©CPU – Willem Devriendt
Bij onze noorderburen is De Staat al geruime tijd een gevestigde waarde die opgewassen is voor de grootste podia. Wegens het tragisch overlijden van Keith Flint was Lowlands drie jaar terug bijvoorbeeld genoodzaakt om een nieuwe headliner te zoeken. De organisatie vond er toen niets beters op dan De Staat de Alpha te laten afsluiten. Los van het genreverschil was dat geen lichtzinnige beslissing. In 2015 kreeg de Nijmeegse band een welgemeende felicitatie van The Prodigy voor zijn cover van “Firestarter“. Als donderslag bij heldere hemel trapte De Staat daar op Lowlands zijn set mee af. Alle aanwezigen waren toen getuige van een headlineshow waar nu nog over gesproken wordt. Het moet immers van Doe Maar geleden zijn dat een Nederlandse rockgroep zo’n hoge spot mocht innemen.
Voorlopig lijkt die sterrenstatus België en de rest van Europa weinig te deren. Geheel onterecht, want met “Witch Doctor” bewezen Torre Florim en zijn speelmakkers dat ze een wereldnummer kunnen schrijven. Desondanks blijft de groep naarstig verder timmeren aan een glansrijke carrière waarin ze zelf de spelregels bepaalt. Op Bubble Gum was er bijvoorbeeld ruimte zat voor hoekige gitaarpartijen en opgefokte ravebeats. In plaats van af en toe eens een single te droppen, stuntte De Staat de afgelopen maanden door tweemaal drie singles te releasen (pakket 1, pakket 2). Elke single kreeg daarbij een kleurencode. Geel staat voor funk, rood voor rock-‘n-roll en op blauw gaat de band voor een ballade. Daardoor heeft de groep intussen meer dan genoeg nieuw materiaal om terug uitgebreid te touren. De Roma in Antwerpen stond als eerste op de planning. Deze authentieke schouwburg leende zich perfect voor De Staat zijn sobere podiumact.
©CPU – Willem Devriendt
Indiepopband Banji wist toch wat volk op de been te brengen. Op het eerste zicht leek de groep een beetje knullig, maar track per track groeide het besef dat de jongens uit Utrecht van vele markten thuis zijn. Terwijl de zon buiten lichtjes naar beneden zakte, trok Banji ze gewoon mee naar binnen. Opener “Chills” deed bijvoorbeeld zijn naam alle eer aan. Zonder teveel franjes gingen we lekker mee in de zomerse vibe die het viertal uitstraalde. Soms mag het gewoon ook eens speels zijn. Ook de overige kijklustigen lieten de muziek kalmpjes doordringen in hun bewustzijn. Net zoals De Staat kan Banji evenzeer een goeie pot rocken. “Chatterbox” was een heerlijke mengelmoes van psychedelische rock en elektro. Toen zanger Morris zijn gitaar aan de kant schoof en mee op de synths stond te pompen, vlogen de vonken ervan af. Nadien hoorden we rondom ons enkel positieve reacties. Het wordt dus een kwestie van tijd vooraleer Banji in België voor eigen rekening komt performen.
©CPU – Willem Devriendt
Met ruim vijftien jaar speelervaring op de teller kent De Staat als geen ander de klappen van de zweep. Al bij de eerste noot was het dan ook onmiddellijk raak. “Look At Me” begon nogal onheilspellend, maar wanneer Torre zijn lichaam in de strijd wierp, was het ijs gebroken. Ondanks de songteksten trok niemand zich iets aan van zijn terugtrekkende haarlijn. De man barst nog steeds van jeugdige energie en is geboren voor het podium. Aan de vooravond van een stralend zomerweekend was de sfeer zeer uitgelaten. Bij het funky “Input Source Select” was het echter even zoeken of het publiek de teksten wel wou meebrullen. Torre had dat in de mot en als de vriendelijkheid zelve trok hij de zaal uit zijn comfortzone. Dat De Staat weet hoe je een “Psycho Disco” moet bouwen, was voor niemand een geheim. België mag dan de heimat zijn van het surrealisme, in Nederland hebben ze anders ook wel kaas gegeten van een brok gekkigheid.
Alle geluk dat De Roma in de hoogte is gebouwd want bij “Mona Lisa” werkte het marcherend tempo zeer hypnotisch. Door het strakke tempo is de track vergelijkbaar met een lange bergwandeling. Stapje per stapje slaat de vermoeidheid wat toe, maar achteraf ben je toch tevreden dat je de top hebt bereikt. Tijdens zijn solomoment deed drummer Tim van Delft alle hevigheid losbarsten, waardoor we weer klaargestoomd waren voor een volgende ronde uitbundigheid. “Who’s Gonna Be The GOAT?” hield de schwung erin. De vlagen hiphop en rave waren een prima opwarmer voor “Pickachu”. Het dansduel tussen toetsenist Rocco Bell en Torre had enorm veel weg van de iconische dansscene van John Travolta en Uma Thurman in Pulp Fiction. Wanneer beide performers elk een uiteinde van het podium bemanden, voelde ook het publiek de drang om zich volledig over te geven aan de prikkelende dancebeats. Naar het einde waren onze wangen roder dan de gelijknamige Pokémon.
©CPU – Willem Devriendt
Van stoppen bleek echter geen sprake te zijn. De uitgebreide bisronde werd afgetrapt met het broeierige “Paying Attention”. Na een pauze van een luttele vijf minuutjes bereikte het kwik terug helse temperaturen. Oudje “Sweatshop” liet ons nog even sudderen in ons eigen zweet, vooraleer “Witch Doctor” ons en het publiek zou vermalen tot één gladde vleeshomp. Vanop een verhoogd podiumstuk hoefde hij enkel maar te observeren hoe het middenplein één volkse polonaise werd. Daarmee werd nog maar eens bevestigd dat De Staat z’n eigen hype al lang ontgroeid is. In plaats van het publiek iets of wat sturing te geven, waren Torre en co de marionettespelers van een schouwspel waarbij we tijdens de pandemie een gevangenisstraf voor zouden riskeren. De Staat kwam, zag en heerste!
Wie De Staat dit jaar nog wil zien, moet voorlopig de grens over. De eerste Nederlandse clubshow is morgen in Amsterdam. Alle overige data en locaties vind je op de website.
Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!
Setlist:
Look At Me
Psycho Disco
Peptalk
Input Source Select
Numbers Up
Mona Lisa
Who’s Gonna be the GOAT?
Make Way For The Passenger
Pickachu
Make The Call, Leave It All
Head On The Block
Kitty Kitty
What Goes, Let Go
Paying Attention
Sweatshop
Witch Doctor
