© Derick Daily
DJ Shadow. De naam alleen al roept allerhande associaties op. Niet in het minst omwille van het in 1996 uitgegeven doorbraakalbum Endtroducing . Al willen we het daar, net zoals DJ Shadow – of Josh Davis zoals hij voor de burgerlijke stand heet – zo weinig mogelijk over hebben. De uit Californië afkomstige dj, turntablist en samplekunstenaar zoekt immers allang nieuwe muzikale oorden op. Tijdens de 30 Years Of Beats tour die halt hield in het Antwerpse Rivierenhof herinnerde hij er ons nog eens fijntjes aan dat hij een van de muzikale smaakmakers blijft die er echt wezenlijk toe doet.
Voor de gelegenheid werd opwarmer Groove Merchant opgetrommeld. Die speelde een only-vinylset grotendeels geïnspireerd door het erg invloedrijke Mo’Wax label, waar DJ Shadow natuurlijk ook een belangrijke rol in speelt. Gedurende twee uur kregen we een fijn allegaartje waarin de meest uiteenlopende genres passeerden. Op die manier werd het, zoals ook beloofd werd, een erg fijne trip down memory lane. Met veel eclectische soul, warmbloedige groove(s), (abstracte) hiphop, jazz, funk, jungle, lounge, sweet breakbeats en rap rhymes ook wat fijnzinnige streepjes drum&bass en elektronica. Naar het einde van de vinylset kwam er ook wat speelse, dansbare exotica bij kijken. Prima werk van Groove Merchant dus, die naderhand ook voor zijn support bedankt werd door de immer appreciërende DJ Shadow.
Dat het optreden van DJ Shadow grotendeels bezocht werd door een jongere generatie muziekfans, doet ook helemaal niet zo vreemd aan. Vandaar ook diens expliciete vraag om zoveel mogelijk een “device free”-belevenis te respecteren. Een verzoek dat helaas deels in dove- en dronkenmanoren verzeild geraakte. Tezelfdertijd vormde net die vraag ook een van de centrale inhoudelijke uitgangspunten. Want hoewel de show vanzelfsprekend draaide rond een inmiddels goed dertig jaar durende carrière was DJ Shadow, onbetwistbaar één van de allergrootste geluidskunstenaars ooit, vooral te doen om een schijnbaar hopeloze zoektocht naar (mede)menselijkheid.
Na de korte, ijzingwekkende geluidsbricolage van “Nature Always Wins” opende Shadow de set met met een prachtig “Slingblade”, een voorzichtig eerste hoogtepunt. Anders dan in de Brusselse Madeleine twee jaar eerder werden de visuals deze keer op een scherm achter de imposante deck set van DJ Shadow met enkele turntables en drum pads/sticks geprojecteerd. En dus helaas dus niet in een 360° opstelling. Jammer, want het zette ergens een domper op de belevingswaarde.
Zoals Shadow al vrij snel te kennen gaf, zou hij tijdens zijn set in het Antwerpse Rivierenhof heerlijk vrijuit gaan graaien in zijn indrukwekkende oeuvre. In zijn woorden : ’this show’s a little bit of this, a little bit of that’. Zo passeerden ook enkele minder gekende nummers zoals “Three Ralphs” afkomstig uit het The Mountain Will Fall album, waarna ook enkele obscuurdere pareltjes zoals “Scale It Back” en “Driveclub” vrijgegeven werden. En met het semi-euforische, op kale, kurkdroge beats rondstuiterende “Exhale Therapy” waagde Shadow zich zelfs heel even aan een Conway cover.
Tijdens een lekker spacy “The Mountain Will Fall “ stopte hij kundig enkele samples uit het mythische Endtroducing album, meer bepaald de spoken word sample van “Building Steam With A Grain Of Salt”. Daarmee gaf hij te kennen dat hij zich maar al te graag liet leiden door zijn eigen zin. Zich baserend op ruwe bouwstenen uit het rijke muzikale verleden, bouwt hij een nieuw verhaal. Waarbij hij zich steevast laat leiden door de inspiratie van het moment. Het bleek de naakte essentie van zijn stiel: niets routine, maar wroeten en onophoudelijk zoeken naar innovatieve geluiden. Om die dan om te werken naar naadloos aan elkaar gelaste onderdelen van een heerlijk wervelende show die zowel vormelijk/audiovisueel als inhoudelijk grenzen doorbreekt. Al stond dit concert uiteraard vooral in het teken van het meest recente Our Pathetic Age album, met tracks als “Kings & Queens”, “Rosie”, “Systematic” en “Been Used Ta”.
Knap ook om te horen hoe hij meerwaardezoekers bediende met enkele tracks uit de onweerstaanbare UNKLE catalogus: “Lonely Soul”, met die uit duizenden herkenbare vocal van Sir Richard Ashcroft en “Guns Blazing”. Het wakkert de lokroep naar een live reünie van die band alleen nog wat extra aan.
