ghost. De mannen uit Boston zijn deze avond de enige act die niet afkomstig is uit Australië, maar zijn zeker geen vreemde eend in de bijt. In tegenstelling tot daarnet zijn hier de toeschouwers wel volledig mee. Ethan Harrison, de zanger van de groep, heeft er duidelijk zin en pakt ze vanaf de eerste seconden bij de keel en laat ze niet meer los. Wanneer hij tijdens “Scorched Earth“ het podium inruilt voor een plekje in de moshpit, gaat de mensenmassa volledig mee in de energie. Dat Ethan alles uit de kast haalt tijdens het optreden, is even later tijdens “Torture World“ ook goed zichtbaar. Hij weet de aandacht van de volledige zaal te krijgen wanneer hij op een van de geluidsboxen klimt om daar het nummer te performen. Als hij weer veilig geland is, geven ze nog een keer vol gas om vervolgens onder luid applaus de stage te verlaten.
Great American Ghost trad enkele maanden geleden aan de andere kant van Antwerpen op als voorprogramma van Fit For An Autopsy, waar ze lovende reacties kregen. Ook vanavond kunnen ze rekenen op positieve reacties. De zaal is goed warm gespeeld en dat kunnen ze zeker als compliment opvatten. Met deze show laten ze blijken dat ze klaar zijn om zelf een tour door Europa te houden en waarschijnlijk zal dit vroeg of laat ook wel gebeuren.
De volgende band in het rijtje is het Australische Alpha Wolf. Het vijftal kan rekenen op een warm bad door de prestatie van hun voorgangers en weet het publiek vanaf het eerste moment al te boeien. Met “Ultra-Violet Violence“ zetten ze meteen de toon neer voor het komende halfuur. De show die de band geeft, is extreem strak en een ware lust voor de liefhebber van het genre. De band maakt gebruik van iedere vierkante meter van het podium en daarbuiten, wat zeer aanstekelijk werkt op de toeschouwers in de zaal. Halverwege de set krijgen ze het zelfs voor elkaar om tijdens “Sub-Zero“ de eerste wall of death van de avond te starten.
Als finale stuk spelen ze “Akudama“, waarmee ze met hun laatste noten het publiek nog eenmaal klaarstomen voor de headliner van vanavond. Na een welverdiend applaus en gebaar van waardering richting de fans maakt de zaal zich op voor de band waar ze allemaal voor komen.
Om kwart over negen was het dan eindelijk tijd voor de hoofdact, dat onder luid gejoel op het podium op kwam. Polaris staat er om bekend om altijd een stevige show af te leveren en daar zal vanavond geen uitzondering op zijn. Na enkele technische opstartproblemen openen ze met “Pray for Rain“, waarbij de band meteen laat merken dat ze flink gegroeid zijn sinds hun laatste optreden in België. Wanneer de gitaren erin vliegen, opent zich meteen een moshpit die het gehele concert levend blijft. Nummers als “Hypermania“ en “Lucid“ zetten de zaal nog verder in vuur en vlam en zorgen ervoor dat het publiek honderd procent waar voor hun geld krijgt.
Het werd een lastige avond voor de zanger van de band. Jamie Hails moest deze avond een dubbele dienst draaien omdat de gitarist Jake Steinhauser, die normaal gesproken grotendeels van de zuivere vocalen voor zijn rekening neemt, last heeft van stemproblemen. Hierdoor vraagt hij vaak aan het publiek om in te vallen als koor, wat niet altijd voor het juiste resultaat zorgt. Gelukkig kan je hier makkelijk doorheen kijken door de strakke set die ze van begin tot einde afgeven. Wanneer de groep als slotoffensief “The Remedy“ inzet, gaat de zaal nog een keer volledig los om vervolgens met een voldaan gevoel de weg richting huis aan te vangen. Polaris bewees duidelijk dat ze live alleen maar beter worden.
De vier bands die we aan het werk zagen, bliezen stuk voor stuk het dak er volledig af tijdens deze masterclass in metalcore en kunnen vol goede moed de Europese tour voortzetten. Mocht je het concert gemist hebben of nogmaals deze wervelwind meemaken, dan kun je ze over net iets meer dan een week bewonderen aan de andere kant van de grens. Daar doen ze namelijk op 27 september de NEXT-zaal in de 013 te Tilburg aan.
