©CPU – Chris Stessens
Lana Del Rey werd meteen na de release van debuutsingle “Video Games” op handen gedragen en het was lang niet de enige hit op Born To Die. De Amerikaanse zangeres maakte van melancholie haar handelsmerk. Doorheen de jaren scoorde ze vele hits en wist ze haar fanbase systematisch uit te breiden door telkens een beetje van stijl te veranderen. De ene keer werd haar sound geleid door gitaren en de andere keer sijpelden hiphop elementen door, en dan moest haar meest opgehemelde werk nog komen!
Met Norman Fucking Rockwell! leek Del Rey zichzelf nog maar eens te hebben heruitgevonden (binnen het spectrum van de melancholie) en kwam ze serener als nooit te voren naar buiten. Wereldwijd hield de mensheid even hun adem in om het album te laten bezinken. Wat later kwam de zangeres met enkele controversiële uitspraken en het daaropvolgende album (dat bovendien weinig vernieuwend was) werd minder warm ontvangen. Het afkooksel van Norman Fucking Rockwell! werd nog eens afgekookt en zo wist Del Rey met de release van Blue Banisters nog weinig potten of pannen te breken.
De zangeres haar nieuwste single hoort bij een nieuwe aflevering van Euphoria, een razend populaire jongerenserie met onder meer Zendaya en Hunter Schafer. “Watercolor Eyes” is wat we ondertussen gewoon zijn van Lana Del Rey: niet te veel instrumenten, zeer rustige muziek en melancholische zang. Met momenten gaat de zangeres richting schel gezang en eerlijk gezegd hebben we deze versie van Del Rey ondertussen zo veel gehoord dat het ons nog weinig doet. Gemiste kans, want een ‘nieuwe’ Lana die geboren werd tijdens een nieuwe aflevering van Euphoria had best legendarisch kunnen zijn.
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
