© CPU – Tinne Conjaerts
Chet Faker (fka Nick Murphy (fka Chet Faker) (fka Nick Murphy (fka Chet Faker))). Zo ziet een summiere schets van de gedaanteverwisselingen van Nicholas James Murphy er ongeveer uit. De Australiër vatte zijn muzikale loopbaan aan onder het pseudoniem Chet Faker (een ludieke maar eerbiedige knipoog naar jazzlegende Chet Baker). Zijn meest vruchtbare langspeler Built on Glass bracht hij uit onder die noemer. In 2016 kondigde Chet Faker aan dat hij meer intieme muziek zou maken onder z’n eigen naam, luidend Nick Murphy. Om het nog iets warriger te maken, volgde nog een korte periode waar Nicks artiestennaam refereerde naar zijn eerste artiestennaam: Nick Murphy (fka Chet Faker).
In volle coronacrisis besloot Nick opnieuw de studio in te duiken onder het alias van Chet Faker. Hij keerde terug naar de basis en poogt downtempo te verzoenen met dansbare deunen. Het resultaat van die heen-en-weerbeweging was Hotel Surrender en uiteraard verdient België het om de nieuwste langspeelplaat live te ontmoeten. Het is alweer even geleden dat we de man in België aan het werk zagen, dus sprong Chet Faker gisteren op het podium van het idyllische OLT Rivierenhof in het provinciaal groendomein, op een boogscheut van de Antwerpse binnenstad. Als artiest kan je alleen maar blij worden om hier te spelen, want het openluchttheater biedt een grote meerwaarde aan de beleving van het concert.
© CPU – Tinne Conjaerts
Terwijl het OLT stilaan begint aan te dikken, verzorgt de Vlaamse Sevens een fijn, maar vrij statisch voorprogramma. De laatste jaren zagen we Thibaut Sevens rijpen tot een innemende baritonstem met het Limburgse aura steeds over zich heen. In 2021 viel hij zelfs in de prijzen bij het talentenparcours Sound Track. Tijdens zijn set valt al snel op dat Thibaut opkijkt naar de hoofdact van de avond. Vijf jaar terug bezocht Sevens samen met zijn zus een concert van Chet Faker en stilletjes hoopte hij ooit in zijn voorprogramma te staan. Gisteren kwam dat visioen uit. ‘Lieve mensen, ga jullie dromen altijd achterna’, adviseert hij het publiek trots. Bij momenten doet Sevens ons zelfs een beetje denken aan een brave versie van Chet Faker.
Negentien minuten later dan het aangekondigde 21u dooft de achtergrondmuziek uit en treden de eerste tonen van “Get High” stilaan op de voorgrond. Het eerste nummer kan al meteen op animo rekenen van het publiek. Je voelt het, de komst van de Australiër is voor ieder een heerlijk geschenk om de lente mee af te sluiten. Al bij het tweede nummer weet Chet Faker het OLT een eerste maal te raken met zijn hit “Gold”. Een flink deel van het publiek realiseert zich op dat moment dat dansen een vast onderdeel zal vormen van dit concert en migreert van het theatron rustig naar de dansbare staanruimte vlak voor het podium. “It’s Not You” vervolgens is een nieuwer nummer en heeft duidelijk nog maar weinig kans gehad om geabsorbeerd te worden door de fans. Het publiek voelt ruimte voor wat prietpraat, maar onder andere “1998” spijkert de ambiance al snel weer bij.
© CPU – Tinne Conjaerts
In 2015 trok Chet Faker de studio in met Britse DJ en producer Marcus Marr. Achtereenvolgend krijgen we dan ook twee funky, up tempo nummers van die samenwerking te horen. “The Trouble With Us” en “Birthday Card” – die trouwens zwierig in elkaar overvloeien – laat het aantal lege zitplekken nog maar eens toenemen en de begane vloer is zo ondertussen ontplooit tot een echt dansparadijs. Het summum van de show blijkt, zoals enigszins verwacht, Blackstreet cover “No Diggity” achternagegaan door “Drop The Game”. Tijdens deze twee parels van nummers moet je al moeite doen om iemand in het publiek te vinden die niet aan het meezingen is. Chet Faker geeft na dit hoogtepunt even de kans een pintje te halen door een drietal minder opmerkelijke nummers te spelen.
De zon gaat inmiddels onder en er ontstaat een lichtrode gloed boven het podium. Een ideaal moment om het openhartige “Talk Is Cheap” op het publiek af te vuren. Terwijl Chet Faker de muziek langzaam blust, roept hij het publiek op het refrein mee te kwelen. Het OLT is heel kort een saamhorig a-capellakoor. Het publiek smult van de charmes van Chet Faker en is bij momenten helemaal vertederd door het muzikaal talent van de man en de groene omgeving. Na “Low” verlaat Chet Faker het podium met de snelheid van een jachtluipaard.
© CPU – Tinne Conjaerts
Iedereen die regelmatig een concert bezoekt, weet dat de bisronde intussen een voorbereid verschijnsel is bij zowat elk optreden. Ook nu gaan we er vanuit dat de zanger nog terug komt om een nummer of twee voor ons te spelen. Chet Faker ziet het deze keer anders. Al zijn hits zijn al gespeeld, maar we hoopten hem toch nog even snel terug te zien voor bijvoorbeeld “This Song Is Not About A Girl”.
Dat moment komt echter niet. Chet Faker heeft het podium verlaten na een bijzonder krachtige, maar vrij korte set van een uur en tien minuten (gepland stond een set van een uur en dertig minuten). Sporen van Nick Murphy waren in de setlist niet terug te vinden. Chet Faker wist echter een stromende set op te bouwen met zijn nummers en leefde helemaal op in de omgeving. De multi-instrumentalist heeft duidelijk opnieuw z’n draai gevonden in zijn project. De omwentelingen gaan hem goed af: hij durft bochten nemen, hij durft ze zelfs scherp nemen, maar zal nooit uit die bocht vliegen.
Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!
Chet Faker: Facebook / Instagram / Website
Setlist:
Get High
Gold
It’s Not You
1998
Feel Good
The Trouble With Us
Birthday Card
No Diggity
Drop The Game
Whatever Tomorrow
To Me
I’m Into You
Talk Is Cheap
Low
Ik zie hem nu voor de 3de keer live en zonder live band komen zijn nummers veel minder goed tot hun recht. Er is weinig ruimte voor interpretatie en improvisatie. Bovendien vond ik dat hij zelf op automatische piloot stond te spelen. Zijn nummers blijven erg goed maar dit was een ondermaatse live performance van een man die veel meer in zijn mars heeft.