IJsland heeft onder andere een onwaarschijnlijke natuurpracht en een fascinerende voetbalploeg. Daarbovenop komt ook nog eens een boeiende muziekscene, die de natuurfenomenen perfect weet te vatten. Tot die muziekscene behoort nu ook al een hele tijd Ásgeir, een 29-jarige singer-songwriter die internationaal wel wat aan bekendheid wint, nu hij zijn platen ook in het Engels vertaalt. Zo stond de IJslander vorig jaar nog in een uitverkochte Orangerie, waar hij zijn nieuwe plaat Bury the Moon / Sátt voorstelde.
De ep The Sky Is Painted Gray Today lijkt een kleine breuk te zijn met zijn vorige werk. De muziek van Ásgeir kon nooit uitbundig worden genoemd. De vorige albums waren ook eerder ingetogen, doch met kleurrijke melodieën die doen mijmeren naar een wereld zonder zorgen of pijn, met veel verwijzingen naar de natuur en af en toe een melancholisch randje. Het was een zeer goede mix tussen de twee. Met The Sky Is Painted Gray Today probeert de IJslander zijn stijl verder te ontplooien met een pure en minimalistische aanpak. Dit werk is heel sober, maar soberheid slaat gevaarlijk snel om in saaiheid.
Het eindresultaat is muzikale eenheidsworst. De vier nummerslijken iets te hard op elkaar, met telkens dezelfde duidelijke structuur. Beginnen doet Ásgeir met wat getokkel op een akoestische gitaar. Enkel op “Sunday Drive” maakt hij gebruik van de piano. Daarna begint hij te zingen, telkens met een weemoedige tekst die doet vermoeden dat de man door wat dingen heen moet werken. In de titeltrack, niet toevallig ook het beste nummer op de ep, zingt hij bijvoorbeeld: ’You will find it so hard to think of a friend in a state of dismay / When you cannot reach out and help them to find a better way’. Er volgen wat harmonisaties met kleine melodietjes op de achtergrond en een stem die elke keer de hoogte in gaat. Het moet gezegd, ere wie ere toekomt, dat zijn kopstem een lust voor het oor blijft. Deze is echter niet voldoende voor een goed lied, noch een goede ep.
We worden kortom niet echt vrolijk van The Sky Is Painted Gray Today. Op het eerste gehoor lijkt Ásgeir in dezelfde vertrouwde vijver te vissen: hij wil ons laten voelen. Zijn melodische folk laat ons doorgaans wegdromen naar een andere wereld vol feeërieke taferelen. Hier flirt hij echter te hard met de leegte, waardoor de saaiheid overheerst. Geen vonk, geen vuur, niets boeiends en niets dat je aan je stereo gekluisterd houdt: dit werk zal geen potten breken. Hij probeert oude successen en oude trucs weer tot leven te wekken, met slaapverwekkende liederen als gevolg. Als je al fan was, zal deze ep je misschien bekoren, maar als je nog niet bekend was met het werk van de IJslander, zal dit je niet overtuigen om meer van hem te ontdekken.
Facebook / Instagram / website
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
