© CPU – Jan Van Hecke
De aanloop naar de veertigste editie van Jazz Middelheim verliep hobbelig. Zo werd er vorige week nog aangekondigd dat er slechts één podium in plaats van twee zal zijn en werden de optredens van enkele grote namen zoals Alfa Mist en Emma-Jean Thackray reeds afgezegd. Toch zal dit een van de eerste festivals zijn met internationale headliners waar je zonder mondmasker met elkaar mag dansen, op voorwaarde dat je als bezoeker een Corona Safe Ticket kan voorleggen. Dag één werd voornamelijk ingekleurd door acts van Belgische bodem en het veelbelovende Portico Quartet. We trokken naar Antwerpen om dat allemaal eens van dichtbij te bezien.
© CPU – Jan Van Hecke
Je zag het Brusselse kwartet ECHT! misschien al eens passeren op onze website. Nog maar een jaar geleden kwamen ze verrassend sterk uit de hoek met hun ep Douf, waarop we kennis mochten maken met hun elektronische dansmuziek. De band stond aanvankelijk geprogrammeerd op de Lefto Stage, maar aangezien deze werd geschrapt, mochten de heren de Main Stage bestijgen. We zagen verlegen gezichtjes het podium opwandelen en voorzichtig ging hun set van start. In de stille passages moest de band zijn best doen om boven het geroezemoes van het publiek uit te komen, maar al snel wisten ze de aandacht naar zich toe te trekken. De onmiskenbare liefde voor hiphop werd duidelijk door de duistere bassen en de opzwepende drums, die complexe trapbeats serveerden. Dit vormde het ideale bedje voor boeiende synthpartijen, die op hun beurt dan weer mooi werden aangevuld door vervormde gitaarriffs. Zo ontstond er een dansbaar feest dat uitermate in de smaak viel bij het publiek en dat we met spijt zagen eindigen.
© CPU – Jan Van Hecke
Wat later werden we blootgesteld aan het gitaargeweld van Dans Dans. Hoewel ze slechts anderhalve dag op voorhand hoorden dat ze in de plaats van headliner Alfa Mist zouden spelen, mocht dit trio niet onderdoen qua niveau. Vastberaden speelden ze hun doeltreffende set waarin jazz naadloos overvloeide in rock. Drummer Steven Cassiers – die over de looks van Ringo Starr beschikte maar gelukkig het betere drumwerk leverde – vormde samen met bassist Frederic Jacques een strakke ritmesectie waarop melodie en harmonie schijnbaar zweefden. Natuurlijk vielen onze ogen het meest op gitarist Bert Dockx, die op sublieme wijze zijn gitaar deed schreeuwen. Opvallend was het dynamisch samenspel tussen de muzikanten. Er was hier duidelijk sprake van een aanstekelijke passie, want ook het publiek ging er helemaal in op. Graag meer van dit!
© CPU – Jan Van Hecke
Hierna was het de beurt aan het Engelse Portico Quatet. In de aankondiging werd vermeld dat de jongemannen reeds achttien maanden geen liveshows meer hadden gespeeld. De honger naar het optreden vertaalde zich dan ook in een energetische show om U tegen te zeggen. Naar goede gewoonte werd er geflirt met de grenzen van jazz en serveerden ze ons een smaakvolle cocktail van electronica en hedendaagse jazz. Zelfs zonder woorden, maar met talrijke instrumentale details schetsten de Britten telkens weer een droomwereld. Enerzijds waanden we ons in sprookjesland, anderzijds wist het ons soms bij de keel te grijpen. Boven alle indrukwekkende klanken was het vooral de doordringende saxofoon die binnen kwam en onze hartjes wist te bezweren. Portico Quartet speelde gisterenavond een prachtige show.
© CPU – Jan Van Hecke
Het was de eer aan onze Belgische trots STUFF. om de eerste dag van Jazz Middelheim af te sluiten. Op de vorige editie van het festival speelden ze ook al op de Main Stage, maar deze keer werd er ook nieuw werk gespeeld uit hun kersvers album T(h)reats. Zoals verwacht werd er gehuppeld doorheen jazz, hiphop en electronica. De vijf virtuozen speelden erop los terwijl drummer Lander Gyselinck alles in het gareel hield. Er werd weleens gezegd: ‘Als energiedrank muziek kon maken, zou het klinken zoals STUFF.’. Hun levendige set op Jazz Middelheim bevestigde dit citaat enkel. Het blijft ergens wel verrassend hoe de haast futuristische en complexe muziek zo veel mensen van verschillende leeftijden kan doen dansen. Het succes van de band leidde dan ook driemaal tot een pleidooi voor een bisnummer. Dat kregen we telkens met veel plezier. Zo eindigde de eerste dag in Middelheim met een zweterig feest van jewelste.
Op de eerste dag van Jazz Middelheim zorgden de overwegend Belgische acts voor een aangename verrassing en konden ze ons overtuigden van hun ambacht. Het is duidelijk: jazz gaat mee met zijn tijdsgeest en weet relevant te blijven.
