© CPU – Bert Savels (archief)
Terwijl drummer Tom Skinner het mooie weer maakt bij The Smile, zit Sons of Kemet niet stil om deze zomer concertzalen en festivals in vuur en vlam te steken. De Londense afro-jazzgroep releasete vorig jaar het redelijk toegankelijke Black to the Future waardoor een nieuwe tournee vanzelfsprekend is. Enkele weken geleden gebeurde er toch iets onverwachts. Op sociale media deelden Shabaka Hutchings, Theon Cross en Edward Wakili-Hick mee dat Sons of Kemet er voor een onbepaalde tijd mee gaat ophouden. Niettemin mogen de groepsleden trots terugblikken op een carrière van tien jaar en vier albums. Een gebrek aan productiviteit kan je Sons of Kemet dus niet verwijten. Voor het Belgische publiek was de show in de Ancienne Belgique het voorlopig laatste cluboptreden van de progressieve jazzvirtuozen.
Niet alleen Londen heeft een bruisende jazzscene. De afgelopen jaren mogen we ook in België spreken van een eigen circuit dat je op Spotify terugvindt onder Belgo-Jazz. Zoals dat hier wel vaker het geval is, houden Belgische muzikanten weinig rekening met klassieke structuren of tradities. Voorlopig komt drummer Lander Gyselinck daar goed mee weg. Overal waar hij zijn drumkunsten aan verleent, weet hij zijn stempel op te drukken. Samen met toetsenist Adriaan Van de Velde (Pomrad) vormt hij sinds 2020 Lander & Adriaan. Het eigenzinnige duo werd lastminute toegevoegd als voorprogramma, maar trok toch een heleboel nieuwsgierigen. De stuiterende beats maakten het onmogelijk om stil te staan, en zorgden al vanaf het begin van de avond voor een uitgelaten sfeer. Pas bij “Dansshow” werden we helemaal meegezogen in het ruimteachtige wereldje dat Lander & Adriaan wist te creëren. Doordat de ritmes elkaar in een ijlsneltempo afwisselden, was iedereen wel genoodzaakt om zijn concentratie er goed bij te houden.
© CPU – Bert Savels (archief)
Lander & Adriaan stelde ons concentratievermogen aangenaam op de proef. De jazzmuziek van Sons of Kemet is daarentegen iets luchtiger, maar daarom niet minder interessant. Een volle Ancienne Belgique was getuige van een energetische afscheidsshow waar geen einde aan leek te komen. Met zijn fonkelgoude tenorsax zorgde Shabaka Hutchings voor zwoele temperaturen die ons het regenweer van het afgelopen weekend deed vergeten. “My Queen Is Albertina Sisulu” werd een versnelling hoger gespeeld, maar dat zorgde ervoor dat het midden van de zaal het op een dansen sloeg.
Doordat Sons of Kemet geen tijd nam voor een welkomstwoord of andere praatjes, kende de show geen enkel inzakmoment. Spelen was de boodschap en iedereen onderwierp zich aan de tribale blaasklanken die we associëren met Zuiderse, verre oorden. Bastubaspeler Theon Cross hoefde niet onder te doen aan zijn medespeler en was de lijm van dit schouwspel. Voor een dik anderhalf uur waren Shabaka en Theon de fiere stamhoofden van een Caraïbische quartier die ze ter plekke bouwden.
Het is geen geheim dat Sons of Kemet zich vereenzelvigt met de Black Lives Matter-beweging. Tijdens “My Queen Is Ada Eastman” werd de antiracistische en progressieve boodschap ‘‘I don’t want to take my country back, I wanna take my country forward’ luidkeels meegezongen. Daar kunnen politici tegenwoordig nog wat van leren. Hopelijk trekt die militante verbondenheid zich ook nadien verder buiten de zaal. De solo’s van Shabaka en Theon waren verder aangename rustpauzes waarop we onze ogen konden sluiten, en weg zwijmelen in een fictief ingebeelde hangmat. Enkel de exotische cocktail ontbrak nog om het plaatje compleet te maken.
Hier en daar liet het publiek het een beetje afweten, maar wanneer de tracks terug uptempo waren, volgde de stampvoetende dansbewegingen vanzelf. Het is ferm dat Sons of Kemet dit organisch liet gebeuren. Zulke vaste vastberadenheid dat toeschouwers op je muziek zullen dansen, hebben wij zelden gezien. Laat ons hopen dat het afscheid niet van lange duur is, want de Londenaars gaf tot slot niet de indruk dat ze het spelen beu waren.
Woendag 6 juli speelt Sons of Kemet in Paradiso te Amsterdam. De allerlaatste show in België gaat 21 augustus door op Pukkelpop.
