BODEGA draait al een tijdje mee in het garagerockwereldje – vier jaar om precies te zijn – maar loste in al die tijd eigenlijk maar één album: Endless Scroll. Wat doet vier jaar levenservaring met een band die zich voorheen vooral identificeerde met activistische teksten en hoekige riffs? Niet veel, zo blijkt, want muzikaal gezien overlapt de nieuwe plaat van de Amerikanen bijna volledig met de vorige. Dat zou je als een jammere tegenvaller kunnen zien, ware het niet dat Broken Equipment bezaaid is met enkele kanonnen van nummers.
“Thrown” is er meteen al zo eentje. De typische machinale stijl van gitarist Madison Velding-VanDam bezorgt je binnen de kortste keren een zware flashback naar “How Did This Happen?!”, maar durft haar klank ook uitbreiden naar onbekender terrein. De onvoorspelbare pianoakkoordjes die zich op het einde onder de dravende weelde mengen, klinken verfrissend en geven de boel erg veel karakter en kleur. Wat volgt kan je gemakkelijk een van de beste nummers van de plaat en bij uitbreiding van BODEGA’s discografie noemen: “Doers“. Het is een nummer dat in het midden van een aardgascrisis met een energieoverschot lijkt te kampen, en die power ook en masse kanaliseert richting de pompende basriff en aanvallende drums. Ventilerend over de time-is-moneywereld waar we allemaal ons rolletje in te spelen hebben ramt BODEGA sloopkogels van gitaren naar je hoofd, terwijl ze de de positivistische slagzin van Daft Punk vervangt door een bruutere en misschien wel realistischere variant: ‘bitter, harder, fatter, stressed out’.
Na zo’n pletwals van een nummer valt vooral op hoe “Territorial Call Of The Female” en “NYC” baden in middelmatigheid. De snuggere geschiedschrijvende songwriting raakt in dat laatste nummer misschien wel het doel, maar de riffs die ruw en gevaarlijk proberen te klinken, weten eigenlijk niet te overtuigen. Wat je het vijftal uit Brooklyn echter onmogelijk kan verwijten, is een gebrek aan creativiteit: “Statuette On The Console” kwam eerder al uit als single, vergezeld van een versie in acht andere talen! Naast het charmante Nederlands accentje van Nikki Belfiglio is het nummer ook gewoon erg energiek, opgewekt en catchy. Voltreffer!
De vlijmscherpe speelstijl van BODEGA blijkt op “Pillar On The Bridge of You” trouwens ook inwisselbaar voor een meer gefinetunede klank die een razend opwindende duik neemt in de eighties. Het is een creatieve beweging die we graag wat meer hadden gezien op een album dat eigenlijk meer als een verlengstuk klinkt van zijn voorganger dan als een alleenstaand wapenfeit. De bevestiging van dat sentiment hoor je ook duidelijk in de tweede helft van het album, waar nummers als “All Past Lovers” en ”After Jane” uitblinken in langdradigheid en het album onnodig lang rekken. Je moet wachten tot het stomende “No Blade Of Grass” en “Seneca The Stoic” om weer naar het puntje van je stoel getrokken te worden. Dat laatste nummer is een demonstratie van hoe goed garagerock kan zijn wanneer de juiste riff contact maakt met de juiste lyrics, waarbij vooral het meer zwaarwichtige einde haar scherpe tanden nog eens ontbloot.
Laat ons eerlijk zijn: Broken Equipment als geheel is niet beter dan de impressionante debuutplaat van BODEGA, daarvoor bevat het album te veel nummers die niet verder geraken dan een generieke en fletse karikatuur van de klank die we van de band gewend zijn. Laat dat echter niet afleiden van het feit dat de BODEGA zich op dezelfde plaat ook overtreft met nummers als “Doers” en “Pillar On The Bridge of You”, wat je op het einde van de rit wel met een voldaan gevoel achterlaat.
Op 29 april stelt BODEGA haar tweede album voor in Trix, Antwerpen.
Ontdek nog meer nieuwe muziek op onze Spotify.
