Aanstaande maandag is het exact twee jaar geleden dat Portland zijn debuutplaat Your Colours Will Stain uitbracht. Toch was het pas gisterenavond dat de band de releasetour afsloot in Het Depot. Het was dan ook met de glimlach dat frontman Jente Pironet het publiek verwelkomde met de woorden ‘Welkom op de meest uitgestelde show ooit!’ Niet in het minst omdat hij anderhalve week geleden zelf nog de reden was om de show nog eens uit te stellen wegens ziekte. Hoe dan ook viel er heel wat te vieren in Leuven, want Portland speelde eigenlijk een halve thuismatch aangezien de band er ‘artist in residence’ is en de zaal hun repetitiekot mag noemen. Dat zal ongetwijfeld zijn rol hebben gespeeld in het feit dat er een bevrijde band op het podium stond, die helemaal niet meer dat schattige projectje van Jente en Sarah is dat De Nieuwe Lichting won. Kleine kindjes worden groot, en dat cliché maakte Portland ons gisterenavond nog maar eens duidelijk.
Voor het de beurt was aan de hoofdact, mocht een van de jongste telgen uit het SKYTIGER-arsenaal de avond op gang trappen. Caspar Auwerkerken beschikt zelfs nog niet over een discografie, maar werd door menig muziekliefhebber – jawel, ook door ons – al bekroond tot een van ’s lands grootste talenten. Die rol maakte de jonge Hasselaar gisterenavond helemaal waar, want zonder er al te veel woorden aan vuil te maken, wist hij Het Depot te betoveren. Samen met Elisabeth Callewaert op cello kreeg hij de zaal muisstil met breekbare nummers als “The Hunter”. Ondanks dat Caspar al wat podiumervaring heeft, kwam hij redelijk verlegen over, wat nog meer charme toevoegde aan de set. ‘Hier spelen is voor mij een droom die uitkomt’, vertelde hij tegen het einde van de set, om dan met “Hyacint” de kers op de dromerige taart te planten. Een puike set dus van de nog jonge artiest, die nog heel wat groeimarge heeft. Zeker doordat hij niet de meest toegankelijke livemuziek maakt, maar het publiek wel met ingehouden adem blijft luisteren, zijn we ervan overtuigd dat hij het nog ver zal schoppen.
Een halfuurtje later was het dan de beurt aan Portland. Doorheen de jaren zagen we de band al podia betreden als viertal en in duo, maar sinds de meest recente lockdown werden de kaarten wederom geschud en zo staat er nu een kakelvers vijftal op het podium. De meerwaarde van die nieuwe band werd al sinds minuut één duidelijk. Opener “Killer’s Mind” klonk voller dan ooit, waardoor het enthousiasme zowel in de zaal als op het podium meteen piekte. Doordat er met Sebastian Leye een tweede gitarist op het podium loopt, kon Jente zijn rol als frontman voor de volle honderd procent opnemen. Dat vertaalde zich in eerste instantie in grootser gitaarspel, maar ook in het feit dat hij steeds vaker de uithoeken van de scène durfde opzoeken. Bij opvolger “Expectations” kregen we als klap op de vuurpijl dan ook nog eens een redelijk indrukwekkende lichtshow te zien, waardoor duidelijk werd dat Het Depot een mooie avond tegemoet ging.
Dat de samenzang tussen Jente en Sarah hemels kan klinken, wisten we ondertussen al. Toch hangt er tegenwoordig een andere sfeer op het podium. De druk lijkt volledig verdwenen, waardoor alles nog dat tikkeltje gemeender overkwam. Tijdens “Step Aside” was de chemie tussen de band haast voelbaar, maar ook muzikaal stond het nummer er als een huis. Een nieuwe piek in de set, met andere woorden, maar toch was het “Pearls” dat misschien wel de diepste indruk naliet. Helemaal alleen achter haar piano legde Sarah Het Depot het zwijgen op. Terwijl wij in de zaal een speld konden horen vallen, stelde de zangeres zich op van haar breekbaarste kant, met beklijvend resultaat. ‘De leukste momenten voor ons als band zijn die waarop wij aan de zijkant van het podium kunnen kijken naar hoe Sarah dit nummer speelt’, verklapte de frontman ons, en ja, wij geloven hem.
Het bleek slechts een wondermooie stilte voor de storm, want Portland had nog een stevige eindsprint voor ons in petto. Die begon geleidelijk aan, met “Secrets” als beginpunt. Muzikaal werd de track doordrenkt met een jazzy toets en zwoele baslijnen, die stilletjes aan omsloegen in, binnen de perken van Portland, stevigere gitaarriffs. Na het leuke instrumentale intermezzo op het einde van “You Misread Me”, was het tijd voor het epicentrum van de storm: “Deadlines”. Zonder Sarah aan zijn zijde begon Jente bijzonder donker en zelfs een beetje angstaanjagend aan het nummer, maar eenmaal de trein op de rails stond, was er geen houden meer aan. Terwijl de frontman zich met gitaar en al tegen de vlakte wierp, sloeg zijn partner in crime de trom bijna in stukken. De lichten zetten het geheel in een nog chaotischer daglicht, waardoor Portland er bijna letterlijk met een knal een einde aan maakte. Episch.
Tussen de vloedgolf aan complimenten voor publiek en personeel door, kregen we nog drie bisnummertjes cadeau. “Aftermath” was meteen al een adembenemende aftrap van de tweede ronde, want Het Depot nam heel even de rol van lichttechnieker voor zich. Nagenoeg iedereen stak zijn smartphone in de lucht, wat zorgde voor een wondermooi tafereel. Jente was zichtbaar geëmotioneerd door dit alles en wierp zich wederom tegen de grond. Ook afsluiters “Lucky Clover” en zeker “Pouring Rain” surften verder op die magie. ‘Ik wou dat we hier voor altijd konden blijven’, sprak de frontman voordat de begintonen van laatstgenoemde Leuven deden glunderen, met minutenlang applaus tot gevolg.
Portland heeft van de coronacrisis duidelijk gebruik gemaakt om orde op zaken te stellen. We zagen de band al tientallen keren aan het werk, maar tegenwoordig is de act meer dan ooit tot in de puntjes uitgewerkt. De nieuwe band waarmee Jente en Sarah zich omringen heeft zeker een meerwaarde en zorgt ook voor meer rust en vrijheid op het podium. Het is daardoor dat we bijna blij zijn dat we de releaseshows nu pas kunnen meemaken, op deze manier. Portland is met andere woorden de kinderschoenen ontgroeid en staat er tegenwoordig meer dan ooit. De ‘homecoming’-show in Het Depot was dan ook de magische eindtoets van een wondermooi hoofdstuk.
Facebook / Instagram / Website
Setlist:
Killer’s Mind
Expectations
Lady Moon
Step Aside
Ally Ally
Pearls
Secrets
You Misread Me
Deadlines
Aftermath
Lucky Clover
Pouring Rain