Brent Beukelaer, ons welbekend van The Radar Station en winnaar van de Nekka-wedstrijd in 2016, is al een tijdje bezig aan zijn soloproject. Zo kregen we van hem al singles te horen als “De uitgelezen man” en “Klein maar gigantisch“. Die laatste werd meteen een voorproever van zijn debuutalbum dat vandaag op de wereld losgelaten wordt. Heen zonder weer is een geheel van tien nummers dat op cd en vinyl uitgebracht zal worden.
Het artwork is het werk van Belgisch kunstenaar Jannes De Schrijver, die ook de tekening voor “Klein maar gigantisch” en “Het Blinker meisje” op zijn naam heeft staan. Hij heeft in de albumcover elementen uit bijna ieder nummer geïntegreerd, zodat het een mooi beeld geeft van de verhalen van Brent Beukelaer die je naar eigen zeggen meenemen naar een alternatief universum dat net om de hoek ligt.
Het meest opmerkelijke aan de muziek van Beukelaer is de eigenheid die hij aan de melodie weet te geven. Vanaf de eerste noot herken je de stijl die hij in zijn twee eerste songs zo zorgvuldig heeft opgebouwd. Hoewel het album heel variabel is als het op stemgebruik en melodieën aankomt, herken je toch snel de eigenheid van de artiest. Dankzij zijn herkenbare stem kan je de liedjes meteen thuisbrengen.
Beukelaer weet in elk liedje op het album een nieuw verhaal te vertellen en maakt hierbij een mooie afweging tussen emoties in de verschillende nummers. Zo is “Kunst der keuzes”, het zevende nummer op de plaat, een veel harder en sterker nummer dan zijn kompanen op Heen zonder weer. Hij gebruikt voor het eerst een stemeffect en de achtergrondstemmen komen hier meer tot zijn recht.
In “Het Blinker meisje” haalt hij zijn folksound nog eens naar boven, nog maar eens een andere stijl die hij zomaar even uit zijn mouw schudt. Het is echter een van de mindere songs op de debuutplaat. Er lijkt te veel in één nummer gestoken, waardoor het wat chaotisch wordt om naar te blijven luisteren.
“Emma Dilemma” is een korter nummer op het album, maar daarom zeker niet minder dan de rest. Een vrolijk deuntje, een catchy tekst en vooral weer een mooi verhaal. Dat is zeker en vast een van de sterktes in de songs van Brent Beukelaer. Zijn verhalen leunen sterk tegen de kleinkunst aan, waardoor zijn muziek een heel breed publiek weet te believen.
Bij “De schemering” krijgen we voor het eerst een wat langere intro te horen. Het is een meeslepend nummer met een akoestische sound en de sterke uithalen van Beukelaer. Hij laat in het album zeker en vast zien dat hij meer dan één stijl beheerst. Ondanks het feit dat je hem duidelijk herkent in de nummers, wordt het album op geen enkel moment eentonig of saai.
“Als een krekel in Frankrijk” is de openingssong van Heen zonder weer. Beukelaer haalt er de laagste bastonen voor uit de kast, iets wat we nog niet vaak hebben mogen horen. Het is zo’n typische vorm van een hoopvol nummer in mineur. De muziek klinkt triest, maar toch zit er een goed verstopte boodschap van hoop in de tekst.
“Opperhoofden der onnozelheid” klinkt enorm bekend in de oren en lijkt voor de eerste keer op het album een andere tour op te gaan. Later in het nummer merk je echter dat Brent toch trouw blijft aan zijn stijl met deze dromerige en misschien iets te rustige afsluiter van een zeer sterk debuut.
De absolute sterkte van Brent Beukelaer? Het feit dat hij een muzikale duizendpoot is. Met zijn Nederlandstalige indie weet hij vele harten te veroveren. De artiest weet zijn teksten dan ook steeds met de enige juiste melodie te verbinden. Er is geen enkel moment in het album waarop je twijfelt over zijn artistieke keuzes. Alles klopt.
De Belgische singer-songwriter is een ware woordkunstenaar en verhalenverteller. Wij zijn alvast benieuwd om te zien of zijn muzikale kaars is uitgebrand, of dat hij nog meer van dit voor ons in petto heeft.
Facebook / Instagram / Website
Ontdek nog meer nieuwe muziek op onze Spotify.
