Crammerock 2022 (Festivaldag 1): Festivalzomer in schoonheid afsluiten

Terwijl de festivalzomer stilletjes aan op zijn einde loopt, is er naar jaarlijkse traditie nog Crammerock. Het festival is ieder jaar wel uitverkocht en ook dit jaar is dat weer het geval. Dat is niet meer dan normaal, want met artiesten zoals Elbow, Inhaler, Jake Bugg en Kaiser Chiefs krijgen we een affiche om duimen en vingers bij af te likken. Het was op voorhand al duidelijk dat Stekene zich mocht opmaken voor een fantastisch festival.

ILA @ Main South

Als winnaar van De Nieuwe Lichting bracht ILA hoge verwachtingen met zich mee. Die hoge verwachtingen werden ruimschoots ingelost, ondanks dat er nog maar zo’n vijftig man voor het podium stond. De show was energierijk en het was duidelijk dat zowel ILA als de reeds aanwezige fans er zin in hadden. Het beste werd logischerwijs voor het laatst bewaard. Bij “Live to Love” gingen de mensen voor het podium aan het springen en bij afsluiter “Leave Me Dry” werd dat nog wat intensiever verdergezet. De set van ILA was in zijn geheel misschien wat eentonig, maar als de kwaliteit van de muziek en de energie zo hoog zijn, dan maakt dat helemaal niets uit.

Op 30 september speelt ILA in de AB Club samen met Bat Eyes. Daarvoor zijn ze nog te zien op o.a. Deep In The Woods (10 september) en Nerorock in Hoeilaart (18 september).

Kids With Buns @ Main North

Sinds dat ze in 2021 De Nieuwe Lichting wonnen, is Kids With Buns ontzettend gegroeid. Tegenwoordig worden Marie en Amber op podium bijgestaan door twee extra muzikanten, wat meteen merkbaar is op podium. Hun nummers wonnen niet enkel aan energie, maar klinken tegenwoordig ook iets grootser. Hun show op Crammerock was dan ook het ideale visitekaartje voor hun clubtour in het najaar. Opener “waiting room” mag dan in de studioversie nog een intiem gevoel overbrengen, live won het nog meer aan kracht en bleef de dromerigheid overeind. Dat kan ook van de rest van de set gezegd worden, want het klonk frisser en fruitiger, zonder de kernelementen van de studioversies achterwege te laten. Afsluiter “bad grades” zorgde er uiteindelijk voor dat ze bij ons goede punten haalden, dus zeker met onderscheiding geslaagd.

Dit najaar speelt Kids With Buns in Kunstencentrum VIERNULVIER in Gent (3 november), Trix in Antwerpen (17 november) en Het Depot in Leuven (21 november).

Joost @ Main South

Door toedoen van twee coronazomers kreeg Joost pas nu de kans om zich te ontpoppen tot een festivalfenomeen. De Nederlandse rapper speelde zowel de Main Stage van Rock Werchter als die van Pukkelpop volledig kapot en het leek erop dat hij dat gisteren gewoon nog een keertje zou doen. De schoolgaande jeugd moest zich haasten, want om iets na half vijf was het al de beurt aan de immer populaire rapper. Het is onmogelijk om een hoogtepunt te selecteren, want die waren er in overvloed. Nummer na nummer werd de tent afgebroken, er werd gedanst, gezongen en gemosht alsof er mensenlevens van af hingen. Hit na hit katapulteerde de Nederlander op het publiek en bij “Ik wil je” hoorde je zelfs enkel nog het publiek. Als cocaïne muziek was, dan was het ongetwijfeld die van Joost. Het mag een klein mirakel genoemd worden dat de tent na zijn optreden nog recht stond.

Charles @ Club

In Wallonië speelde Charles al voor volle weides en ook op Rock Werchter in The Barn maakte ze een succesvolle opwachting. De clash met Joost zorgde er echter voor dat de opkomst in de Club van Crammerock eerder als bescheiden te omschrijven valt. Volledig onterecht, want de show die Charles bracht had een groter publiek moeten krijgen. Haar debuutalbum Until We Meet Again klinkt live uitmuntend, al zitten er ook kleine imperfecties in de set. Ondanks dat ze de pannen van het dak zong met stevige uithalen in onder andere “Never Fair” of “Riddle”, maakte ze vaak ook gebruik van een backingtrack die aanvulde waar nodig. Een extra stem zou live dus zeker een meerwaarde zijn om muzikaal voor nog wat meer diepgang te zorgen, want de driekoppige band doet alvast een uitstekende job om de poprock in al zijn facetten naar liveversies te vertalen.

