Het heeft een tijdje geduurd vooraleer de Amerikaanse Sabrina Carpenter als volwaardig muzikante aanschouwd werd. Tijdens haar carrière als een kindsterretje op Disney Channel probeerde ze zich als een actrice/zangeres te wagen. De bekendste muis ter wereld kon haar echter overtuigen om zich op zijn muzieklabel te tekenen en zo bracht Carpenter al vier albums uit via Disney, al werd het grote succes daar echter niet gevonden. Voor velen was het dan ook door de liefdesdriehoek – die eigenlijk geen driehoek was – met mede-Disneysterren Olivia Rodrigo en Joshua Bassett en de platgedraaide überhit “Drivers License” dat de tongen pas echt aan het rollen gingen over de Amerikaanse. Anno 2023 heeft Sabrina Carpenter enorm gewerkt om een naam van zichzelf te maken en haar recentste langspeler, emails i can’t send, bracht ze voor het eerst uit via Island, Universal. De nummers klinken en voelen tegenwoordig veel volwassener aan dan voordien. Daarnaast krijgt haar muziek nu ook de nodige promotie en aandacht. Zo gezegd, zo gedaan, want gisterenavond mocht Carpenter dat album komen voorstellen in Paleis 12.
Annika Bennett kreeg de kans om Carpenter te vervoegen in haar Europese tournee en met haar zachte indiepoprock verwachtten we een rustige heen en weer wiebelende opwarmer voordat de hoofdact opkwam. Ze zou het liefdeskind kunnen zijn van Lizzy McAlpine en Carpenter zelf, iets dat ook duidelijk werd wanneer ze begon te spelen. Met een elektrische gitaar in de hand, wandelde ze als een eenzame ziel het podium op. Starten deed ze met “Sober Up”, een boodschap waar velen van Couleur Café naast Paleis 12 wel een voorbeeld aan konden nemen. Met haar zachte stem nam ze snel iedereen mee in haar spel, en zwaaide men al vanaf het tweede lied volop de armen mee met Bennett. Ze wisselde haar reeds uitgebrachte nummers meestal af met nieuw materiaal en het was de onuitgebrachte “Power Sex Dreams” dat het meeste wist te overtuigen. De song had duidelijk meer productie door de toevoeging van een fijn beatje en drums, waardoor het met kop en schouders boven de rest van de setlist uitstak. Het was niet enkel meer dan het meisje met de gitaar, maar een echt afgewerkt nummer dat goed aansloeg. Afsluiten deed ze weer broos met “Scared of Getting What I Want”, waarin ze haar vocale bereik nog eens kon aantonen.
Met een gezellig en romantisch balkonnetje, vergezeld door een gigantisch lichtgevend hart van haar dankbare productie, werd Paleis 12 gisterenavond even omgebouwd tot een scène uit een film met le Moulin Rouge. Gelukkig waren er hier geen slechte mannen te bespeuren, of toch niet in realiteit, maar wel als onderwerpen van de nummers. Met achtergrondzangen van het publiek kroop Carpenter achter de piano op haar balkon en sereneerde ze zo iedereen met “e-mails I can’t send”. Dat de jonge twintiger een goede stemcontrole heeft, viel direct op en het was al snel duidelijk waarom ze reeds een heuse fanbasis kon opbouwen. Tien minuten later dan verwacht begon ze aan haar set en dat was te merken aan de snelheid waarmee ze van het ene lied naar het andere huppelde. Niemand vond dat duidelijk een probleem, want iedereen die zich eerst waagde aan een zitplaats, ruilde deze snel in om gekluisterd aan het balkon te klammen.
De zangeres nam voor het eerst het woord voor zichzelf, net voor de start van “Vicious”, niet alleen om haar publiek te groeten, maar vooral om met een duidelijke boodschap te zeggen dat ze eigenlijk mannen haat en dit werd nog eens verduidelijkt met een opgestoken middenvingers tijdens het nummer zelf. Wij snappen trouwens dat dit een performance is, en geen hatespeech, guys. Tegelijk vinden we dat de grens stilaan complex wordt. Vervolgens kwamen we aan bij het deel dat Carpenter zelf graag omschreef als het ‘yeehaw’-gedeelte. Op vrolijke gitaardeuntjes en met cowboyhoed in de handen begon ze al dansend aan “Already Over”, gevolgd door het iets zwoeler gezongen “Bad for Business”. De popster weet alles zo goed in de hand te houden en over te brengen dat het soms wat té perfect over kwam en we haar niet konden betrappen op het maken van fouten. Er schoot dus niet veel anders over dan gewoon meewiegen en meezingen met het heuse koor dat Carpenter voor zich staan had staan.
Op “bet u wanna” werden we even in de boudoir van Carpenter getoverd terwijl ze op haar zwoelst ons toe zong en danste. We hadden ondertussen haar stem al op elke mogelijke manier mogen aanhoren en het liet ons af en toe de vraag stellen wat ze Amerikaanse nog in petto had voor ons. Een lange conversatie met een fan was het antwoord. Deze mocht haar liefdesverhaal brengen, met een Carpenter die opnieuw koos voor de opmerking dat ze mannen haat op dit punt in haar leven. Om dan toch weer in het muzikale te komen, kregen we maar een cover van “1000 Miles” van Vannessa Carlton, die ze speciaal opdroeg aan die ene fan van daarnet.
Op vrijdagavond kregen we voornamelijk nummers uit de laatste langspeler voorgeschoteld, wat niet verbazingwekkend was, gezien dit haar eerste album is onder een nieuw label en Sabrina Carpenter duidelijk afscheid wilde nemen van haar verleden. Af en toe werd er wel wat ruimte gehouden voor enkele oudere nummers, maar deze pasten volledig bij de sound die ze met haar laatste plaat hanteert. Net voor de encore kroop ze nog eens het balkon op om als een ware Julia “decode” te geven en wij als talrijke Romeo’s voor haar koor konden dienen. Wie al wat gekend is met haar muziek weet ondertussen dat het eerste bisnummer “Nonsense” een aangepaste outro krijgt naargelang de stad waar ze zich in bevindt. Dit was gisteren ook niet anders en met enkele woordspelingen op mosselen en Brussel, was het tijd voor de laatste klepper van de avond. Met ‘Because I loved a boy’ gebruikte Carpenter nog eens haar laatste vocale kunnen om te tonen dat ze op die manier iedereen voldaan en tevreden naar huis kon laten gaan.
Paleis 12 diende gisteren als toneel van het boudoir van Sabrina Carpenter waar ze haar liefdeloze nummers en kracht van een stem liet horen. Het publiek at uit haar hand en met haar bijna perfecte show hield ze iedereen tevreden.
Facebook / Instagram / Twitter / Website
Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!
Setlist:
emails i can’t send
Read your Mind
Feather
Vicious
Already Over
Bad for Business
skinny dipping
things i wish you said
Tornado Warnings
opposite
bet u wanna
1000 Miles
how many things
Fast Times
Paris
Honeymoon Fades
Sue Me
decode
Nonsense
because i liked a boy
