Dit festivalseizoen zag er logischerwijs een stuk anders uit dan het grootste deel van ons gehoopt hadden. Gelukkig organiseert de Brusselse Botanique nog een laatste hoogtepuntje, voor de meeste van ons weer in de boeken duiken. Voor het eerst sinds Les Nuits van vorig jaar oktober gooit de Botanique zijn deuren open. Dit keer gelukkig in (bijna) normale omstandigheden en geen zaal laat de organisatie onbenut. Op de eerste avond van Les Nuits van dit jaar staat This Is The Kit op het menu, met voorprogramma Turner Cody & the Soldiers of Love op sleeptouw. De Britse, die in Parijs woont zoals ze meerdere keren liet blijken, kan stilaan toch wel als grote naam gezien worden binnen de moderne folkwereld, al liet ze dat niet merken door in de gezellige en compacte Rotondezaal plaats te nemen. Tegen alle instincten in schuifelden een tweehonderdtal mensen maskerloos de zaal in (met een Covid Safe Ticket in de hand uiteraard), voor een hoogst persoonlijke en innige act.
Maar eerst het voorprogramma. Het is wat moeilijk om Turner Cody in te schatten als persoon, maar ook als muzikant. De man heeft op het eerste zicht wat weg van een 21ste eeuw, hipster cowboy, met zijn hoed, borstelige snor en wilde haar. Samen met zijn Soldiers of Love (Brusselse muzikanten trouwens) bracht hij een mengelmoes van indie rock, niet al te serieuze folk, country en wat bluesrock. Cody beleefde er vooral zelf veel plezier aan, en het natuurlijk charisma en enthousiasme van de man was wel degelijk heel aanstekelijk. Aan het repertoire zelf kan nog wat gesleuteld aan worden, maar er was schwung op overschot, dus warm kreeg hij het publiek wel. Ook voor hem was het zijn eerste concert zinds de corona-onderbreking. Dat zo’n Amerikaan uit de Midwest zijn heropleving in Brussel mag opstarten, daar alleen al geef je applaus voor. En ja hoor, na een veertigtal minuten kreeg Turner Cody al een encore van het publiek aangeboden, dat beloofde.
De hoofdact, This Is The Kit, of liever gezegd, Kate Stables en kompanen, kwam na al dat redelijk gitaargeweld wat schuchter opzetten. Met “Slider”, een wat traag en sjokkend nummer, was het begin eerder nietsvermoedend. Op het dooropvolgende “Bulletproof” haalt Stables onder een luid applaus een eerste keer haar welgekende banjo boven, en het is meteen duidelijk waarom ze dat doet. Tegen dat het de beurt is aan “This Is What You Did” van haar nieuwste plaat, toont ze met het redelijk hoog tempo dat die banjo gewoon een verlengstuk is van haarzelf.
Een vroeg meegezongen refrein uit het publiek was te bespeuren tijdens “Moonshine Freeze”, het eerste ‘hitje’ dat ze speelde. Zowel publiek, muziek, als muzikant kwamen hier wat losser, en het spel was vanaf hier pas echt op de wagen. Al die drift kon echter even goed weer naar beneden komen, en Stables (die de hele set in blote voeten op het podium stond trouwens) neemt even graag zelf het voortouw als dat ze steunt op haar vier bandleden. “Off Off On”, de titeltrack van haar nieuwste album, was zo’n momentje waarbij de intimiteit steeg en de ontroering kwam opzetten.
Tussen de nummers in was het opmerkelijk hoeveel lawaai het publiek kon maken. Zo’n tweehonderdtal mensen juichten de wat bescheiden en verlegen Stables toe alsof je in het midden van een festivalweide stond. Met haar vloeiend Frans (deze keer zonder haar op, zoals artiesten wel eens durven doen in Brussel) kon ze de Botanique-gangers niet genoeg bedanken. Ook voor This Is The Kit start het post-corona muzikaal leven nog maar net op, dus dankbaarheid toon je dan maar met applaus.
Met “All Written Out in Numbers” keerde de knusse en huiselijke sfeer terug. We werden getrakteerd op een sterke binnenkomst van de drummer, wiens minimalistische speelstijl de muziek van This Is The Kit altijd zo effectief gemaakt heeft. De eerste echte tearjerker, met Stables weer op haar eentje, kwam er in de vorm van “Riddled With Ticks”. Het was spijtig dat This Is The Kit nauwelijks tot niets speelde van het favoriete album van velen, Bashed Out, maar met zo’n diepe discografie als de hare werd er niet bijzonder veel gemist. We zullen het maar steken op de Nirvana-esque leuze dat alle artiesten hun grootste hits haten.
Een eerste encore was vanzelfsprekend, maar Botanique werden ook getrakteerd op een tweede. Het applaus was hier ook weer zo overweldigend dat Stables verkondigde dat ze een'”permanent face-cramp’ had van al dat glimlachen. Ze was zo overweldigd dat ze ietwat ironisch het laatste nummer, “Started Again”, opnieuw moest beginnen. Uiteindelijk was This Is The Kit in Botanique een les in groots minimalisme. Zoals de groten van de folk doet Kate Stables en de rest van This Is The Kit veel met weinig, een prachtig en intiem gesprek in de tuin van Brussel. In contrast tot die vaak delicate vertoning was het applaus overdonderend, wat voor gebloos zorgde bij Stables, wat tot nog meer applaus leidde. Een vicieuze cirkel waarin bescheidenheid loont.
This Is The Kit: Instagram / Twitter / Facebook
Turner Cody: Instagram / Twitter / Facebook
Setlist:
Slider
Bulletproof
Empty No Teeth
This Is What You Did
Off Off On
Moonshine Freeze
All Written Out In Numbers
Found Out
Riddled With Ticks
Hotter Colder
Keep Going
Earthquake
Started Again
