Als je zou afgaan op de naam van de band, zou je vermoeden dat die afkomstig is uit Oceanië en de energieke sound met opgewekte gitaren van Kiwi Jr. lijkt dat te beamen. Met de melodische muziek van de groep op de achtergrond, waan je je namelijk zo op een zonnig strand met een pintje in de hand. Niets is echter minder waar. De vier heren van Kiwi Jr. zijn afkomstig uit Toronto, Canada, zowat de hele andere kant van de wereld. Maar de zonnestralen die de muziek van de band uitdraagt, beperken zich echter niet tot het Noord-Amerikaanse land.
Zowel debuutplaat Football Money als opvolger Cooler Returns vielen wereldwijd ontzettend in de smaak. Sinds dat laatste album brengt Kiwi Jr. zijn muziek uit via Sub Pop, het befaamde platenlabel uit Seattle gespecialiseerd in rockmuziek. Onder meer iconen als Nirvana, The Smashing Pumpkins en The White Stripes tekenden bij dat label, waardoor de vier Canadezen van Kiwi Jr. zich bij een indrukwekkend lijstje voegen. Dat zorgt er natuurlijk voor dat ze heel wat verwachtingen scheppen. Het eerste album dat Kiwi Jr. uitbracht onder Sub Pop, meer bepaald hun tweede langspeler Cooler Returns, loste alle verwachtingen in. Nu sturen de Canadezen Chopper de wereld in, wederom een fijne plaat waarop de band zijn eigen grenzen verlegt en het plezier van afstraalt.
Chopper staat bol van de catchy, vrolijke deuntjes. Opener “Unspeakable Things” getuigt daarvan, maar ook de melodieën van “Parachute II” of “Contract Killers” blijven nog lang nazinderen. Daarnaast kenmerkt het album zich door het dynamische samenspel van gitaren, drums en synths. Het is dat laatste instrument dat vernieuwing brengt in de sound van Kiwi Jr., dat we vooral kennen van zijn rasechte indierock. De synthesizer geeft de songs iets nostalgisch, gezien het doet herinneren aan de new wave-beweging van de jaren tachtig. Bovendien bezorgt het elk nummer zijn unieke, ietwat funky sound. Zo zorgen de synths op “Kennedy Curse”, dat minder energiek overkomt en daardoor verloren dreigt te gaan tussen de andere en meer uptempo singles, voor wat pit. Tegelijkertijd produceren de drums en gitaren een oerdegelijk en zuiver rockgeluid, waardoor de groep nog steeds herkenbaar klinkt. Dit alles vormt een geheel van dansbare rockmuziek, die het ons bijna onmogelijk maakt om stil te blijven staan.
Op Chopper katapulteert de Canadese band ons niet alleen terug naar de jaren tachtig met de synthesizer, het gitaargeluid doet eerder denken aan de garagerock van begin jaren 2000. Dat komt het meest naar voren in het lied “Night Vision”, dat sterk doet denken aan de sound van The Strokes. Toch maakt Kiwi Jr. er opnieuw zijn eigen ding van en dat is te horen aan de jangly gitaren die de band typeren. Dat ze niet bang zijn om de verwarmingsknop wat verder open te draaien in deze hitte, bewijzen ze dan weer op “Downtown Area Blues”. De single start op volle kracht en zowel de instrumenten als Jeremy Gaudets zang vliegen er meteen in. Het tempo ligt alles het ware nóg hoger dan op de rest van de plaat en de wilde gitaren en drums resulteren in lekker vettige rock. “Downtown Area Blues” is met andere woorden de intense, energetische ontploffing op Chopper.
De Canadezen houden het tempo vaak hoog op hun derde langspeler, wat het album dan ook zo aanstekelijk en dansbaar maakt. Toch krijgen we af en toe een adempauze, zoals tijdens “The Extra Sees the Film” of “The Sound of Music”. Deze nummers klinken veel bedaarder en zorgen zo voor een welkome afwisseling op de plaat. Veel speciaals hebben ze niet te bieden, maar dat sluit daarom niet uit dat het aangename singles zijn. Ook op afsluiter “The Masked Singer” houdt Kiwi Jr. het iets ingetogener. Het refrein klinkt opnieuw erg aanstekelijk en heeft een hoog meezinggehalte. Zo vormt “The Masked Singer” een waardige finale ballade op Chopper.
Met Chopper levert Kiwi Jr. een oerdegelijk derde album af en dat heeft veel te maken met de hoge dansbaarheid van de plaat. Catchy deuntjes en uptempo melodieën, maar vooral het experiment met de synthesizer zitten daar voor iets tussen. Dat laatste is het meest vernieuwend voor de band en daarmee ook het opvallendste aan Chopper. Dankzij de synths krijgen de nummers een ietwat nostalgische, maar bovenal funky sound bovenop het indierockgehalte dat we van de Canadezen gewend zijn. Op die manier verlegt Kiwi Jr. op zijn derde langspeler zijn grenzen en bewijst het dat we het laatste van de groep zeker nog niet gehoord hebben.
Wie Kiwi Jr. graag hun nieuwe album live ziet brengen, kan nog steeds tickets verkrijgen voor hun show op 22 september in de Botanique. Tickets vind je hier.
Facebook / Instagram / Website
Ontdek nog meer nieuwe muziek op onze Spotify.