Yong Yello @ Main North

Niemand lijkt de veroveringstocht van Yong Yello nog te kunnen tegenhouden, want elk groot festival ontving de Antwerpse rapper en producer deze zomer. Ook Crammerock kreeg de eer om het decor te vormen voor een uurtje nummers uit Marcel & het magnetisme van de goot. Ondersteund door zijn zeskoppige band, inclusief drie blazers, werden de soms bikkelharde nummers van een warme klank voorzien, waardoor ze zowel voor een lach als een traan zorgden. Er schuilde ook gisteren weer heel wat magie in onder andere “Luchtkasteel” en “Marcel”, waarmee hij de sympathie van alle aanwezigen ook naar zich toe trok. Tussen de nummers maakte hij ook de tijd om cadeautjes te ontvangen of om contact op te zoeken met het publiek. Yong Yello staat inmiddels garant voor een toffe live-ervaring en dat was gisteren niet anders.

Equal Idiots @ Main South

Equal Idiots staat live altijd gelijk aan gekke fratsen en een energiebommetje om U tegen te zeggen. De band speelde anderhalve maand geleden nog in het voorprogramma van Jack White in Vorst Nationaal, een grote eer. Zoals altijd opende het duo met bakken enthousiasme en dat werkte ook aanstekelijk op het publiek. De fans maalden er niet om dat de muziek wat eentonig was, want voor het podium werd geheadbangd tot in het uiterste. Bij “Ça plane pour moi” en afsluiter “Put My Head in the Ground” was dat nog wat meer het geval. Het was misschien wat te veel van het goede, maar op de een of andere manier blijft Equal Idiots ermee wegkomen.

Noordkaap @ Main North

Deze zomer zou gerust de zomer van Noordkaap mogen genoemd worden. Een comeback in de originele bezetting zorgde al voor een fantastisch optreden in een propvolle The Barn op TW Classic. Dat ze dit kunstje gisteren zouden herhalen, wisten we al op voorhand. Nummers zoals “Arme Joe”, “Wat is kunst?” en “Druk in Leuven” werden aan de lopende band meegezongen en wanneer Meuris het publiek vroeg om mee te zingen of te klappen, werkte dit ook fantastisch. Tijdens “Een heel klein beetje oorlog” mocht gitarist Lars Van Bambost zijn duivels nog een laatste keer ontbinden en met een fantastische solo kreeg hij het publiek stil. Naar goede gewoonte sloot Noordkaap daarna af met “Ik hou van u” en natuurlijk werd daarbij door zo goed als iedereen meegezongen, al moet gezegd worden dat dat voor de Noordkaap-fans verre van het hoogtepunt is. Noordkaap speelde kortom alweer een fantastisch optreden en liet het publiek uit Meuris’ hand eten.

Jake Bugg @ Main South

We zouden het wel eens durven vergeten, maar Jake Bugg is nog altijd maar 28 jaar. Normaal had hij in april in het Koninklijk Circus gestaan, maar die tour werd helaas geannuleerd. Gelukkig deed de Engelse singer-songwriter ons Belgenlandje dan toch aan. “Lost” en “Kiss Like the Sun” waren leuke openers, maar het was bij “Slumville Sunrise” dat er voor het eerst massaal werd meegezongen. Buggs setlist bestaat voor meer dan de helft uit zijn nummers van zijn eerste twee albums en dat is exact wat de fans wilden horen. “Seen It All” was alweer een voltreffer, mede door de energieke drums die het nummer live nog wat extra panache geven. Tijdens “Two Fingers” gingen de twee vingers natuurlijk bij heel wat mensen in de lucht. Toch is de titel van absolute hoogtepunt niet voor de iconische meebruller, maar wel voor “Simple Pleasures”. De uitvoering duurde net geen zeven minuten en Bugg soleerde tot twee keer toe uitmuntend, waarmee hij het publiek net zoals tijdens “Broken” stil kreeg. “All I Need” was een gepaste afsluiter, want Jake Bugg was inderdaad alles wat we op dat moment nodig hadden.

Kaiser Chiefs @ Main North

Voor wie zich nog niet nostalgisch genoeg voelde bij het meezingen van “Two Fingers” eerder, is er gelukkig nog Kaiser Chiefs. De band had in de nillies enkele grote hits en verdween daarna een beetje in de vergetelheid. Met zowel een resem aan onbekende nummers als de hits waarop iedereen stond te wachten leverde Kaiser Chiefs toch een fantastische show. De band opende wel wat twijfelend en het publiek leek daarbij even in te dommelen. Gelukkig kwam met “Everyday I Love You Less and Less” al snel die meebruller die de tent nodig had om ten volle los te komen. Er werd verder geborduurd op de goede sfeer door het publiek aan te manen om mee te klappen en mee te zingen. Frontman Ricky Wilson ging enkele keren op een speaker staan en torende zo letterlijk boven de rest uit. “Ruby” kwam ergens halverwege de set, maar onder meer “I Predict a Riot” en “The Angry Mob” zorgden ervoor dat het tempo en meezinggehalte immens bleef. Een lang uitgerokken versie van “Oh My God” bleek de ideale afsluiter, daar het publiek nog wilder sprong en meebrulde dan tevoren. Finaal werden nog papierslingers in het publiek geschoten. Kaiser Chiefs imponeerde en bewees daarmee ook meteen dat ze nog lang geen has-beens zijn.

