In februari van dit jaar kwam, schijnbaar uit het niets, plots de nobele onbekende Cassandra Jenkins op de radar van zowat elke muziekliefhebber terecht. Met haar tweede album sloeg de New Yorkse er niet alleen in om haar luisteraars naar dromerige plaatsen mee te voeren, maar bevond ze zichzelf plots ook in concertzalen over heel de wereld. Zo dus ook in de Rotonde van de Brusselse Botanique.
Daar maakte het publiek het ondertussen knus tijdens voorprogramma BABE, een synthpopcollectief rond Jenkins toetsenist Gerrard Black. De Schot trachtte ons eerst enkele nummers te betoveren met zijn prachtige falsettostem die zweefde over een dansbare backtrack. Echter kwam dit dansbare aspect pas echt tot zijn recht toen Black enkele nummers later ondersteund werd door een gitarist en bassist. Tijdens BABE’s laatste nummer werd daar nog een schepje bovenop gedaan door ook de drummer, saxofoniste en Cassandra Jenkins zelf te betrekken. Dit was dan ook het moment waarop de tot daartoe zittende Rotonde rechtveerde. Zo kunnen we enkel concluderen dat laatstgenoemde niet enkel uit gemakzucht een bandlid tot voorprogramma promoveerde, maar dat BABE die plaats ook gewoon volledig verdiende.
De gehele Cassandra Jenkins-entourage bekwam even om vervolgens, iets meer ingetogen, de hoofdact van de avond op gang te spelen met “American Spirits”. Met haar zachte stem, die vaak ergens zweefde tussen vertellen en zingen, bracht ze op haar nieuwste single het verhaal van een vriend die opgepakt was terwijl hij onderweg was naar een van Cassandra’s shows en vervolgens een nachtje in de cel moest doorbrengen. Om de oprechtheid van haar muziek nog wat kracht bij te zetten, haalde de zangeres tijdens de outro haar gsm boven om een voicemail van de persoon in kwestie af te spelen.
Diezelfde oprechtheid zorgde ervoor dat Jenkins zowat heel de avond de Botanique in haar ban wist te houden. Of ze daarbij nu zingt over David Bernan, de frontman van Purple Mountains die jammerlijk overleed vlak voordat Cassandra er mee op tour zou vertrekken, in “New Bikini” of over alledaagse taferelen tijdens “Hard Drive”, vertederen deed ze sowieso. Dit maakte ook dat het publiek tussen de nummers door muisstil was en zich bijna in één grote groepsknuffel verstrengelde bij elke noot die de band raakte.
Dat het niet alleen gezelligheid troef was, maar daarnaast ook vooral muzikaal heel sterk, getuigt het feit dat de artieste uitgenodigd werd om een sessie op te nemen voor de negentigste verjaardag van de befaamde Abbey Road-studio. Jenkins besloot hier prompt een nieuw nummer te brengen dat ook wij uiteraard te horen kregen. In dit voorlopig naamloze nummer gaat de Amerikaanse verder op hetzelfde elan, maar weet ze het gekende recept net iets harmonieuzer te brengen. Dit wellicht doordat dit nummer vorm kreeg tijdens het touren met haar band, waar de andere nummers voornamelijk in afzondering geschreven werden.
Afsluiten deed ze dan ook zoals ze haar muziek schrijft, op haar eentje met een akoestische gitaar. Het contrast tussen de oorverdovende stilte tussen elke aanraking van een snaar en de staande ovatie die plaatsvond na de laatste aanraking, kon haast niet groter zijn. De oprechte dankbaarheid spatte van het podium en was geheel wederzijds. Cassandra Jenkins bezorgde de Botanique een betoverende avond waarin al een tipje van de sluier werd gelicht over nieuwe muziek. Wij kijken alvast uit naar meer.
Setlist:
American Spirits
Michelangelo
New Bikini
Crosshairs
Ambiguous Norway
Hard Drive
Nieuw nummer
Hailey
Halley
