Als ware aasgieren cirkelen we bij Dansende Beren dagelijks boven onze muzikale prooien. Dat kan De Beren Gieren niet ontgaan zijn. Door hun naamverwantschap heeft dit Belgische trio meteen een streepje voor in het intuïtieve appreciatieproces, al lees je hieronder waarom er ook talrijke geldige redenen zijn om Less Is Endless te waarderen. Wees welgekomen in het jazzy dierenparadijs.
Simon Segers, Fulco Ottervanger en Lieven Van Pée bewandelen het jazzlandschap alsof het hun eigen stadstuin is. Al langer dan vandaag geeft het drietal blijk van kennis en kunde, zonder daarom alle onschuldige verwondering de kop in te drukken. Integendeel, allesbehalve vooringenomen vertrekken ze ieder nummer opnieuw op schok met enkel hun instrument, nieuwsgierigheid en misschien een stevige suikerwafel onder de arm.
Dit nieuwe album klinkt als het borrelen van verlangen naar al het moois dat onderweg in het blikveld belandt. Net zoals een gids die zelf zijn ogen nog niet kan geloven, leidt De Beren Gieren ons rond nabij de eindeloze einder van Less Is Endless — als vrije, Nederlandstalige versie van het prikkelende woordspel van de titel.
Romantische kaarten met beeldende krachten worden gespeeld, compleet losstaand van de eventuele tarotgelijkenis die deze metafoor oproept. Daarentegen gaat het vooral op “Animalcules” en “Tuin” net om zalig rustgevende klankenpingpong. Heerlijk wegdromend over een wereld waarin je buren opgetogen reageren wanneer je je over de haag geschopte bal op eigen initiatief komt zoeken op hun gazon — of nee, dat was al de realiteit sinds september, zeker? Eender hoe, de doelbewust fragiele nummers komen duidelijk over zonder eenvoudig te zijn. Uiterst geschikt voor wie eens tuinbouw in de plaats van roofbouw wil plegen op zijn lichaam.
Nochtans is er eveneens sprake van mysterie en onrust op Less Is Endless. De gesuggereerde raadsels hoor je geleidelijk aan ontrafelen, bij uitstek op “Guggenheim House” en het Gentse neuzeke van de zalm “Gentse Leugentjes”. Opnieuw zonder eenduidige argumentatie; het blijft muziek die verscheidene kanten verkent of je zelfs doelbewust bij de — opnieuw — neus neemt. Tenzij af en toe wanneer de cirkel met heel fijn passerwerk wordt rondgemaakt op de allerlaatste noot. Het resultaat? Een warm gevoel van closure dat zich zonder fout meester maakt van de luisteraar.
De breed geïnterpreteerde jazz-vangrails worden een laatste keer getest op hun veerkracht tijdens de bijna negentien minuten durende afsluiter “A Random Walk”. Een blokje rond bij valavond om je hoofd leeg te maken, terwijl alle ervaringen zich als het ware in je mentale dagboek nestelen. Nu eens was het abstract, dan weer tastbaar. De ene keer duurden de mooie liedjes niet lang, de andere keer waren het de uitzonderingen die die regel bevestigen. Less Is Endless is een vakkundige verzameling van speelse en dynamische omwentelingen gebleken, en voor minder doen we het niet bij De Beren Gieren.
Iets dat we live niet willen missen, dus. Hun uitgebreide speellijst is hier vindbaar.
Website / Facebook / Instagram
