InstagramLiveRecensies

Crammerock 2022 (Festivaldag 2): De ingeloste verwachtingen

© CPU – Toon Miermans

De openingsdag van Crammerock was er eentje om niet snel te vergeten. Kaiser Chiefs en Goldband bouwden beiden een zalig feestje en in de late uurtjes zorgde The Subs voor een grote danspartij. Voor de tweede dag werd nog wat meer geteerd op Belgisch talent dan op de eerste dag. Dat betekende daarom nog niet dat er aan kwaliteit werd ingeboet, want op de line-up stonden naast de Belgische talenten ook internationale kleppers zoals Inhaler en Elbow.

RHEA @ Main South

Archief © CPU – Chris Stessens

RHEA kreeg de taak om de tweede en tevens laatste festivaldag op gang te trappen. De Belgische rockband heeft er dan ook een meer dan degelijke festivalzomer opzitten, met als hoogtepunt hun optreden op de Main Stage van Rock Werchter. Hun set van gisteren was min of meer dezelfde, maar het ontbreken van een groot enthousiast publiek was het grote verschil. Er stonden hoogstens honderd mensen in de tent toen hun optreden begon. Ondanks dat leken de mannen zich wel volledig te smijten, maar door de desinteresse van het publiek had dat maar weinig zin. De twee voorste rijen headbangden waar mogelijk wel eens mee, maar voor de rest bleef het toch wel een typisch openingsconcert op een festivaldag. De weinige variatie in de set zorgde er dan ook voor dat het moeilijk werd om aandachtig te blijven. Gelukkig kregen we af en toe nog een vettige gitaarsolo van Guillaume Lamont, die ons op die manier toch een beetje bij de les wist te houden. Helaas werd het geen tweede Rock Werchter-verhaal voor RHEA.

Flip Kowlier @ Main North

Archief © CPU – Cédric Depraetere

Met September leverde Flip Kowlier dit jaar een meesterwerk van een plaat af. Grote hits stonden er niet op het album, maar dat dingt helemaal niets af aan de kwaliteit. Met zowel zijn hits als zijn nieuwe materiaal op zak gaf de West-Vlaming gewoon een goed optreden. Het was voornamelijk het ietwat oudere publiek dat zich voor het podium schaarde, maar dat waren dan ook de trouwe fans. De innemende persoonlijkheid van Kowlier hielp natuurlijk om de rest van de tent beetje bij beetje voor hem te winnen. Zo lachte hij dat hij zijn bindtekst bij “Vergeten” was vergeten en maande hij het publiek aan om mee te klappen als de basdrum alleen speelt; een algemene regel volgens de West-Vlaamse zanger. Los van de kwieke bindteksten was de muziek ook gewoon top. Kowlier had een band vol multi-instrumentalisten mee, wat ervoor zorgde dat we alle soorten instrumenten zagen: van mandolines tot accordeons. Hij is ook duidelijk nog niet vergeten waar hij vandaan komt en eert Willem Vermandere met “Lat Mie Mor Lopen”, waarbij verschillende polonaises werden ingezet door het publiek. Met “Mo ba nin” en “Min Moaten” kwam nog een toegift van jewelste, die luidkeels werd meegebruld. Flip en zijn band waren in vorm en dat gold net zozeer voor het publiek.

High Hi @ Main South

Archief © CPU – Ymke Dirikx

Ondanks dat het nog vroeg op de dag was, was het alweer dansen geblazen tijdens High Hi. De Belgische band is sinds het opheffen van de coronamaatregelen uitgegroeid tot een ware liveband en het is dan ook geen verrassing dat heel wat mensen al drumden om vooraan een goed plekje te bemachtigen. “94A9” wist met zijn zomerse popvibes de stortregen te verdrijven en zorgde hier en daar al voor gedans. Het geluid stond wel verschroeiend luid, wat de muziek van High Hi eigenlijk niet echt nodig heeft. Gelukkig werd dat ruimschoots gecompenseerd door de aanstekelijke podiumprésence van de band. Er zat beweging in en het positivisme vanop het podium straalde rechtstreeks af op het publiek. “Daggers” was zoals wel verwacht kon worden het absolute hoogtepunt van hun optreden. Ook de mensen achterin kenden de tekst van het nummer min of meer en zongen zo ook de tekst mee. High Hi gaf wederom een sterk optreden en het zou ons niet verbazen mochten ze binnenkort enkele plaatsen hoger geafficheerd worden.

