Gisteren zaten we al aan dag negen van tien dagen AMOK. Het ontdekkingsfestival zit bijna aan het einde van een heel mooie editie en bood iedereen de kans om tal van boeiende artiesten te ontdekken in verschillende locaties in Brugge. Zo zagen we een hele reeks Belgische muzikanten op de AMOKATHON en gingen we op vrijdag naar een avond die volledig gecureerd werd door ESINAM in de Magdalenazaal.
We keerden gisteren terug naar diezelfde Magdalenazaal voor een nieuwe reeks optredens, deze keer in samenwerking met Cactus Muziekcentrum onder de noemer Close Encounters XL. Met namen als Alfa Mist, Yazz Ahmed, Los Bitchos, Trance Plantations en Susobrino kregen we wat ons betreft de meest indrukwekkende affiche van de tiendaagse voorgeschoteld en dat vertaalde zich in een talrijk aanwezig publiek en fantastische optredens.
De deuren gingen gisteren om 19u al open voor Trance Plantations, een nieuw project van muzikanten Nathan Daems en Falk Schrauwen die je misschien al hebt zien spelen bij bands als Black Flower en Echoes of Zoo. Die twee bands hebben een mystieke sfeer in hun muziek, maar met Trance Plantations lijken ze hier nog dieper op in te gaan.
Aan de hand van een arsenaal aan uitheemse instrumenten, creëerden ze muziek die ze bestempelen als ‘fictional tribe music from space’. Die beschrijving ligt er boenk op. We hoorden een geluid waar elektronische muziek en globale muziek versmelt werden in een ruimtelijk ademend klankentapijt waar her en der intrigerende melodieën uit opdoemden. Het duo maakte zeker geen toegankelijke muziek, maar wie zich er op toelegde, werd makkelijk vervoerd naar de mysterieuze wereld van Trance Plantations. Een mooi begin van de avond.
We hadden het vermoeden dat het leeuwendeel mensen gisteren voor Alfa Mist kwamen, maar dé ontdekking van de avond leek voor de meesten toch wel Yazz Ahmed te zijn. De muzikante komt uit de bruisende jazzscene van Londen, heeft al samengewerkt met John Zorn, Radiohead en het London Jazz Orchestra, maar gooit vooral hoge ogen met haar eigen composities. Dat doet ze op gevierde plaatsen zoals La Saboteuse en Polyhymnia, maar ook gisteren op het podium in kwartetvorm met een vibrafonist, bassist en drummer.
Yazz Ahmed laat zich in haar composities inspireren door sterke vrouwen in de geschiedenis, en dat vertaalde zich ook in wat we in de zaal te horen kregen. De jazz die ze met haar band bracht, klonk fors, maar rijk aan detail en inventiviteit. Vanaf de eerste noten van opener “Lahan al-Mansour” maakte het publiek kennis met de originele en creatieve aanpak van haar muziek en haar band.
Hun overweldigende jazz is gegrond in Arabische melodieën en bestuift met psychedelische effecten. Zo werden we naar een andere wereld vervoerd door de dromerige klank die uit de bas en vibrafoon kwam en stonden we perplex toen we hoorden hoe Yazz Ahmed haar trompet en bugel elektronsich manipuleerde op manieren die wij ons nooit konden inbeelden. Aan het aantal mensen die met een vinylplaat naar huis gingen te zien, waren we niet de enigen die onder de indruk waren van het optreden.
De top of the bill van de avond was Alfa Mist. Van alle artiesten uit de bijzonder talentvolle Londense jazzscene, is hij een van de muzikanten met de meeste fans en gisteren heeft hij nogmaals bewezen dat die status oververdiend is. Voor een gevulde Magdalenazaal kwam de Britse toetsenist ons een uur lang imponeren samen met een kwintet om u tegen te zeggen.
Beginnen deed de band met een eigen versie van Eddie Henderson’s “Galaxy”, maar het was vooral Alfa Mist nieuw album Bring Backs dat hij kwam voorstellen. De stijl die Alfa Mist hanteert, is hedendaags en je voelt hoe hij geïnspireerd is door de beats uit de jazzy hiphopscene van Londen. Het maakt zijn geluid van nature heel strak, maar er is ruimte voor virtuositeit en zeker op het podium. De leden van zijn band zijn namelijk stuk voor stuk topmuzikanten en die kregen de kans om volledig hun ziel te leggen in de nummers. Zo was er op afsluiter “Retainer” een gitaarsolo om duimen en vingers bij af te likken.
Alfa Mist maakte zijn status als headliner van de avond helemaal waar en liet geen ziel in de Magdalenazaal onberoerd. Op zo’n momenten – zeker in combinatie met het optreden van Yazz Ahmed – vergeet je voor een avond dat je in een wijk in Brugge bent en waan je je in een grote concertzaal in Londen. Het is straf en ontzettend fijn dat internationale muzikanten van zo’n hoog niveau de weg naar deze podia hebben gevonden.
Na Alfa Mist was het tijd voor iets helemaal anders: Los Bitchos. Deze gitaarband heeft nog maar een paar singles uit, maar is toch al stilaan aan het groeien tot een hype, dus we waren benieuwd. Het vijftal wist al snel een deel van de zaal aan het dansen te krijgen dankzij hun door cumbia geïnspireerde muziek, maar ook door hun enthousiasme, gevoel voor humor en gekke danspasjes. Er was meteen veel ambiance.
Op muzikaal vlak was Los Bitchos zeker niet slecht. Hun instrumentale nummers waren aanstekelijk, maar hun benadering van cumbia mocht gerust een beetje meer psychedelisch zijn. Hoewel de afwisseling in de programmatie leuk was, was het voor de groep ook geen godsgeschenk om na een reeks jazzmastodonten het podium te moeten betreden. Op muzikaal niveau was er zeker een verschil, maar met het plezier dat de groep en het publiek had, hebben ze dat verschil goed ingehaald.
Wie dacht dat na Los Bitchos de avond gedaan was, heeft zich vergist, want in de foyer stond de jarige Susobrino al klaar om een liveset te geven. Het publiek verzamelde zich snel in een halve cirkel rond hem en zag hoe hij bijzonder originele dingen deed. Hij creëerde zijn Latijns-Amerikaans geïnspireerde klanken live ter plekke en verrijkte zijn elektronica geregeld door zijn gitaar of accordeon boven te halen. Het resultaat was verrassend. Je was als toeschouwer altijd benieuwd naar welke verrassingen Susobrino nog uit zijn hoed zou toveren. Het was de ideale aanzet voor het feestje dat verder gezet werd met een dj-set van DTM Funk en dat was op zijn beurt weer een leuke afsluiter voor twee onvergetelijke dagen AMOK in de Magdalenazaal.
