Vorige week bracht de Belgische producer Poldoore zijn nieuwste langspeler, Soft Focus, uit. Een opvallende constante in het werk van de Leuvenaar is dat hij zichzelf met elk nieuw album weet te overtreffen op productievlak, en dat is ook deze keer niet anders. Met Soft Focus levert Poldoore een ijzersterk album af vol zonovergoten tracks, die qua niveau aan de absolute top van het genre zitten. Nog straffer is dat hij deze keer niet via een label releaset, maar alles zelf doet. Reden genoeg voor een babbel dus!
Vanwaar de beslissing om deze keer niet meer met een label te werken?
Enerzijds heb ik de afgelopen tien jaar door het werken met verschillende labels wel wat ervaring opgebouwd met het releasen van muziek, het leek mij dus tijd om die kennis eens te gaan benutten. Anderzijds was het ook om financiële redenen: op deze manier blijven de inkomsten van dit album grotendeels bij mij, hoewel ik natuurlijk zelf ook de meeste investeringen in de plaat doe en het risico volledig op mezelf neem.
Valt het in deze tijden mee om als artiest niet op een label te zitten?
Het heeft zijn voor- en nadelen. Ik heb bijvoorbeeld 500 platen laten drukken en er waren na een aantal dagen al 150 pre-orders, wat ik heel cool vond. Al betekent dat dus ook dat ik tegen de releasedatum 150 platen zelf moet verpakken, labelen en naar het postpunt brengen. Nu, dat maakt wel dat ik wat persoonlijker te werk kan gaan en bijvoorbeeld de platen kan signeren en stickers mee op kan sturen. Er komt bij een release in eigen beheer veel kijken en het is handig om dat te kunnen uitbesteden aan een label, zodat je zelf volledig op de muziek kan focussen, maar ik vind het uitbrengen van muziek heel interessant en leerrijk. Ik ben blij dat ik deze keuze gemaakt heb.
Het is ondertussen een goede drie jaar geleden dat je vorige langspeler uitkwam. Ben je het soort producer die perfectionistisch elk detail van zijn songs juist probeert te krijgen alvorens iets uit te brengen?
Ja, ik ben een enorme perfectionist, zeker wanneer ik veel tijd heb, zoals voor dit project. Dat is een eigenschap waar ik me enorm aan kan storen. Als ik een paar uur aan een nummer werk en niet honderd procent overtuigd ben, dan stop ik er gewoon mee. Ik kan het echt niet opbrengen om aan muziek te werken waar ik niet meteen wild van ben. Anderzijds betekent het ook wel dat ik enkel nummers uitbreng waar ik enkel volledig tevreden over ben en dat wil ik graag zo houden. Zo ben ik voor deze plaat aan mischien wel vijftig ideeën begonnen, waarvan er uiteindelijk tien de plaat haalden. Iets wat ik nu gelukkig geleerd heb, is de beste elementen uit onafgewerkte nummers te recycleren. Op die manier zijn de uren die ik erin stak geen verloren werk. Een aantal nummers op Soft Focus zijn dus samensmeltingen van meerdere onafgewerkte beats.
Ik zag in een van de laatste filmpjes van Red Bull Elektropedia dat je jamdagen houdt waarbij je met je synths een eigen samplebibliotheek uitbouwt, maar op je album zijn ook duidelijk instrumenten als gitaar, trompet en sax te horen. Hoe kom je aan die samples?
Het overgrote deel van de sounds creëer ik zelf, maar ik werkte evengoed samen met andere muzikanten. Dat zijn altijd vrienden of goede kennissen die ik al in levenden lijve heb ontmoet, zo blijft het allemaal plezierig en spontaan. Will (Balkan Bump), een Amerikaanse artiest waarmee ik bevriend ben, speelt bijvoorbeeld trompet op “Home Again” en ook hoor je een vriend van mij sax spelen op een stuk of vier tracks. De meeste rhodes zijn dan weer van de hand van Wouter Van Belle, iemand die ik enorm bewonder en de afgelopen jaren een soort mentor werd voor mij. Geregeld zijn de instrumenten die je hoort trouwens samples uit opnames die ik nog had van vorige sessies en die ik nu pas gebruikte. Enkel bij “Umami”, “Light Leak” en “Home Again” werd er rechtstreeks over de beat gespeeld.
Op welk nummer ben je zelf het fierst?