Eveneens viel op dat DJ Shadow soms ruimte maakte voor rustigere passages, zoals onder meer tijdens “I Am Not A Robot”. Wat ongeveer Shadows’ heel eigen vertaling is van de notie dat hij de eigen soevereine heer en meester van zijn show is. In het verlengde daarvan kregen we ook “Urgent. Important. Read” te horen, één van die vele tracks uit het meest recente Our Pathetic Age album waarop DJ Shadow doodleuk op kritische en lichtjes vileine wijze het denken en handelen van de hedendaagse post-millennial in een klimaat van angst, polarisatie, overmediatisering en technologie in zijn of haar hemd zet.
Davis heeft immers helemaal niet veel op met het dictaat van de hedendaagse algoritmes en zoekt het liefst van al naar stokoude platen en samples die authenticiteit in zich dragen. Vandaar ook de aanwezigheid van een track als “This Time (I’m Gonna Try It My Way)”, heerlijk weemoedige soul die zonder enig blozen naar James Brown, Otis Redding en Nina Simone knikte. Waarna Davis schakelde naar het eerder introspectieve “Blood On The Motorway”. Bloedmooi, zowel in geluid als in boodschap. Want wat dit nummer eigenlijk vertolkt is de vraag naar de waarde van het leven.
Typerend voor dit concert was ook hoe DJ Shadow genadeloos van de ene sample naar de andere hinkte. Heel even hoorden we een fragment “What Does Your Soul Look Like (part 3)”, een gouden oude voor de vele Endtroducing fans, maar even gauw ging die alweer over in “Divine Intervention” en “The Sideshow” waar blitse funk, hitsige elektro en rauwe hiphop een robbertje met elkaar uitvochten. Om vervolgens weer te landen bij het immer opzwepende, ruigere “March Of Death” met vocals van Zack De La Rocha (R.A.T.M.). Te noteren viel ook “If I Died Today” en de tussen disco en prinsheerlijke, paradijselijke pop twijfelende titeltrack Our Pathetic Age.
En dan leek de show heel even voorbij. De nacht begon eindelijk te vallen en dat bleek het langverwachte moment waar DJ Shadow heel de tijd zo naar snakte. Ook naar het einde van de set, door Davis beschreven als een “healing experience”, kregen we zowel rariteiten zoals “Twilight Ride” en “Seein’ Thangs” als gekender werk te horen waarin onder meer een verschroeiend luid en hard gespeeld “Walkie Talkie”, een door het publiek luidop mee gescandeerd “Six Days” en het onvermijdelijke “Nobody Speak (feat. Run The Jewels)” opvielen.
Davis bedankte het publiek waarna een reeks bisnummers volgden. Die kregen we met respectievelijk “Drone Warfare (feat. Nas & Pharoah Monch), “Rocket Fuel” met de helden van De La Soul en op het einde dook ook het gewoonweg niet stuk te krijgen crowd pleaser als “Organ Donor” op. ‘I want to see y’all jump up and down, everybody!’ Feestje? Feestje!
Goed optreden? Zeker, u hoort ons allerminst klagen. Maar het voelde nét een tikkeltje minder sterk aan dan de show die DJ Shadow twee jaar eerder in La Madeleine speelde. Daar zijn twee grote redenen voor te bedenken. De eerste zijnde dat het deze keer een openluchtshow betrof en dan ligt de context vanzelfsprekend helemaal anders. Een tweede reden een meer vrijblijvend en minder gefocust publiek dat initieel de bij vlagen ronduit indrukwekkende muziek maar grotendeels over zich heen liet waaien en die onder het genot van alcohol en de occasionele joint (er hing een meer dan opvallende wietgeur) eerder als achtergrondbehang zag bij routineuze babbels allerlei. Erg jammer, want DJ Shadow zette in het Antwerpse Rivierenhof wel degelijk een oerdegelijke show neer.
Facebook / Instagram / Twitter / Website
Setlist
Nature Always Wins
Slingblade
Three Ralphs
Scale It Back
Driveclub
Exhale Therapy
The Mountain Will Fall
Kings & Queens
Rosie
Systematic
Been Used Ta
C.O.N.F.O.R.M.
Lonely Soul
Guns Blazing
I’m Not A Robot
Urgent, Important, Please Read
This Time (I’m Gonna Try It My Way)
Blood On The Motorway
What Does Your Soul Look Like (pt 3)
Divine Intervention
The Sideshow
March Of Death
If I Died Today
Our Pathetic Age
Twilight Ride
Seeing Thangs
My Lonely Room
Walkie Talkie
Six Days
Nobody Speak
Drone Warfare
Rocket Fuel
Organ Donor
