© Jaime Wdziekonski
De Rotonde in de Botanique was al een hele tijd geleden hopeloos uitverkocht voor de doortocht van Tropical Fuck Storm. Wie zich in een laatste poging tot Ticketswap keerde, streed tegen tientallen andere zoekenden voor een laatste ticket voor de doortocht van de Australische rockers. De band rond Gareth Liddiard en Fiona Kitschin, ontstaan uit de assen van The Drones, blinkt al jaren uit in chaotische rockmuziek waar geen stempel op te plakken valt. Wie daar toch een poging toe wou wagen, tekende in Brussel present voor een avondje van het betere gitaarwerk.
Stakattak werd pas op het nippertje toegevoegd als voorprogramma. Het Brusselse drietal liet dat evenwel niet aan zijn hart komen en trakteerde de vroege vogels op een energiek halfuur. Meermaals kronkelde de frontman over de vloer van de Rotonde en wanneer hij terug naar het podium liep, was dat vooral voor een snelle slok van zijn bier. Stakattak speelde een excentrieke show met onder andere nummers over boter en gevogelte, maar muzikaal zat het allemaal wel strak in elkaar. Snedige drums en gitaarlijnen hielden de aandacht van het steeds talrijker wordend publiek grotendeels vast. In een halfuur bundelde Stakattak meer nummers dan Tropical Fuck Storm uiteindelijk zou spelen. Onderhoudend was het dus wel.
Stipt op tijd betrad Tropical Fuck Storm de bühne en de band liet geen twijfel bestaan over de intenties. Gareth Liddiard zingt niet, hij spuwde zijn woorden uit. Opener “Braindrops” ontaardde zo meteen in een oplawaai van jewelste. Dat van die fluimen viel ook redelijk letterlijk te nemen. Indien de zanger covid had, wat gezien de afloop van de avond nog geeneens onmogelijk was, waren de volledige twee eerste rijen met zekerheid besmet.
Het publiek had er duidelijk ook zin in. “Chameleon Paint” werd onthaald op wild applaus en bij “Antimatter Animals” vlogen de middelvingers de lucht in elke keer ‘fuck you’ werd gezongen. “You Let My Tyres Down” werd dan weer onthaald als het rockanthem dat het is. Het liet ons minstens één avond in de zoete illusie leven dat zo’n nummer hoge toppen kan scheren in de hitlijsten van het grote publiek.
De muziek van Tropical Fuck Storm is echter niet enorm toegankelijk. De nummers zijn lang, staan bol van de onverwachte ritmewijzigingen en vragen op plaat meerdere luisterbeurten om elk detail te ontdekken. Maar in de Botanique had niemand een moment van vertwijfeling nodig om zich te bekeren tot de veelzijdige orkaan die Tropical Fuck Storm is. Halverwege de set ging het rustigere “Legal Ghost” heerlijk over in het chaotische “The Future of History”. Het publiek smulde van beide nummers even smakelijk.
Een pisnijdige versie van The Bee Gees’ “Stayin’ Alive” luidde een wervelende eindsprint in. “Rubber Bullies” slaagde er meteen daarna in om het publiek voor het eerst muisstil te krijgen en afsluiter “Paradise” plaatste de spreekwoordelijke kers op de taart. Geen nummer bezingt zo mooi de wanhoop van een afgewezen hart. Pas voor de bisronde sprak Gareth Liddiard zijn eerste woorden tegen het publiek. Stemproblemen verplichtten de band om nog maar één keer snoeihard uit de hoek te komen, wat dan ook met verve gedaan werd.
Tropical Fuck Storm is een clevere, loeiharde rockband. In de Botanique bewezen ze hun muzikale chaos perfect live te kunnen overbrengen op een publiek dat al vanaf seconde één mee uit de startblokken schoot. Het heeft een hele zomer nauwelijks geregend, maar de storm die vanavond in Brussel passeerde, zal nog een tijdje blijven hangen.
Setlist
Braindrops
Chameleon Paint
Antimatter Animals
Ann (The Stooges cover)
You Let My Tyres Down
Legal Ghost
The Future of History
Stayin’ Alive (Bee Gees cover)
Rubber Bullies
Paradise
