Wie de kast der indie darlings opentrekt, komt zonder al te lang te hoeven roefelen in een bovenste lade Timothy Showalter, ofte Strand of Oaks tegen. De schijnbare hardrocker stond al te trappelen om het podium in Kiewit te mogen betreden, maar het heeft niet mogen zijn. Showalter sjouwt al jaar en dag een koffer vol puike songs mee en in 2019 stouwde hij daar laatste langspeler Eraserland nog bij: goudeerlijke stadionsmart met meesterlijk gedoseerde instrumentatie. Twee jaar later kunnen we opnieuw in het bruisende hoofd van de Amerikaan kijken.
Uit de eerder uitgebrachte singles konden we al afleiden dat Timothy Showalter ferm aan de pijp der americana had gelurkt alvorens zijn nieuwe verzameling in te blikken. Op “Jimi & Stan” horen we de Amerikaan dromerig naar de hemel turen, denkend aan wijlen Jimi Hendrix en Showalters kat, die zijn persoonlijke God onlangs vervoegde. Een bijzonder warmhartige mijmering, zij het met een ietwat duistere kwinkslag, naar het Strand of Oaks-kenmerk. Opener “Galacticana” en “Somewhere in Chicago” droegen net wat minder hitpotentieel in zich, maar hintten evenzeer naar de nieuwsgierigheid of de dood een bruisend hoofd tot rust kan brengen.
Maar de tijden waarin Strand of Oaks zichzelf de grond in zingt, liggen achter ons. In Heaven is een plaat van veerkracht en hoop geworden, met “Easter” als een van de absolute uitblinkers. Synths en speelse gitaartjes geven “Easter” de haakjes die in je gehoorhang blijven hangen, al moet de song het vooral hebben van het enthousiasme waarmee hij wordt gebracht. We zien Timothy Showalter dit nummer zo al opvoeren. Borst vooruit, gitaar in de hand en een grijns op zijn bebaarde gezicht, verkondigend hoe hij de bittere pillen des levens nog maar eens de baas werd.
Ook op “Sunbathers” horen we Strand of Oaks op z’n best, met gitaarlijnen die bijzonder zonnig klinken en een levenswijsheid die we zo op onze onderarm willen tatoeëren. ‘Time is the new morning wrapped in weeds / But time means nothing when you can dream.’ De vergankelijkheid van zonnestralen en regenbuien, de rode draad doorheen deze meest recente plaat. Ook tijdens “Carbon” beschrijft Showalter de mens in al zijn nietigheid en fragiliteit, om in dat besef juist de schoonheid en de zin van het leven te ontdekken.
In Heaven is alweer een heerlijk ontwapenend en goudeerlijk album, waarmee Strand of Oaks zichzelf als artiest niet heruitvindt, maar zijn sterktes wel ten volle benut. We horen dit keer net wat meer eighties synthgeluid en galactische referenties dan we van de Amerikaan gewend zijn, maar daardoor zijn we nooit naar een verlengde van een vorig album aan het luisteren. Deze achtste langspeler is alweer een reden om uit te kijken naar de podiumcomeback van de liefste hardrocker der softrockers, en daar zijn we bijgevolg nu al mee bezig.
Op 10 februari kan je Strand of Oaks live aan het werk zien in De Roma in Borgerhout. Tickets zijn te verkrijgen via deze link.
Volg ons op Spotify voor meer nieuwe muziek.
