© CPU – Nathan Dobbelaere
Het is bijna tien jaar geleden sinds de nu 22-jarige Madison Beer haar YouTube-account aanmaakte. Daar uploadde ze covers die zelfs de aandacht trokken van Justin Bieber, die de carrière van de zangeres uiteindelijk een duwtje in de rug gaf. Haar succes heeft ze echter grotendeels aan zichzelf te danken, want haar talent bezorgde haar ondertussen al miljarden streams op onder andere Spotify, miljoenen verkochte platen en een succesvolle ep. Ondertussen bracht ze ook haar debuutalbum Life Support uit, waar we met Madisons meest kwetsbare kant te maken kregen. Het album was drie jaar in de maak en op zaterdagavond kregen we het eindelijk voor het eerst live te horen in La Madeleine.
Na het aanschuiven in een ongezien lange wachtrij buiten La Madeleine, kregen we als opwarming Leah Kate voorgeschoteld. Net zoals de meeste artiesten tegenwoordig, is ook zij een hit op TikTok. Nu krijgt ze de kans om zichzelf te bewijzen in de echte wereld, in plaats van in de virtuele. In het halfuur dat ze heeft, presenteert ze een portie poppunk, die erg doet denken aan Avril Lavigne. Weer iemand die mee op de punktrend springt, maar het publiek geniet er in ieder geval van. Dat verandert echter niets aan het feit dat het geen fenomenaal optreden is. Haar stem zit goed en de nummers zijn aanstekelijk, maar het is niets dat we nog niet eerder zagen of hoorden. Haar hits komen een voor een aan de beurt, maar ook deze springen er niet meteen bovenuit. Ons wist ze niet meteen te bekoren, maar de rest van het publiek was opgewarmd en klaar voor Madison Beer.
© CPU – Nathan Dobbelaere
De lichten gaan uit en de engelenstem van Madison galmt doorheen de ruimte tijdens “The Beginning”. Het is slechts een voorproefje van de avond, maar meteen bevinden we ons in haar wereld. Niet op planeet aarde weliswaar, want haar visuals geven weer dat we rechtstreeks de ruimte worden ingestuurd. Het concert begint pas echt wanneer Madison op het podium terecht komt in een jurk die uit Alice in Wonderland gegrepen lijkt. Met twee danseressen aan haar zijde begint Madison aan haar eerste nummer “Baby”. Meer heeft ze niet nodig om het publiek mee te krijgen. Een band is er nergens te bekennen, want ze trotseert het podium telkens volledig in haar eentje, op af en toe een danser na. Alhoewel een liveband misschien net iets meer pit aan de set zou kunnen toevoegen.
Het concert kent talloze intieme en melancholische momenten. Vooral tijdens “Homesick” wordt de set iets intiemer, wanneer ze plaatsneemt op een schommel die deel uitmaakt van haar fictieve wereld. Ze vertelt gedurende het hele uur een verhaal vol hartzeer. Het voelt eerder aan alsof we door een sprookjesboek genaamd Life Support bladeren, met het ene break-upverhaal na het andere. Alleen lezen we niet, Madison zingt het voor ons. Dat doet ze met een stem die een bereik heeft dat iedereen omver blaast. Het hoogtepunt is dan ook zonder twijfel wanneer ze een Ariana Grande-achtige uithaal doet tijdens “Selfish”, haar emotioneelste nummer op het album dat ook de zaal even laat slikken. Toch maakt het verdriet soms plaats voor subtiele rockinvloeden, die hun weg banen in nummers zoals op het door Radiohead-beïnvloede “Stained Glass”. Haar potentieel om constant van genre te veranderen, is duidelijker dan ooit.
© CPU – Nathan Dobbelaere
Madison zingt bijna de volledige tracklist van haar langspeler, al moesten sommige nummers plaatsmaken voor het geliefde “Dear Society”. Het publiek laat duidelijk merken dat het die keuze niet erg vindt. Het einde komt stilaan in zicht, maar de zangeres laat tijdens de voorlaatste song, “Follow The White Rabbit”, nog eens merken dat we ons bevinden in haar sprookje. Met een grafische achtergrond waarin ze vraagt ‘Has anyone seen a white rabbit?’ en een korte maar krachtige gitaar, gaat de laatste ronde van start. Het publiek zingt na een uur nog steeds luidkeels mee en ook Madisons stem blijft ongedeerd. Met “Everything Happens For A Reason” sluit de zangeres dit sprookje met een happy end af.
Voor ons is het eveneens een goed einde van de avond. De zang van Madison Beer bleef gedurende het hele concert perfect, ze mistte geen noot. De Amerikaanse legde iedereen die ooit aan haar talent twijfelde zeker en vast het zwijgen op. Haar pure en betoverende stem deed ons vertoeven in een adembenemend sprookje, waarin aan veel details werd gedacht: van piekfijne jurkjes tot indrukwekkende visuals op de achtergrond. Het geheel zorgde voor kippenvelmomenten, wat ervoor zorgde dat het een sterk optreden werd dat we niet snel zullen vergeten.
Mocht je dit concert gemist hebben, vrees dan niet, want deze zomer staat ze terug in België. Niet in Brussel deze keer, maar op Pukkelpop.
Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!
Setlist:
The Beginning
Baby
Good in Goodbye
Stay Numb and Carry On
Emotional Bruises
Reckless
Homesick
Stained Glass
Default
Effortlessly
Selfish
Blue
Sour Times
Dear Society
BOYSHIT
Follow The White Rabbit
Everything Happens For A Reason
