GOOSE @ Ancienne Belgique (AB): Band zkt. enthousiast publiek

De kans dat jij nog weet wat er twintig jaar geleden allemaal op til was in je leven is misschien niet zo groot, maar we durven met zekerheid zeggen dat dat voor de mannen van GOOSE helemaal anders ligt. De band ging twee decennia geleden namelijk aan de haal met de eindoverwinning van Humo’s Rock Rally, en we zijn haast geneigd om te zeggen dat de rest een stukje Belgische muziekgeschiedenis is. Ondertussen mogen we Mickael Karkousse en zijn band dus, met alle respect, oude rotten in het vak noemen, maar de vos is zijn streken zeker nog niet verleerd. Met Endless brachten de Kortrijkzanen onlangs hun vijfde studioalbum uit, met daarbij niet één, maar twee releaseshows in de Ancienne Belgique. Dat is bijgevolg ook meteen de zevende én achtste avond dat de grote rode zaal het decor vormt van een memorabele dansavond. Echt heel veel dansen zat er gisterenavond echter niet in, want het publiek bleek bijzonder wisselvallig.

Voor GOOSE zijn nieuwste creatie officieus kwam voorstellen, was het eerst nog de beurt aan David Numwami. De jonge Belg is zo iemand die, zelfs als je nog nooit van hem hoorde, toch al eens in je leven passeerde. Zijn het niet zijn fijne indiepopdeuntjes die met regelmaat op de radio worden gedraaid, dan zag je hem waarschijnlijk al eens fungeren als voorprogramma of voorbijkomen op een festivalletje. Dat was altijd samen met zijn begeleidende pianist, maar dat ging nu even anders. David kwam opdagen met een speciaal in elkaar geknalde dj-set.

Die was op zich eigenlijk niet zo superspeciaal, maar het bracht de sfeer er wel geleidelijk in bij het binnendruppelende publiek. Met enkel wat spotjes op hem en zijn draaitafel gericht, vuurde de man dansbare beats op de zaal af, afgewisseld met wat speciaal opgenomen stemsamples. ‘Make some noise for GOOSE’, werd bijvoorbeeld omgetoverd in een fijne mix, al bleven wij ons toch vooral afvragen waarom Davids gitaar nu eigenlijk naast die tafel stond te glimmen. We waren duidelijk niet de enigen, want zijn set kreeg niet echt veel aandacht. Enkel als hij er eens een nummertje van GOOSE tussen frommelde, hoorden we wat kreetjes vanuit de zaal. En net toen we dachten dat hij klaar was, hing hij dan toch die gitaar over zijn schouder. De solo die de man uit zijn mouw schudde mocht er zeker zijn, al duurde die uiteindelijk geen minuut. Een atypisch setje dus, maar het publiek leek wel opgewarmd.

Toen GOOSE zelf een dik kwartier later het podium opgewandeld kwam, hing er meteen een soort gezonde spanning in de lucht. Ondertussen waren er ook welgeteld vijftig stroboscopen nedergedaald boven het podium, waardoor de hoop op een visueel spektakel zichtbaar groeide. Dat kwam er ook meteen, want titeltrack “Endless” kwam indrukwekkend over, al viel ons meteen op dat de vonk niet echt over leek te slaan op het publiek. Het viertal had natuurlijk heel wat nieuw materiaal onder de arm en wilde dat maar al te graag voorstellen, maar we hadden eigenlijk voortdurend het idee dat de AB daar niet echt op zat te wachten. Zo toonde de band met het daaropvolgende “Change” dat er live zeker een pak meer pit in de nummers zit, maar het publiek stond er gewoon bij en keek ernaar.

Gigantisch jammer dus, en helaas ook de rode draad doorheen de avond, want het was ronduit frappant hoe enthousiast de zaal was eenmaal er wél een ouder nummer werd gespeeld. “Call Me” stak bijvoorbeeld instant het vuur aan de lont, en daar deden de fantastische drum- en gitaarsolo’s nog wat schepjes bovenop. GOOSE gaf natuurlijk al aan dat Endless een echte bandplaat is geworden en dat spatte ook van de nieuwe nummers af. Begeleid door ettelijke visuele hoogstandjes – shout out naar de lichtman/-vrouw – vuurde de band stuk voor stuk straffe prestaties op ons af. “Run Away”, “Make That Sound”, “Rock”… live stuk voor stuk beter dan op plaat, maar klaarblijkelijk niet bekend genoeg bij het overgrote deel van het publiek om nog maar een beetje enthousiasme te tonen.

Het is dan nog des te jammerder dat adrenaline en respons van het publiek bij concerten een vitale factor zijn voor GOOSE. Bij “Control” veranderde de volledige zaal bijvoorbeeld in een opzwepende danstempel, en dan komt bijvoorbeeld een gitaarsolo ook gewoon veel steviger binnen. Ook “Can’t Stop Me Now” groeide op die manier uit tot een episch hoogtepunt van jewelste. Je voelde de energie gewoon stijgen, wat de band op die manier dan ook weer voedde. Springen, roepen, tieren en brullen; het gebeurde allemaal, tot de begintonen van het daaropvolgende “One” weerklonken. Want toen viel alles weer stil alsof de voorbij vier minuten nooit hadden plaatsgevonden. Raar. Dat de mannen het podium verlieten na dat nummer, kwam haast als een nog abruptere verrassing.

Opener van de bisronde “We Are Vibe” had nog een epische twist, maar de bom ontplofte (dan eindelijk toch!) bij afsluiters “Words” en “Synrise”. Dit was klaarblijkelijk waarvoor al dat volk naar de hoofdstad was gekomen, want de Ancienne Belgique veranderde plotsklaps in een gigantische moshpit. GOOSE zelf nam de energie op en straalde die meteen terug de zaal in, door te laten zien wat voor een straffe muzikanten de mannen toch wel zijn. Scheurende gitaren, pompende drums: ja, dit voelde weer als vanouds. Terwijl het publiek de ‘oh oh oh oooh oh’ van de afsluiter nog even na bleef roepen, maakten wij de eindbalans op.

Het is natuurlijk niet meer dan logisch dat een band bij een releaseshow zijn nieuwe album wil voorstellen. En we moeten zeggen, op enkele schoonheidsfoutjes na, deed GOOSE dat uitstekend. Muzikaal zat alles goed in elkaar, de visuele lichtshow was bij momenten zelfs spectaculair; en die twee factoren samen zorgden zo nu en dan voor kippenvel of een ‘wauw’. Het grote probleem bleek echter het enige dat de band niet zelf in de hand had: het publiek. Een concert is natuurlijk geven en nemen; je geeft energie aan de band, die op die manier nog harder probeert te knallen. Als er echter gewoon wat ongeïnteresseerd wordt gebabbeld tijdens nieuw materiaal, maak je het natuurlijk wel héél moeilijk voor zowel de band als jezelf om er een memorabele avond van te maken. Onze eindconclusie is dus dat er op GOOSE live nog steeds bijzonder weinig valt aan te merken, en dat het enige minpunt het overgrote deel van het publiek bleek te zijn. Jammer, maar helaas.

Mocht je dus vanavond naar de tweede show gaan – daar zijn trouwens nog enkele tickets voor te koop – zorg er dan voor dat je beter doet dan zowat iedereen gisteren.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Setlist:

Endless
Change
Fear of Letting Go
Call Me
World Party
Run Away
Control
Make That Sound
Rock
Can’t Stop Me Now
One