Gisteren deed Woodkid, alias van Fransman Yoann Lemoine, Paleis 12 aan als deel van zijn uitgestelde (corona, jawel) wereldtournee na het uitkomen van zijn tweede studioalbum S16 in 2020. Lemoine, naast muzikant en manusje-van-alles ook videoclipregisseur en grafisch ontwerper, toonde ons een visueel knap staaltje licht- en beeldwerk, dat zijn nummers telkens een extra dimensie gaf. Zijn staaltje toonvast zingen was echter iets minder knap.
Achter een in rood licht gebaad podium werd op een groot LED-scherm Woodkids logo getekend op een tekentafel. Deze introductie werd vergezeld van een voortdurende dreun en koorgezang. En daar stond plots Woodkid in grijze overall op een verhoog dat het scherm in twee verdeelde, klaar om zijn publiek te temmen. Opener “Iron” kreeg de zaal meteen mee met zijn warme stem, die op het podium gezelschap kreeg van drie strijkers, twee blazers, twee percussionisten en toetsen. ‘Vous êtes prêts à danser?’ was een retorische vraag aan het publiek, dat het ritmisch vervolg op “Iron” met een beat en strijkers erbij beantwoordde met eerste voorzichtige danspassen.
Wat hij net had opgebouwd met “Iron” en wat de halve belofte voor een energieke en dansbare show gaf, viel nadien in “Enemy” helemaal stil. De piano en zijn stem konden de spanning die het publiek nog over had en in de zaal zweefde niet vasthouden. Lemoine bleef niet toonvast, wat vaker zou opvallen in de nummers die zijn stem moest dragen. Die bleef kabbelen bij “Pale Yellow” en “Reactor”, waar de visuals de overhand moesten nemen.
© CPU – Nathan Dobbelaere
“Brooklyn” viel als singer-songwriternummer uit de toon, maar het aan het publiek opgedragen “I Love You” had meer dynamiek, en eindigde in het opjutten van dat publiek, dat gedwee meeklapte. In het melancholische “So Handsome Halo” bewees hij dat zijn zalvende stem in de lagere regionen kan bekoren, ware het niet dat de strijkers voor een twinkelend sterretje moesten zorgen. Wie ook kon bekoren, is een van zijn volgers op Instagram, die op het podium mee kwam zingen bij “In Your Likeness”. De kerel bracht meer emotie en breekbaarheid over in zijn stem dan Lemoine.
Tussendoor grapte hij dat hij zijn hele Wikipediapagina uit de doeken deed. Zijn eerste tour bracht hem voor het eerst in België in de Botanique. In 2011 kwam zijn eerste ep Iron uit. In 2013 volgde het eerste album The Golden Age, ‘waarvoor de meeste mensen waarschijnlijk gekomen zijn’. Van dat laatste kregen we titelnummer “The Golden Age”, waarbij het meezingen van het publiek hem aan het lachen bracht. Die energie leek hij na “I Love You” even kwijt te zijn geraakt.
Twee jaar geleden luisterde Woodkid de modeshow van Louis Vuitton muzikaal op en daar kregen we het muzikale intermezzo “On Then And Now” van, waarin een hoofdrol voor de percussie was weggelegd. Het bleek de voorbode van een finale waarin Woodkid het publiek toebrulde zonder microfoon, het smeekte te dansen ‘Faites-moi un plaisir, dansez!’ en te springen op de uitgebreide outro’s.
© CPU – Nathan Dobbelaere
Voorafgaand aan de bisronde zette een van de muzikanten een sitdown in, waarna de handen vlot de lucht in gingen voor het overtuigende “Goliath”. Apotheose en langverwachte afsluiter “Run Boy Run” maakte het publiek wild en kreeg een tussenstuk waarin we werden verzocht vuil te dansen. Een ultiem Coldplaymoment zwaaide van achter de hoek. De door de zaal gestuurde o-o-o’s konden ook na het nummer nog op echo rekenen, waarop Woodkid en de zijnen het kampvuurmoment nog eens inzetten.
Met zijn stem kon Woodkid ons niet overtuigen, wat jammer is. Het had anders een straffe show kunnen zijn met muzikanten die de nummers naar een hoger niveau tilden en de visuals en lichtshow die voor het extraatje zorgden. De opbouw van de set zat niet altijd goed, met publiekslievelingen uit The Golden Age die nadien in een zwart en te rustig gat vielen. Woodkid lijkt te moeten teren op het verleden, want de nummers van S16 komen live niet tot hun recht door het mindere vocale werk van Lemoine, waar ze op het album wel weten te raken. Maak je een The Golden Age 2.0, Woodkid?
© CPU – Nathan Dobbelaere
Setlist:
Intro
Iron
Enemy
Pale Yellow
Reactor
Brooklyn
I Love You
Horizons Into Battlegrounds
So Handsome Hello
In Your Likeness
Highway 27
The Golden Age
On Then and Now
Conquest of Spaces
Minus Sixty One
Goliath
Run Boy Run
