Brandi Carlile – In These Silent Days (★★★½): Nog een blik in Brandi’s ziel

Vooraleer we het zevende album van Brandi Carlile volledig te horen kregen, bracht de Amerikaanse singer-songwriter slechts één single uit, “Right On Time”. Dat nummer (en bij uitbreiding In These Silent Days) sluit(en) mooi aan bij wat we gewoon zijn van de elfvoudige Grammy-winnares. Zes van die awards heeft Carlile te danken aan By The Way I Forgive You, haar vorige solo-album, en eerder dit jaar wist ze nog zo een prijs te verzilveren als deel van The Highwomen. Ondanks dat de prijzenstroom slechts in 2018 in gang werd getrapt, bracht de muzikante haar debuutalbum intussen al ruim vijftien jaar geleden uit.

Over de stille dagen waarnaar het album vernoemd is, krijgen we meteen al het beste te horen op opener “Right On Time”. Mooie pianomuziek en zachte zang overtuigen vrijwel meteen en al gauw toont Brandi Carlile aan dat ze weet hoe een nummer op te bouwen. “Right On Time” is meteen eentje die binnenkomt en die warme, rijke sound smaakt naar meer. Net als op ouder werk, komt de Amerikaanse ook hier heel gezellig en intiem over; alsof ze bij jou thuis in de living wat liedjes speelt.

“Broken Horses” is een rasechte countrysong en “This Time Tomorrow” is dan weer een rustig indienummertje. Of de teksten nu gepaard gaan met uptempo muziek of zacht gitaargetokkel, Brandi Carlile laat ons alweer in haar hart kijken. “Broken Horses” verwijst naar het feit dat haar gezin het niet breed had toen ze jong was, maar dat ze zo wel veel geleerd heeft. “This Time Tomorrow” is dan weer een liefdevolle brief naar de kinderen van haar bandgenoten, om uit te leggen dat hun ouders soms niet thuis zullen zijn. Of dat is toch het officiële verhaal erachter, want het lied zou evengoed op een begrafenis kunnen worden gespeeld terwijl je naar je zakdoek zoekt. Keer op keer wordt er een situatie geschetst, die je als luisteraar zelf kunt inkleuren.

“Stay Gentle” is er eentje die wat te dicht aanleunt bij het fantastische “The Joke” van enkele jaren geleden, maar is minder adembenemend dan de tegenhanger. Ook op “Mama Werewolf” worden oude thema’s opnieuw aangehaald. Na “The Mother” en “My Name Can’t Be Mama” zingt Brandi ook op dit album over het moederschap, maar deze keer met een ludieke invalshoek. De tweevoudige moeder vergelijkt zichzelf met een weerwolf doordat ze ’s nachts wakker ligt door haar dochters en die wakker wordt met pijn. Een gevoel dat wellicht herkenbaar is voor veel ouders.

Laat het duidelijk zijn dat In These Silent Days opnieuw een door tekst gedreven album is, maar toch schiet de muziek nooit tekort. Brandi Carlile laat bovendien niet alleen verschillende kanten van zichzelf, maar ook van haar gitaar zien. De ene keer is de muziek zacht en zoet en wat later lekker luid. Het hoogtepunt wordt bereikt met “Sinners, Saints and Fools”. Na een tiental seconden vallen de eerste spannende vioolsneren. Doorheen het lied wordt het ‘breekt het los of niet’-spelletje gespeeld en na drieënhalve minuut gebeurt het dan ook effectief. Alle muzikanten kunnen eventjes helemaal losgaan in deze haast apocalyptische outro. Ja, meer van dit graag.

Op In These Silent Days doet Brandi Carlile wat we van haar verwachten en ze doet dat wederom heel goed. Persoonlijke teksten zijn vaak vrij te interpreteren waardoor de meeste nummers wel voor herkenbare situaties zorgen. Zowel tekstueel als muzikaal zit er een zekere diversiteit in dit album en zoekt Brandi Carlile opnieuw de grenzen op van haar kunnen. Het spijtige is misschien wel dat dit album exact is wat je zou verwachten van de Amerikaanse, ondanks dat er maar één single aan voorheen ging. Desondanks blijft het een plaat die zeker de moeite waard is.

Facebook / Instagram / Twitter

Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.