© CPU – Peter Verstraeten
Iedere keer als Bloc Party langskomt in ons land, kan je nooit echt weten wat te verwachten. De ene keer is het verschrikkelijk, de andere keer spelen ze als jonge veulentjes vol energie en goesting. In het Koninklijk Circus was het een beetje van beide. De band kwam er zijn nieuwe plaat Alpha Games voorstellen, maar besloot om er iets te veel van te spelen. Hierdoor kende de set iets te veel hoogtes en laagtes, waardoor de ambiance niet altijd aanwezig bleef.
Voor Pip Blom was het de tweede keer in een maand tijd dat ze een voorprogramma mocht doen van een indierockband uit de Nillies. Vorige keer was dat ook in Koninklijk Circus en toen van Franz Ferdinand, nu mocht ze openen voor Bloc Party. De band deed net geen halfuur een powerpop waarbij vooral het laatste kwartier wel indruk op ons maakte. De catchy riffs en leuke liedjes waren aangenaam luistervoer, al was het publiek allerminst onder de indruk. Dat bleef nog wat keuvelen over zijn dag. Jammer, want Pip Blom is meer waard dan dat.
© CPU – Peter Verstraeten
Iets na negen kwam Bloc Party dan op het podium. Achter hen stond een gigantische kwal, of was het nu krab, die voor een bepaald mysterie zorgde. Het imposante beeld gaf al meteen aan dat Bloc Party hier niet ging weggaan vooraleer iedereen aan het dansen was. Ook de leden zelf waren van begin tot eind heel enthousiast met een onvermoeibare drumster en een best gelukkige Kele Okereke. Alleen hadden ze dan beter wel hun setlist iets anders ingedeeld en gekozen voor minder nieuwe liedjes. Want nu bestond de helft van de set uit die nieuwe liedjes en er waren slechts enkele die live goed overkwamen.
Opener “Day Drinker” bijvoorbeeld gaf ons al meteen goeie hoop. Het liedje is er eentje die teert op het oude recept van de band waarbij ze kiezen voor hoekige gitaren en eindigen in een krachtexplosie. Dat is leuk, maar niet alles klonk zo fijn als de oude nummers. Al denkt Bloc Party dat wel en dus was het jammer dat nummers als “Rough Justice” of “In Situ” gekozen werden in plaats van gelijkaardige klassiekers. Inwisselbaar is hier het woord dat al snel bij ons opkwam, want het leek alsof Bloc Party hier altijd voor de goedkope optie koos in plaats van te investeren. De band probeerde de nieuwe muziek op hetzelfde niveau te zetten als de oude muziek, maar dat ging gewoon niet.
© CPU – Peter Verstraeten
Beste bewijs was “Hunting For Witches”. Het eerste herkenpuntje in de set en meteen ging het publiek volledig uit zijn bol. Ook het trio “Trojan Horse” “Song For Clay (Disappear Here)” en “Banquet” was een oorverdovend succes. Het Koninklijk Circus veranderde in een zwetende club waarbij moshpits niet geschuwd werden en zelfs de zittende mensen bovenaan de zaal rechtstonden om te dansen. Het was dan ook jammer dat het energieniveau hierna terug onder nul ging. De band probeerde wel met bepaalde sfeerlichten en enkele sfeervolle synths een intieme sfeer neer te zetten, maar de nummers waren gewoon vergeetbaar en droegen bijna niets bij aan het geheel. Heel jammer dus dat ze zoveel van de set innamen.
Zo speelde Kele Okereke zijn naar eigen zeggen favoriete nummer van Alpha Games met “Peace Offering” en het enige wat we daarvan bij onze notities zetten, was ‘saai’. Het mocht dus gezegd worden, de vier nieuwe songs zorgden ervoor dat de set helemaal in elkaar zakte en ook “Different Drugs” uit Hymns kreeg ons niet warm. Hierdoor stond iedereen terug als hongerige wolven te wachten op wat meer ambiance. Het blijft ons ook nog steeds een raadsel waarom single “Sex Magik”, een van de beste tracks op de nieuwe plaat, volledig werd genegeerd. “The Prayer” en vooral “Ratchet” zorgden er gelukkig voor dat de honger weg ging, al bleef de maag toch een beetje grommen doordat we al zo lang zonder eten zaten.
© CPU – Peter Verstraeten
Dat Bloc Party hierna van het podium verdween, maakte het allemaal niet beter. Met slechts een vijftal echte knallers nog maar gespeeld, bleef iedereen goesting hebben naar meer. De band speelde daarna maar liefst vijf bisnummers! Dat is naar onze bescheiden mening ook een beetje te veel van het goeie en het leek alsof onze honger toen werd gestild door gewoon eten in onze mond te proppen. Smakelijk was het allerminst. Het laatste trio zorgde weliswaar nog voor een heerlijke krachtexplosie, al had dat allemaal in de gewone set mogen zijn en niet in de bisronde.
“Traps” was eigenlijk het enige nieuwe nummer dat perfect in de set paste en zelfs ook tien jaar geleden zou gewerkt hebben. Het was stevig, catchy en doordacht gebracht waardoor dit misschien wel een nieuwe klassieker in de discografie kan worden. Het enthousiasme in de zaal beaamde dat. “Helicopter” liet iedereen nog eens volledig losgaan met gigantische moshpits en verschillende crowdsurfers die alles uit zich lieten. “This Modern Love” was zoals steeds een prachtige afsluiter en zo verdween de band al na iets meer dan een uur en een kwartier van het podium zonder muzikaal te overtuigen.
© CPU – Peter Verstraeten
Bloc Party zou met Alpha Games terug op sterkte zijn gekomen, maar dat bleek live niet per se het geval te zijn. De bandleden waren heel enthousiast en stonden vol goesting op het podium, maar het was jammer dat de nummers gewoon niet op niveau waren. Wanneer de band knalde, werd alles en iedereen weggespoeld door een tsunami van aanstekelijkheid. Wanneer de band zijn nieuwe liedjes speelde, dobberden we gewoon wat rond zonder richting en dat is jammer. Hierdoor is Bloc Party net niet geslaagd met zijn show, maar voor een band met zoveel ervaring zijn we dan ook iets kritischer. Het mocht wat meer zijn en dat was het nu niet.
Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!
Setlist:
Day Drinker
Callum Is a Snake
Hunting For Witches
You Should Know The Truth
Rough Justice
Trojan Horse
Song For Clay (Disappear Here)
Banquet
In Situ
Of Things Yet to Come
Different Drugs
Peace Offering
The Prayer
Ratchet
Biko
If We Get Caught
Traps
Helicopter
This Modern Love
