Wat begon als de begeleidingsband van Tim ‘Timebomb’ Armstrong, oprichter van Rancid, veranderde in 2009 volledig toen de Bivona broers Aimee Allen ontmoetten. Tot dan wisten de broers hun eigen talent blijkbaar niet te herkennen. Het was onder invloed van Armstrong, ook wel de vijfde Interrupter genoemd, dat de band zijn kracht ontdekte. Hun titelloze debuut uit 2014 sloeg aan als een lopend vuurtje aan de Pacifische kust, ondersteund door ongelooflijk aanstekelijke liedjes, Aimee’s 100.000 watt charisma en een podiumpresentatie die het best te omschrijven is als de kinetische energie van Hi-Bounce-ballen in menselijke vorm. Het was die energie die ze ook op de volgende albums behielden en verder exploreerden. Dat en hun extreem intensief optreden wereldwijd met bands als Green Day, Dropkick Murphy’s, Bad Religion en deze zomer met Flogging Molly.
Terwijl de eerdere releases werden geproduceerd door Armstrong, beperkte de pandemie zijn deelname aan deze plaat aanzienlijk. Gitarist Kevin Bivona nam zijn plaats in de stoel van de producer in als (in zijn woorden) ‘de verantwoordelijke’. Bevrijd van de beperkingen van opnameschema’s en de financiële druk van dure studiotijd, kreeg de plaat organisch vorm. Als Aimee de nachtshift voor haar rekening wilde nemen en om twee uur ’s nachts zang wilde opnemen, was dat geen probleem. Als de teksten niet vloeiden, reden Kevin en Aimee op hun fietsen in de buurt en schreeuwden ze ideeën heen en weer. Het resultaat? Het meest persoonlijke Interrupters-album tot nu toe. Het album waarmee alle vier de leden zich het meest verbonden voelen.
Op deze In The Wild wordt het vat met stijlen volledig open getrokken. Al begint het met “Anything Was Better” allemaal heel herkenbaar. De tweede single die ze uitbrachten, klinkt zoals je kan verwachten van The Interrupters; Energieke met raketbrandstof geïnjecteerde punkrock met een gezonde dosis ska. Doorheen het album zoeken The Interrupters die vaste grond geregeld op. De grote diepe sprong in het onbekende wordt zo toch voorzichtig gemaakt. “Jailbird” en “Worst For Me” zouden perfect op een van de vorige albums kunnen thuishoren.
Het experimenteren begint al bij de tweede song “As We Live” waar we niemand minder dan Interrupter nummer 5 te horen krijgen. De ska-kaart wordt volledig getrokken en blazers vergezellen Aimee en Armstrong. Het nummer doet denken aan hun eerdere samenwerking op “Phantom City”. Ook ska-icoon Rhoda Dakar van de legendarische Bodysnatchers komt enkele verzen wisselen waardoor toch heel wat grote namen hun opwachting lijken te maken. Tijdens “Burdens” komen Alex Désert & Greg Lee van Hepcat langs om de nodige rocksteady toe te voegen. En gaan ze richting de jaren tachtig twotone ska samen met de nieuwe Britse reggae-ambassadeurs The Skints op “Love Never Dies”. Het moge duidelijk wezen dat het uitnodigen van artiesten gezorgd heeft voor de nodige creativiteit zodat nieuwe grenzen succesvol opgezocht worden.
Die grenzen worden bereikt op afsluiter “Alien” waar geen gitaar te horen valt. Als een crooner zingt Aimee hoe ze zich al van jongs af aan steeds een buitenstaander voelde, een bovennatuurlijk wezen dat een menselijke ervaring heeft en niet andersom. Door de nieuwe manier van werken voelde Allen zich sterk genoeg om veel donkere, persoonlijke gevoelens in haar teksten te verwerken. In The Wild is zo tekstueel de donkerste plaat geworden van het viertal.
Maar de echte stap vooruit die ze maken is de stap naar een toegankelijker, commerciëler geluid dat we te horen krijgen op leadsingle “In The Mirror” en “My Heart”. Aimee Interrupter laat horen hoe goed ze kan zingen en doet bij momenten denken aan Gwen Stefani in een mix met P!nk. “In The Mirror” is de natuurlijke stap vooruit en toont het potentieel aan dat zich stilaan aan het ontluiken is. Het zou zomaar een zomersingle kunnen worden op de nationale radio.
We mogen concluderen dat deze vierde worp van The Interrupters de meest vernieuwende en diepgaande is. Met één luisterbeurt ga je enkel oppervlakkig de kracht ontdekken van deze ska-band. “In The Wild” is zo gelaagd en verkent nieuwe wegen die iets complexer zijn waardoor een aantal luisterbeurten geen overbodige luxe zijn. Muzikaal ontpoppen ze zich steeds meer als een band om rekening met te houden, ook voor een groter toneel. Live geven ze hun muziek nog een extra dimensie en toveren ze elke zaal om tot een groot dansfeest, cardiotraining en psychologische sessie, allemaal gemixt in één. Gelukkig genoeg hoef je zo lang niet te wachten want de volgende sessie staat gepland op maandag 8 augustus tijdens de Lokerse Feesten.
Ontdek nog meer nieuwe muziek op onze Spotify.
