Dolva Sana kunnen we gerust een internationaal samenwerkingsverband noemen. In deze grimmige synthband bundelen de Belg Frederic Caure en de Brit Jake Harding hun muzikale krachten. Caure is in het verleden als gitarist en bassist actief geweest in psychedelischedoommetalgroepen als Landskap en Serpentcult. Harding is dan weer vooral beïnvloed door punk en metal, al zal zijn naam misschien ook een belletje doen rinkelen als zanger van de doommetalband Grave Lines. Daarnaast heeft hij ook deel uitgemaakt van Dead Existence, Centurions Ghost en Landskap. Met Hard-Boiled Wonderland brengen ze hun eerste ep onder de naam Dolva Sana op de markt.
Caure en Harding hebben allebei wortels die tot diep in de duisternis gaan en dus kan je van hen wel verwachten dat ze niet meteen dromerige indie of springerige pop zullen brengen. Die verwachting wordt ook helemaal ingelost, al horen we nergens een gitaar of klassieke drums op hun debuut-ep. Dolva Sana brengt immers kille, weerbarstige synthpop die sterk is beïnvloed door new wave, krautrock en vroege electronica uit de jaren tachtig. We horen vijf nummers waarop Harding instaat voor de zang, Caure focust zich dan weer op de muziek en productie. Ondanks de diverse achtergronden en stijlen klinkt het debuut behoorlijk zelfzeker en samenhangend. En bovenal: gitzwart.
“Tell a Lie” zet als opener van Hard-Boiled Wonderland al helemaal de toon met zware synthklanken, een snel en vooral kurkdroog ritme op de drumcomputer en psychedelische soundscapes. ‘Have you looked at every warning sign?’, vraagt Harding zich luidop af met een ijzige stem, alsof hij ons rechtstreeks vanuit een diepe, donkere kelder toespreekt. Muzikaal horen we echo’s van bands als The Neon Judgement, 1.000 Ohm of Oppenheimer Analysis terwijl de bariton van Harding regelmatig doet denken aan Ian Curtis. Het duo houdt het nummer interessant door het snelle ritme en de mysterieuze tekst, en zo slagen ze er in om van in het begin de aandacht vast te pakken. Die weten ze ook doorheen de rest van de ep vast te houden, al is “Drangst” misschien iets te langdradig om bijna zes minuten te blijven boeien.
Niet alleen de muziek van Dolva Sana is aardedonker, ook de teksten weerspiegelen wrange gevoelens als eenzaamheid, bedrog en hulpeloosheid. De ep eindigt met enige berusting in “Home”, een nummer waarin het personage verlangt naar de eenzaamheid en isolatie van een veilige thuis. We hebben er het raden naar of het personage in kwestie thuis een eenzame dood tegemoet gaat of gewoon de hele tijd gaat series bingewatchen op Netflix, maar afgaand op de sfeer van Hard-Boiled Wonderland kunnen we wel een berekende gok wagen.
Ondanks dat het duisternis troef is, weten de heren toch wel wat variatie te brengen in hun eerste ep. Zo is de vooruitgestuurde single “Without Help” een sfeervolle sleper met een rustig drumritme en dystopische synths. Doordat Hardings stem hier regelmatig wat de hoogte in gaat, ontstaat een interessant contrast tussen behoorlijk hoopvolle zang en een tekst waaruit net geen greintje hoop meer blijkt. Met “Midnight in K-Town” voegen ze dan weer een filmisch instrumentaal nummer toe dat moet dienen als achtergrondmuziek voor een nachtelijke wandeling door een grootstad. Wetende dat Caure oorspronkelijk uit Kortrijk afkomstig is, kunnen we misschien nog een reistip uit de titel van het nummer afleiden?
Hard-Boiled Wonderland is niet meteen een ep waar je vrolijk van wordt, maar toch slaagt Dolva Sana erin om je opnieuw en opnieuw te doen luisteren. Frederic Caure en Jake Harding brengen vijf nummers waarop de synths primeren, een hele verandering in vergelijking met de doommetal en punk waar ze in het verleden naam mee gemaakt hebben. Ze slagen erin een degelijk en samenhangend geheel te brengen. Wij kijken alvast hoopvol uit naar een vervolg, nu Caure en Harding zelf nog.
Ontdek nog meer nieuwe muziek op onze Spotify!
