Een nieuw album van Spoon, dat is altijd een feestelijke gebeurtenis. De Amerikaanse rockband heeft in haar ruim dertigjarige carrière immers nog nooit teleurgesteld en heeft met de regelmaat van een Zwitsers uurwerk topplaten uitgebracht die zelfs jaren later nog steeds fris en gevarieerd klinken. Doorheen de jaren veranderde Spoon regelmatig van samenstelling, maar sinds de oprichting van de groep in 1993 bleef de kwaliteit van de muziek steeds een constante. Trouwe fans hebben maar liefst vijf jaar moeten overbruggen sinds het laatste album Hot Thoughts in 2017 uitkwam. Een behoorlijke tijd, maar het lange wachten wordt nu beloond met alweer een bijzonder sterke plaat. Lucifer On The Sofa is intussen het tiende album van de band uit Texas en het is zonder twijfel een van hun meest rock-georiënteerde platen tot nu toe.
Volgens zanger en gitarist Britt Daniel was het de bedoeling om een livegevoel op te roepen, alsof de luisteraar bij de band in de kamer zit terwijl de nummers worden ingespeeld. De liedjes zijn dan ook allemaal tijdens gezamenlijke sessies in de studio uitgewerkt, zonder al te intensief denkwerk dat aan de opnames voorafging. De inspiratie voor de muziek kwam op het moment zelf, door met z’n vijven in de studio te staan en elkaar aan te sporen met ideeën. Voor de teksten haalde Britt Daniel voornamelijk inspiratie uit de isolatie en verveling van de afgelopen lockdowns. De duivel die meermaals in de teksten op bezoek komt, is dan ook een verwijzing naar het slechte dat in de mens naar boven komt wanneer hij zich miserabel voelt of verveelt.
Van verveling is in de albumopener “Held” in enkel geval geen enkele sprake. Deze hypnotiserende rocker is een cover van een nummer dat Bill Callahan oorspronkelijk eind jaren negentig uitbracht onder zijn pseudoniem Smog, maar was in Spoons vroege jaren al regelmatig op de setlist terug te vinden. Het nummer werd tijdens de opnamesessies van de tiende langspeler regelmatig als opwarmertje gespeeld en bracht de bandleden zo steeds in een creatieve gemoedstoestand. Er werd na een tijdje dan ook besloten om een echte opname van het nummer als opener toe te voegen aan de plaat, en zo voel je van in het eerste nummer meteen dat Spoon de spieren losmaakt om er nog eens stevig tegenaan te gaan. Dat gevoel wordt alleen maar versterkt wanneer nadien de vuile, bluesy riff van topsingle “The Hardest Cut” volgt en het rockfeest helemaal op gang wordt getrapt.
Ondanks de losse sfeer in de studio klinken de nummers op Spoons tiende plaat allesbehalve slordig of gehaast. Dit is zeker en vast een pluim op de hoed van producer Mark Rankin, een man die in het verleden al meewerkte aan albums van Bloc Party, Queens of the Stone Age en Adele. Hij gooit regelmatig extra instrumenten in de strijd om meer kleur toe te voegen, en dat maakt van Lucifer On The Sofa een gevarieerd geheel. Zo laten zware saxofoons in “The Devil & Mister Jones” glamrock en garagerock hand in hand gaan, terwijl ze in het uitstekende titelnummer bijdragen tot een neerslachtige sfeer. Bovendien is het niet allemaal rock around the clock op de nieuwe Spoon. “My Babe” begint als een mooie soulballade waarin een piano en akoestische gitaar een aanstekelijke melodie uitspreiden, maar groeit uit tot een venijnig garagerocknummer. Op het akoestisch juweeltje “Astral Jacket” horen we dan weer warme toetsen en een stralende samenzang die evengoed op een album van The Kinks uit de tweede helft van de jaren zestig zou passen.
De late jaren zestig en vroege jaren zeventig zijn ongetwijfeld een bron van inspiratie geweest tijdens het maken van Lucifer On The Sofa, want dit album is op en top classic rock. Doorheen de nummers leeft de sfeer die ook The Rolling Stones op hun klassieke platen uit die periode wisten op te roepen, en dan vooral door het gebruik van een swingende piano en een efficiënte ritmesectie. Op “Held” en de fantastische single “Wild” lijkt het wel alsof Ian Stewart uit de doden is opgestaan en voor één keer nog eens piano staat te spelen bij Mick, Keith, Charlie, Bill en Brain. Is Lucifer On The Sofa hiermee een van de beste rockplaten allertijden? Natuurlijk niet, want alles wat de heren hier brengen, is hen al eens voorgedaan door andere grootheden. Maar wie maalt daar om, want de nummers fonkelen als ruwe diamanten en nestelen zich na de eerste beluistering gegarandeerd voor lange tijd tussen je twee oren.
Meer nog dan de voorgangers is Lucifer On The Sofa een plaat die de sfeer van een grootstad oproept. Niet zo gek als je weet dat de sessies van het nieuwe album plaatsvonden in thuisbasis Austin terwijl voor de opnames van de voorganger Hot Thoughts werd uitgeweken naar een afgelegen studio in een klein gehucht in de staat New York. We horen dan ook duidelijke referenties naar het nachtleven in een bruisende stad, niet in het minst op het opgewekt popnummer “Feels Alright”. Die uitgelaten verwijzingen zorgen er voor dat het album een levendige sfeer oproept.
Lucifer On The Sofa is alweer een uitstekende plaat van een uitstekende groep. Het vijftal uit Texas komt niet met grote vernieuwingen, maar keert terug naar een basis van oerdegelijke classic rock en sterke melodieën. Niet de beste of origineelste rockplaat aller tijden, maar waarschijnlijk wel een van de toppers van 2022. En nu maar hopen dat we deze nummers spoedig eens live kunnen horen.
Facebook / Instagram / Twitter / Website
Ontdek nog meer nieuwe muziek op onze Spotify!