Admiral Freebee @ Main North

© CPU – Toon Miermans

Admiral Freebee heeft natuurlijk een zeer goede livereputatie en met een publiek dat al zo goed als de gehele dag in vorm was beloofde dit een match made in heaven te worden. Met “Let It Shine” beschikte hij over het ideale lied om die sfeer vast te houden. Er werd al meteen meegeklapt en dat bleef ook doorgaan bij “No One Can Stop Me Now”. Daarna werd het even allemaal wat afstandelijker, maar dat kwam vooral door de twee experimentelere synthnummers van zijn nieuwe, minder bekende plaat. Gelukkig volgde daarna al snel “Einstein Brain” waardoor iedereen weer in de juiste sfeer werd gebracht. “Always On The Run” werd dan weer in het lang en het breed uitgespannen, maar mede door een leuke solo op keys was er voldoende variatie om ons voortdurend te blijven boeien. Afsluiten deed de band met “Rags ‘N Run”, waarbij hier en daar zaklampjes de lucht in gingen; zo’n song verdient dat ook wel. Admiral Freebee teerde niet enkel en alleen op hits en met uitzondering van enkele korte momenten scoorde hij ook met minder bekend werk. De experimentele synthnummers hadden wel gerust achterwege gelaten mogen worden.

STIKSTOF @ Main South

© CPU – Toon Miermans

STIKSTOF bewees deze festivalzomer al dat het garant staat voor een knettergek feestje, met zweterige moshpits en loeiharde beats op reeds verschillende festivals. Er klonk al een oorverdovend applaus nog voor het viertal het podium betrad. Net zoals bij Joost vrijdag al het geval was, was het ook hier onmogelijk om een hoogtepunt te kiezen. Zowel de muzikanten als het publiek hadden tonnen energie en dat resulteerde in een fantastische wisselwerking. “ALLES KAPOT” is daar het perfecte voorbeeld van, want alles moest klaarblijkelijk ook echt kapot. Zwangere Guy beval het publiek een moshpit te starten en dat werd met volle overgave gedaan. Het is een mirakel dat er onderweg niemand sneuvelde. De show van STIKSTOF was er eentje met heel veel hoogtes en simpelweg geen dieptes.

Eefje de Visser @ Main North

© CPU – Toon Miermans

Eefje de Visser is inmiddels een echte sensatie geworden. De Nederlandse zangeres werd op het podium verwelkomd door heel wat gillende tienermeisjes. Het was dus al meteen duidelijk dat de sfeer ook hier fantastisch zou worden, maar dan op een intiemere manier dan eerder. Aanvankelijk leek het publiek voornamelijk in trance door Eefje en haar zwoele dansbewegingen. Tijdens “Kom Op” werd dan voor het eerst echt volop meegeklapt, terwijl de mensen helemaal vooraan aan het dansen waren. Het was ook duidelijk dat de zangeres enkele gevoelige snaren wist te raken bij het publiek. Bij “Lange Vinnen”, het laatste nummer, zagen we namelijk enkele toeschouwers een traantje wegpinken. Ondertussen werd nog meegeklapt en -gedanst, zoals we op voorhand ook hadden verwacht. Zowel de zang als de choreografie was doorheen de hele show tot in de puntjes verzorgd, en dat alles zonder dat het te kunstmatig werd. Een publiek ontroeren en tegelijk aan het dansen brengen is geen makkelijke opgave, maar de Nederlandse deed het zonder enige moeite. Eefje de Visser weet donders goed hoe ze een sterk optreden moet geven en dat optreden had gerust nog wat langer mogen duren.

Intergalactic Lovers @ Main South

Archief © CPU – Bert Savels

Intergalactic Lovers heeft er ook al een ferme festivalzomer opzitten. We zagen de band onder meer al op TW Classic en het Cactusfestival en dat was telkens weer een voltreffer. Ook deze keer deden ze het weer uitmuntend, sterker nog, het was zowaar nog beter. De tent was nagenoeg vol en dat resulteerde meteen al in een meebrulpartij tijdens “Shewolf”. Dat het publiek zin had in meezingen was ook voor de band duidelijk, want vooraleer “Islands” werd ingezet vroeg Lara Chedraoui aan het publiek of het het wilde meezingen. Daarna deed ze haarfijn voor hoe dat moest en de tent viel daarna snel in. Naast het zingen en het opzwepen van het publiek deed de frontvrouw ook nog haar duit in het zakje wat betreft de dansmoves die we al allemaal hadden gezien. Na een fantastische versie van “Delay”, dat door heel de tent werd meegezongen, leek ze ook eventjes wat emotioneel te worden; ze bedankte het publiek bijgevolg uitvoerig. Finaal kreeg de band nog een ferm applaus, dat waarschijnlijk vijf straten verder nog te horen was. Intergalactic Lovers is simpelweg een fantastische liveband en stelt nooit teleur, ook gisteren niet.

