Het gemak waarmee Simon Keats op zijn nieuwe album Falling Star het ene na het andere prettig in het gehoor liggende refrein uit zijn mouw schudt, is een van de weinige verwijzingen die wij kunnen maken naar zijn eigenlijke broodheren, zijnde het Nederlandse The Kik. Maar vergelijken is in deze ongepast. The Kik bedient een totaal andere kant van het muzikale spectrum dan wat Paul Zoontjes als soloartiest wil bieden. Als Simon Keats kiest Zoontjes een stijlvorm die we kennen van David Bowie in de tijd van Ziggy Stardust. Het verhaal van het album is opgehangen aan het fictieve personage James. Een man van twijfel, van zoeken naar de juiste weg en proberen te leven met het vernietigende oordeel van de wereld. Dat klinkt allemaal erg duister, en dat is het ook, maar laat je daardoor niet afschrikken. Muzikaal gezien hangt dit album tussen de indie en de americana in. Met soms onorthodoxe songstructuren verrast hij ons met liedjes die opvallend makkelijk in je brein blijven ronddwalen. En dat heeft hij dan weer goed afgekeken bij zijn maten van The Kik.
Nu moeten we niet doen alsof Simon Keats zomaar uit de lucht komt vallen. Al vanaf begin jaren negentig timmert hij muzikaal aan de weg met veelal verhalende teksten. Met de in 2004 opgerichte band Sub wordt het album vergezeld van een stripboek van de Belgische striptekenaar Brecht Evens dat het verhaal van het album nog eens dunnetjes uit de doeken doet. In het boek Mr Nobody 370 verhaalt hij over een avontuurlijke periode in Amerika, waar hij onder andere speelde in een Hollywoodfilm en nummers opnam met verschillende producers.
Na zoveel avontuur zou je denken dat het leven je toelacht, maar voor het personage Simon Keats had Paul Zoontjes even geen ruimte meer. Financieel was de bodem van de portemonnee ook wel bereikt, dus dacht hij er zelfs over om helemaal te stoppen met muziek en weer een studie op te pakken. Vlak voor de definitieve beslissing werd hij benaderd om auditie te doen bij The Kik als toetsenist. De uitkomst is bekend.
De regelmaat en de zekerheid die The Kik hem biedt, maakt dat er ook weer ruimte komt voor solowerk, in 2017 volgt het door folk geïnspireerde Space. Op het nieuwe album Falling Star horen we weer nieuwe invloeden. Naast de voorliefde voor americana horen we ook behoorlijk wat indie. Het pakkende refrein van “Rebel Rain” wordt ondersteund door een plagerig koortje, dat net als de wat valse ondertoon van de mellotron laat zien welke kant hij met het album op wil gaan.
Eerste prijsnummer is het duet “Finding my Way” dat hij samen schreef met Judy Blank. Hun stemmen passen goed bij elkaar. De gitaar van Maarten van Damme (Racoon,Wende) zuigt je echt het nummer binnen. Het nummer gaat over vertwijfeling, dicht bij jezelf blijven en er het beste van maken. Het uptempo titelnummer zou dan weer zo uit de koker van The Traveling Wilburys kunnen komen. Op “She’s a Girl”, dat al was te horen op een ep uit 2019, horen we zelfs de Beach Boys nog even voorbij komen en dat maakt het tot het beste popliedje van het album. Een nummer dat je blind kan toevoegen aan je afspeellijst, uitermate geschikt voor lange autoritten op zonovergoten wegen, om heerlijk mee te zingen.
Een ander hoogtepunt is “It Has to be Slow”. Alweer een duet, dit keer met Stephanie Struijk, die we nog kennen van toen ze als Stevie Ann op het podium stond. Een akoestische gitaar, een cello -prachtig gearrangeerd door Reyer Zwart – en twee heerlijk bij elkaar passende stemmen. Meer heb je soms niet nodig. Een ballade van twee mensen die niet met maar ook niet zonder elkaar kunnen en elkaar plagerig toezingen: ‘How much longer do I have to wait? / Nothing wrong with a little waiting game’.
Door wat meer muzikale invloeden toe te laten op het album heeft Simon Keats zichzelf een dienst bewezen. Het album geeft steeds meer prijs. Bij elke draaibeurt valt op hoe knap het muzikaal in elkaar steekt. Ook tekstueel blijft er veel om over na te denken. ‘I can show you the dark if you show me the light / What’s the meaning of wrong / If you can’t get it right’, zingt hij op het titelnummer. Falling Star pakt je langzaam in en laat je voorlopig niet meer los.
Naast het touren met The Kik gaat Simon Keats ook nog zelf op tournee door Nederland en Belgie:
06-03-22 Lely Sunday Afternoon Lelystad
10-04-22 De Blauwe Dwaas Tilburg
08-05-22 Cul de Sac Tilburg
15-05-22 Gigant Apeldoorn
26-05-22 Volt Sittard
02-06-22 Roode Bioscoop Amsterdam
10-06-22 Mañana Mañana Laren
22-06-22 De Loge Gent (B)
24-06-22 De Duycker Hoofddorp
