AlbumsFeatured albumsRecensies

SONS – Sweet Boy (★★★½): De riff als remedie tegen een identiteitscrisis

Kwatongen die zeggen dat oerdegelijke rock-‘n-roll aan het uitsterven is, hebben de waarheid heel misschien in handen. Toch is er overal hoop als je die oogkleppen afzet. Een Belgische band die daarbij al snel in het oog springt, is SONS. Sinds de release van hun debuutplaat Family Dinner uit 2019 ging het razendsnel voor het viertal uit Melsele. Met de tweede plaat Sweet Boy tracht SONS opnieuw te doen waar het zo goed in is en dat is ons omver blazen met snedigheid, knallende drums en scheurende riffs.

“Succeed” krijgt de eer om de plaat te openen. Het nummer windt er allerminst doekjes om en dat hadden we ook niet anders verwacht, want waarom wachten met knallen als je er toch zo goed in bent? Dankzij de opener zit het vuur dus meteen aan de lont, en datzelfde vuur dooft gedurende elf nummers nooit helemaal uit. “Succeed” schenkt ons zelfs een heerlijke hook en met wat overgave roepen we al snel ‘Succeed, succeed’ vanachter onze PC. Niet te verwarren met ‘Suck seed, suck seed’ alsjeblieft, want dan dreigt het gewoon raar te worden. De toon is dus gezet en wij laten ons gewillig meeslapen met de rest van de plaat. De vooruitgeschoven eerste single “Nothing” werd ergens in maart van dit jaar gedropt. Opnieuw een typerend SONS-nummer, dat de slipstream van de opener moeiteloos volgt. Denk aan zweterige moshpits met een onuitputtelijke energiebron, waarbij Robin Borghgraef als opperbevelhebber fungeert met zijn ongelofelijk snedig en vertrouwd stemgeluid. “Nothing” is een mooie mix tussen hard en zacht die we nog wel vaker tegenkomen op Sweet Boy.

Wie het muzikale geweld even langs de kant laat liggen, zal merken dat er doorheen die knallende drums, scheurende gitaren en opzwepende zanglijnen wel degelijk een rode draad terug is te vinden. Op Sweet Boy vinden we die hoofdzakelijk terug in een confrontatie waar elke mid twintiger mee te kampen krijgt: toegeven aan de ratrace van het leven of meesurfen op riffs die je doen inzien waarvoor je het allemaal doet. Een delicate balans, waarbij het viertal op muzikaal vlak overtuigend voor dat laatste heeft gekozen. Tekstueel gezien valt die innerlijke strijd wel een pak meer op. Neem nu de titeltrack “Sweet Boy” bijvoorbeeld, daar zingt Borghgraef ‘I’m the one who likes to go out all night, so I’m the one who fucks up in life?’. Een duidelijk vraagteken richting de prioriteiten, waaraan we ons zo zeer willen spiegelen. En op “Pixelated Air” horen we ‘Try to understand that I’m another man, try to find my way home from this working day.’ En zo hadden we wel meerdere zanglijnen kunnen quoteren. Binnenkijken in het brein van deze gasten is sowieso een grote meerwaarde op de plaat. Mede daardoor groeit de verbondenheid met dit werk.

Wie in de illusie leefde dat SONS het misschien wat rustiger aan zou doen op hun tweede plaat, had het eigenlijk al na één nummer behoorlijk fout. Dat is ongetwijfeld een opluchting voor de fans, maar enkel en alleen focussen op hardheid kan wel een valkuil zijn. Op Sweet Boy loopt het viertal gelukkig niet in die val. Integendeel, de nummers zijn altijd weloverwogen en blijven hangen dankzij de aanwezigheid van de alomtegenwoordige catchiness. Als er dan al eens rustigere oorden worden opgezocht, dan kan je deze vinden in het degelijke “Momentary” of “Another Round”. Nummers die ons de indruk nalaten dat SONS heel clevere songs uit zijn mouw kan schudden, zonder aan identiteit in te boeten. En als die relatief rustigere nummers niet volstaan om je kalmte terug te vinden, dan kunnen we jullie altijd een Thaise massage aanraden.

Naar eigen zeggen is Sweet Boy een ‘coming of age’-plaat geworden en werd ze zo een mooi tijdsdocument voor elke rockende twintiger die met een identiteitscrisis kampt. Wie er zich teveel in verdiept zal dan weer niet veel wijzer worden, maar het is de verbondenheid en herkenbaarheid van het centrale thema die de plaat tot een mooi geheel maakt. Ook het vasthouden aan de herkenbare sound is een absoluut pluspunt op Sweet Boy. Hard gaan is een kunst, die het viertal ondertussen stevig onder de knie heeft, zonder dat het geheel rommelig en chaotisch aanvoelt. Zijn er dan ook slechte nummers op de plaat terug te vinden? Het antwoord daarop is ‘neen’. Gigantische uitschieters konden we echter ook niet meteen vinden, maar met oerdegelijkheid kom je al een heel eind. Er is een plan en daar valt niet naast te kijken. Na een lamlendige periode van twee jaar en een gloednieuwe plaat onder de arm is SONS eindelijk klaar om elk podia in binnen- en buitenland plat te walsen en dat willen we gewoon niet missen.

Op 28 april speelt SONS in Trix. Een dikke twee maanden later staat de band in de KluB C van het uitverkochte Rock Werchter en later deze zomer op het nieuwe HEAR HEAR!

Facebook / Instagram

Ontdek nog meer muziek op onze Spotify!

Related posts
AlbumsFeatured albumsRecensies

Newmoon - Temporary Light (★★★★): Staren naar de wolken

De shoegazers van Newmoon zetten hun eerste stappen in 2014 met de erg sterke ep Invitation To Hold. Sindsdien werkten de Antwerpenaren…
2023FeaturesInstagramUitgelicht

Het elftal van 2023 volgens verschillende Belgische artiesten

We hebben jullie de afgelopen weken overrompeld met onze lijstjes. Hoog tijd dus om eens wat andere mensen aan het woord te…
Nieuwe singlesOntdekkingen van "Den Beir"

Nieuwe single The Day Off - "Breeze"

The Day Off is een relatief jonge garagerockband uit West-Vlaanderen die klaar lijkt om een stap voorwaarts te zetten. De mannen uit…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.