Moeilijke vraag! Ik denk dat elk nummer op de plaat al eens mijn favoriet geweest is, dus het varieert van dag tot dag, maar dat lijkt me een goed teken. Wat ik wel kan zeggen, is dat ik honderd procent tevreden ben over elk nummer. Op vorige platen waren er altijd wel een of twee tracks waar ik achteraf gezien toch wat meer uit had kunnen halen, maar dat lag toen eerder aan tijdsgebrek. Sinds een paar jaar ben ik opnieuw fulltime met muziek bezig en dat hoor je wel aan dit album, vind ik. Een echte favoriet kan ik je niet geven.
Als producer ben je ongetwijfeld ook beïnvloed door artiesten waarvan je de sound hier en daar eens hebt proberen nabootsen. Welke artiesten zijn dat bij jou?
Ik word inderdaad sowieso bewust (en onbewust) beïnvloed door artiesten waar ik naar op kijk, zoals Bonobo, Emancipator of Pretty Lights. De sound van een ander nabootsen probeer ik soms wel eens, maar dat is meer een kwestie van bijleren. Meestal stoot ik toch op een ander geluid dat me meer ligt en waar ik dan mee verderga. De nummers van andere artiesten ontleden en hun stijl proberen namaken is trouwens zeker een goede manier om als jonge producer veel bij te leren, hoewel je uiteraard niet zomaar moet beginnen plagiëren.
Als je één tool, synth, effect of plugin aan beginnende producers zou kunnen aanraden, welke zou dat zijn?
Als beginnende producer geraak je al een heel eind ver met een degelijke computer, speakers of een koptelefoon, een goedkoop MIDI-keyboard en een interface zodat je eventueel wat gitaar of een ander instrument kan opnemen. Dat waren ook mijn eerste aankopen. Meer heb je echt niet nodig om aan de slag te gaan en deftige beats te maken.
Een andere goede tip is om niet meteen een hoop verschillende plugins te kopen, maar er eerder een aantal te kiezen en deze echt vanbinnen en vanbuiten te leren kennen. Je mag nog zoveel plugins of presets bezitten als je wil, het belangrijkste is begrijpen hoe die dingen werken. Zo kan je veel efficiënter producen.
Als het op hardware aankomt, hou ik enorm van de analoge sound, al zit het voordeel voor mij ook voor een groot stuk in de manier van werken. Aan fysieke knoppen draaien is toch een heel ander gevoel dan aan de computer op wat knoppen zitten klikken. Je gaat automatisch ook andere geluiden creëren, anders nadenken en je voelt meer connectie met je instrument. Als ik zelf twee stukken mee naar een onbewoond eiland zou moeten nemen, waren het ongetwijfeld mijn Prophet Rev2 en Space Echo. Die hoor je op deze plaat ook constant terugkomen.
Je bracht de afgelopen jaren hier en daar ook wat rustiger, lofi-achtig werk uit. Op je album is dit echter niet te vinden, een bewuste keuze?
Klopt. Ik had zin om wat energiekere nummers met een rauwere analoge toets te maken deze keer, dus dat heb ik ook gewoon gedaan.
Lo-fi is tegenwoordig enorm populair op streamingplatforms, ben je hier bewust mee bezig tijdens het producen?
Ik kan niet zeggen dat ik er niet over nagedacht heb, mijn inkomsten hangen er ten slotte vanaf. Lo-fi hiphop is in en die tracks komen heel snel in playlists terecht. Ik ben zelf ook wel fan van de sound en de vibe van lo-fi hiphop, al is het genre in mijn ogen ondertussen helaas een karikatuur van zichzelf geworden en is er een enorm overaanbod. Bij Soft Focus heb ik enkel naar mijzelf geluisterd en een plaat gemaakt waar ik honderd procent achter sta. Ik heb doorheen de jaren geleerd om niet teveel na te denken over wat ik denk dat mensen leuk gaan vinden, want vaak zijn het de nummers waarvan ik het zelf niet verwacht die het populairst zijn. Die dingen zijn gewoon onvoorspelbaar. In mijn ogen heeft het niet veel zin muziek te maken met de smaak van fans of playlists in het achterhoofd. Gewoon je ding doen, zou ik zeggen.
Een klassieker, maar altijd leuk: welke artiesten moeten we volgens jou in de gaten houden dit jaar?
Ik moet zeggen dat ik niet echt bezig ben met elke dag de nieuwste muziek te checken. Vaak begin ik albums pas jaren na de release écht te appreciëren. Een artiest waar ik op dit moment veel naar luister is Kiefer, een jazzpianist die heel coole beats maakt op Stones Throw. Hem zou ik zeker in de gaten houden.