Novastar @ Main North

© CPU – Toon Miermans

Deze zomer was er werkelijk waar geen ontkomen aan Novastar. Joost Zweegers en de zijnen hebben zowat overal gespeeld en het was dan ook afwachten om te zien of er nog genoeg energie in de tank zat. Die twijfels werden bij de start al weggenomen; zelden zagen we iemand met zoveel overgave achter zijn piano zitten. Bij de kalmere nummers gingen er hier en daar wat zaklampjes de lucht in en hier werd vaker meegezwaaid dan meegeklapt. Aan de zang viel wel te merken dat hij er al heel wat optredens op had zitten, maar dat gaf eigenlijk alleen maar een portie extra echtheid aan de uitvoering van zijn songs. “Wrong” was duidelijk een momentje waar het publiek naar uit had gekeken. Er werd zo luid meegezongen dat het volume van het publiek Zweegers soms zelfs bijna oversteeg. De Belgische zanger etaleerde zijn klasse nog een laatste keer tijdens “The Best Is Yet To Come”, dat hij geheel solo bracht, al hielp het publiek hem doorheen heel het nummer wel een handje. Novastar bewees zich nog maar eens en gaf ons een optreden met enkele memorabele momenten. We krijgen alweer kippenvel bij het denken aan die soloversie van “The Best Is Yet To Come”.

Inhaler @ Main South

Archief © CPU – Nathan Dobbelaere

Inhaler werd pas vrij laat aangekondigd, maar was een meer dan welgekomen toevoeging aan een affiche die al geen tekort had aan bands met een enorme Britpop-invloed. Inhaler zelf is natuurlijk een Ierse band, maar de invloeden zijn ook bij hen vrij duidelijk. Bij het oudere publiek was er natuurlijk het obligate ‘Hè kijk, dat is de zoon van Bono’-moment, zoals dat zo’n beetje bij iedere passage van Inhaler het geval is. Desalniettemin is Inhaler ook een band die er op zichzelf al als een huis staat. Bij opener “It Won’t Always Be Like This” werd er al meteen meegeklapt en gezongen en dat was min of meer het relaas van de volledige set. Frontman Elijah Hewson was duidelijk in zijn nopjes en daagde het publiek uit om massaal mee te springen op de beat van de basdrum. Het was verbazingwekend mooi om te zien hoe jong en oud samen op en neer gingen. Wat ons ook verbaasde, was de hoeveelheid mensen de nieuwste single “These Are The Days” al kon meezingen; Inhaler heeft duidelijk al een echte Belgische fanbase. “My Honest Face” was de kers op de taart en na afloop stonden niet alleen de bandleden in schuim en zweet, maar ook de fans op de voorste rijen. Per Belgische passage van de Ierse band lijkt ze te hebben ingewonnen aan ervaring en maturiteit. Inhaler wist gisteren perfect wat het moet doen om de fans te behagen en deed dit dan ook met verve.

Triggerfinger @ Main North

© CPU – Toon Miermans

Triggerfinger heeft al een tijdje zijn strepen verdiend. De Belgische rockers hebben zowat alles al meegemaakt en door de tonnen ervaring die de mannen al hebben, beloofde het alvast een goed optreden te worden. Al van bij de start werd het duidelijk dat dat ook nu weer het geval was. Het drietal speelde met de energie van prille twintigers en de ervaring van routiniers. “Perfect Match” was een eerste hoogtepuntje van een optreden dat op muzikaal vlak eigenlijk werd overstelpt door hoogtepunten. Elk nummer werd strak uitgevoerd en de zang van Block klinkt live nog beter dan op plaat. Met uitzondering van enkele groepen leek het publiek echter niet zo enthousiast meer als het al geweest was. Aan de muziek zal het niet gelegen hebben, misschien was het publiek al wat vermoeid of spaarden ze hun krachten voor Elbow. Het is dan ook knap dat Triggerfinger op geen enkel moment inboette aan enthousiasme. Zoals bij festivaloptredens meestal het geval is, wachtten heel wat mensen op de grote hits en daardoor was er in het publiek wel vrij veel verloop; jammer. Gelukkig schoot de grote massa weer ten volle in actie bij “All This Dancin’ Around”. Er werd eindelijk gesprongen en met de armen gezwaaid en dat zette zich verder tijdens “Is It”. Triggerfinger was fantastisch, het brede publiek had gerust wat meer appreciatie mogen tonen.