Bazart @ Main South

Bazart gaf op Crammerock zijn laatste Belgische show voor een tijdje en daar hadden de mannen duidelijk zin in. Nadat ze met hun derde album Onderweg onder meer in twee uitverkochte Lotto Arena’s, op de Main Stage van Rock Werchter en de Lokerse Feesten speelden, hadden ze inmiddels genoeg ervaring opgedaan met de nieuwe set en hun nieuwe bandaanwinsten. Hun headlinershow nam dan ook een vliegende start met “Anders”. Het daaropvolgende uur vloog voorbij en het werd een echte best of-show met hun grote hits, die telkens in een bombastische versie werden gebracht. “Laat Me Los” had het publiek bijvoorbeeld stevig in zijn greep en “Onder Ons” werd een gezellig onderonsje dat ook tot achteraan in de tent voor toffe taferelen zorgde. Bazart en vooral frontman Mathieu Terryn weten hoe ze een show moeten neerzetten.

Het feit dat de bandleden zo goed op elkaar zijn ingespeeld, wierp zijn vruchten af. De nummers zijn namelijk al zo ingeburgerd dat ze elk met groot enthousiasme onthaald werden. Zelfs trager werk als “Telkens Als Je Gaat” vormde daardoor geen dipje en hield de energie hoog en in “Ademnood” kregen Simon en Oliver de kans om hun moment te grijpen. Het slotstuk genoot van de opbouwende apotheose en kende met “Maanlicht” de ideale start. Uiteindelijk waren het “Chaos” en – hoe kan het ook anders? – “Goud” die als gigantische hymnes hun weg tot ieders hart wurmden. Afsluiter “Denk Maar Niet Aan Morgen” pakte in het verleden niet altijd even goed uit als slotakkoord, maar werkte op Crammerock als ultieme kers op de taart. Bazart trekt zich na deze show even terug, maar hun terugkomst naar de podia met nieuw werk is zeker iets om nu al naar uit te kijken.

Goldband @ Main North

Het podium van Goldband mag er dan wel uitzien als een werf, er is werkelijk weinig werk aan de winkel bij de Nederlandse groep. Dankzij gevierde passages op Rock Werchter, Tomorrowland en Pukkelpop kreeg de hype nog eens een volledig nieuwe dimensie. De tent stond dan ook afgeladen vol voor het guitig uurtje Nederlands vertier, met een resem meezingers als grootste troef. Boaz is inmiddels van zijn gips bevrijd, en kon weer zijn knotsgekke zelve zijn naast Karel en Milo, wat in hilarisch spektakel eindigde. Op het eerste zicht mag het allemaal behoorlijk fout overkomen, toch valt niet te ontkennen dat het ook muzikaal goed in elkaar zat. Nummers als “Dit Is Voor Jou” of “Noodgeval” werden verheven tot gigantische volksliederen die elke generatie meekregen. “Psycho” zette de menigte nog eens volledig aan om helemaal door te draaien, met het daaropvolgende “Witte Was” als ultieme gigahit in de staart van de set. Goldband zou zich voortaan ook diamantband kunnen noemen, want alles wat ze aanraken verandert niet meer in goud, maar in puur diamant.

The Subs @ Main South

Het publiek van Crammerock had zich heel de dag al serieus gesmeten en die vermoeidheid kwam bij The Subs voelbaar naar voren. De pompende beats waren echter zo onweerstaanbaar dat de sfeer naarmate de set vorderde toch nog steeg, want met een flitsend visueel spektakel werd de show een oogzinderend plezier. Jeroen De Pessemier staat er vooraan (en achter de decks) ook niet helemaal alleen voor. Ogenn is namelijk de perfecte toevoeging voor de Belgische elektrogrootheid, met haar ravissante podiumpresence en bezwerende vocals. Met “I Want to Dance Again” wakkerden ze niet alleen tijdens de lockdown ieders honger om te dansen weer aan, hetzelfde gebeurde ook op Crammerock, dat steeds losser werd. Tsar B goot met haar opwachting tijdens “Flesh & Bones” nog eens olie op het vuur, waarna De Pessemier de dorstige eerste rij van wodka voorzag en daarna met “The Face of the Planet” de tent in rep en roer bracht. Gestoord, gestoorder, The Subs!

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!