AlbumsRecensies

PUP – THE UNRAVELING OF PUPTHEBAND (★★★): Hersensoep (proberen te) dissecteren

Er zijn zo van die bands waarbij een eerste Googlepoging niet volledig tot het beoogde resultaat leidt. Dat PUP een rechttoe rechtaan punk-/post-hardcoreband is, zal je immers niet afleiden uit de resem hondnageslachten die je scherm gaat vullen. PUP, de afkorting voor ‘pathetic use of potential’, zag het Canadese levenslicht in 2010, toen nog onder de naam Topanga. Een dikke tien jaar, drie langspelers en enkele passages op onder meer Pukkelpop later, heeft het viertal het juk van ‘nobele onbekenden’ ergens onderweg kunnen afschudden.

Op opener “Four Chords”, met een titel die eigenlijk de hele tekst al verklapt, leren we dat PUP het zichzelf al te serieus nemen nog niet is verleerd. Dat de band zichzelf niet naar het keurmerk van één bepaald genre wil gedragen, zorgt ervoor dat ze heel wat paden kunnen bewandelen zonder de eigen identiteit te verloochenen. Een loeiende gitaar die de dialoog aangaat met een viool kan dan ook met een verrassende naturel toegevoegd worden aan de sound die we van de heren al kenden. “Four Chords” komt nog in vier andere versies terug op de plaat, zij het steeds een beetje overbodiger.

Maar PUP beseft uiteraard dat singles belangrijke wapenfeiten zijn om jezelf als band op de kaart te zetten. “Totally Fine”, “Robot Writes A Love Song”, “Matilda” en “Waiting” werden de wereld al ingestuurd voor we naar dit totaalpakket konden luisten, en daar werd het geëxperimenteer tot een minimum beperkt. Enkel die laatste blijft qua authenticiteit net wat langer tussen de oren kleven. “Waiting” klinkt op het eerste gehoor als een stonerrock persiflage, maar gooit met een directe introspectieve tekst toch net wat meer dan één hoog oog.

En in dat laatste element moet wellicht de voornaamste sterkte van THE UNRAVELING OF PUPTHEBAND liggen. Zo krijgt de post-punky brulstonde tijdens “Grim Reaping” tekstueel nog een donkerdere ondertoon mee. Ook nieuwe vondst “Relentless” is zo’n puik, iets dieper snijdend totaalpakketje, die twijfel en dysforie zowel gesproken als gespeeld kan doen weerklinken. Dat de gedachtendraden van de luisteraar na zo’n songs telkens worden doorknipt door een “Four Chords”-passage, maakt dat dit album zijn slagkracht nooit tot ongenadige mokerslagen op je snufferd kan doen aankomen.

PUP heeft met z’n vierde een plaat uit die wat het midden houdt tussen bittere ernst en zoet je m’en foutisme. Eigenlijk geeft de hoes perfect weer wat de heren eronder hebben gestopt: een tekstuele en muzikale warboel aan ideeën. Enerzijds is het fijn om te luisteren naar de onvoorspelbare stroom aan gedachtegangen, maar aan de andere leidt dit tot een plaat die wat aan samenhang en slagkracht ontbreekt. Neerslachtige introspectie hoeft heus niet altijd weggelachen te worden, heren.

Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.

Related posts
InstagramLiveRecensies

Rock Werchter 2023 (Festivaldag 2): Het kot was te klein

Op de tweede dag van Rock Werchter 2023 waren de weergoden het publiek goedgezind. Geen regen tijdens de avond, maar wel een…
InstagramLiveRecensies

Jera on Air 2023 (Festivaldag 2): Moshen in de modder

Jera on Air hoopte tijdens de tweede festivaldag, na het debacle van gisteren, op een herkansing. Ditmaal scoorde het maar net een…
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Rock Werchter vult affiche aan met Liam Gallagher, Ben Howard, Lil Nas X, Iggy Pop en veel meer!

Na een maandje afwezigheid is ook Rock Werchter weer uit zijn winterslaap gekomen, en dat doet het festival meteen met een pak…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.