Elbow @ Main South

© CPU – Toon Miermans

Al sinds het begin van het festival oefenden we het fluitstukje voor “Lippy Kids”; kwestie van goed voorbereid te zijn op wat een memorabel concert moest worden. Dat kwam goed van pas, want de presentatrice vertelde lachend dat Elbow niet op het podium zou komen zonder dat we op voorhand eens voor hen zouden fluiten. Het publiek deed dit natuurlijk ook en dat ging er enorm luid aan toe. Het was duidelijk dat Elbow de grote publiekstrekker van deze festivaldag was. Het was al meteen raak bij opener “Dexter & Sinister” en dat kwam mede door een fantastische Jesca Hoop. Met haar engelachtige stem en buitengewone stembereik wist ze het publiek tot stilte te brengen. Ondertussen paradeert Guy Garvey schoorvoetend over het podium zoals alleen hij dat echt kan. Hier en daar maakt hij een gekke beweging om een bandlid in de spotlight te zetten. De liedjes worden ook gewoon keurig gespeeld en er wordt nagenoeg bij ieder nummer wel meegeklapt of meegezwaaid. Garvey weet heel goed hoe hij een publiek moet bespelen, dat blijkt ook tijdens “Grounds for Divorce” dat hij samen met het publiek a capella inzet. Zelf geeft hij ook nog aan dat hij een speciale band heeft mer België doordat “Lippy Kids” hier is groot geworden. Dat zorgt ervoor dat het nummer zowel werd meegefloten als werd meegezongen. Als we horen hoe krachtig ‘build a rocket boys!’ werd meegebruld dan zouden we bijna gaan denken dat ze hier morgen echt een raket gaan bouwen. Na een laatste meezingmoment bij “One Day Like This” is het voorbij. Elbow wist wat er werd verwacht en overtrefte dat zelfs met gemak.

Compact Disk Dummies @ Main North

Archief © CPU – Cédric Depraetere

Het is inmiddels al tien jaar geleden dat Compact Disk Dummies winnaar werd van Humo’s Rock Rally. Inmiddels is de band niet meer weg te denken uit de Belgische muziekscène, mede door hun spetterende liveshows en altijd dansbare nummers. Wie had verwacht dat de tent na Elbow wat minder druk zou zijn had het verkeerd want zo goed als iedereen bleef nog om na te genieten met Compact Disk Dummies. De muziek van de broeder Coorevits werkte zoals altijd aanstekelijk en kreeg het publiek aan het dansen in no-time waarbij een funky “Cry for Me” zowel jong als oud aan het dansen kreeg. Lennert speelde daarop in en droeg een cover Gary Numans “Cars” op aan de kinderen van de jaren tachtig. Het recentere “I Remember” werd zowaar zelfs luidkeels meegezongen door het publiek, dat duidelijk nog energie over had. “The Reeling” zorgde zoals gewoonlijk nog voor een laatste grote energiebom, die op zijn beurt natuurlijk voor nog wat extra dansbenen zorgde. Compact Disk Dummies zorgde voor één groot dansfeest en deed daarmee precies wat we van hen gewend zijn.

Crammerock 2022 mag zichzelf meer dan geslaagd noemen. Er was een fantastische line-up, waarvan maar heel weinig bands de verwachtingen niet echt konden waarmaken. Een goed festival wordt natuurlijk mede mogelijk gemaakt door het publiek en ook zij waren nagenoeg elke keer laaiend enthousiast. Er was dan ook voor elk wat wils, zoals op Crammerock altijd wel het geval is. Verder blijft het ook gewoon een briljant idee dat je je letterlijk maar hoeft om te draaien om van de ene naar de andere mainstage te kijken. We hoefden daardoor geen muziek te missen en dat hadden we voor geen geld van de wereld willen doen. We kijken alvast uit naar de volgende editie van Crammerock.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

431 posts

About author
Ik moet dagelijks 'ok boomer' aanhoren
Articles
Related posts
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

25 nieuwe namen voor Rock Herk met o.a. The Afghan Whigs, Therapy? en shame

Rock Herk viert dit jaar zijn veertigste verjaardag en dat zal het niet zomaar laten aan zich voorbij gaan. Nadat we in…
AlbumsFeatured albumsRecensies

Elbow - AUDIO VERTIGO (★★★★): Nooit te oud om te groeien

Er zijn zo van die bands die in België net iets groter zijn dan in het buitenland, en neen, dan hebben we…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Eefje de Visser - "Vlammen"

‘In mijn hoofd, in mijn dromen’ weergalmt “Heimwee” al enige tijd. De terugkeer van Eefje de Visser was er een waar menig…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.