AlbumsRecensies

Low Roar – maybe tomorrow… (★★½): Puzzel met ontbrekende stukjes

Hier is ie dan! maybe tomorrow… is de vijfde langspeler van de Amerikaans-IJslandse muzikant Ryan Karazija. Na de albums Low Roar, 0 en Once In a Long, Long While… kwam de charmante Amerikaan in 2019 met ross. op de proppen. Op dit album bleef de genialiteit een beetje achterwege en mocht het allemaal wat melodieuzer en minder experimenteel. Wat wordt het op dit album? Terug wat meer folk of borduurt hij verder op de melodieën van ross.? Na de twee singles “Everything to Lose” en “Hummingbird”, die we eerder deze maand op ons afgevuurd kregen, kunnen we stellen dat het eerder om een compromis lijkt te gaan. Maar zoals het in het leven gaat, zijn dat niet altijd de juiste keuzes. We hopen hier dat het compromis van Ryans leven is gemaakt.

We trappen het album af met “David”. Low Roar zet “David” al fluisterend in en telt tot vijf, waarna hij meteen zijn zwoele stem naar boven haalt. De opbouw is mooi verzorgd, maar zoals we op de twee singles reeds gehoord hadden, lijken de flukse drumslagen achterwege gelaten te zijn en is er gekozen om met clichédrums te werken. Een goede intro, zonder meer. De inleidende tandem wordt vervolledigd door “Sleep Peacefully”. Dit nummer kunnen we dan weer letterlijk nemen en ’s avonds voor het slapengaan beluisteren. Hier komt de immer mooie stem van de zanger meer dan tot zijn recht en tuimelen we zeer snel in dromenland.

Het nummer dat ons meteen vastgrijpt is “Fade Away”. De elektronische storingen en het bijna miauwen van de zanger zorgen voor een ijzersterke opbouw en hier hoor je het meteen: Low Roar is nog niet uitgespeeld. Naarmate het nummer vordert, lijkt hij over te slaan naar ambientmuziek. Een match made in heaven, als je het ons vraagt. Deze lijn wordt ook doorgetrokken op het nummer “Stay Calm, Keep Quiet”. Een trage intro met opspelende stemmen van Ryan himself brengen ons terug naar zijn liveconcerten. Met miauwen zoals hij dat enkel kan, bijna op Jónsi-wijze; dat moet je eens gezien hebben in je leven.

So far, so good, stellen we dan. Of toch niet, want het album boet qua klasse en niveau in in het tweede gedeelte. “Captain”, “Bye Bye” en “Clareland” zorgen voor een lange outro die we niet helemaal kunnen smaken. “Captain” kent een zeer trage aanloop en komt eigenlijk zo goed als niet op gang. Karazija lijkt hier een gooi te doen naar een nieuwe “I’ll Make You Feel”, maar dan iets trager en melancholischer. Jammer genoeg komt dit helemaal niet goed tot zijn recht en doet ons Low Roar-hartje pijn. Dit geldt ook voor “Bye, Bye”. Het bijna acht minuten durende nummer dweilt en dwarrelt maar wat verder naar het einde.

Jammer genoeg zijn er net iets te veel nummers die het niveau dat we van de muzikant gewend zijn niet halen. Het album is dan ook echt een compromis gebleken. Het heruitvinden van de eerste drie albums lijkt steeds moeilijker te worden. maybe tomorrow… kent enkele pieken, maar ook enkele dalen. Het kent een hobbelig parcours, maar zolang de leeuw kan miauwen, moeten we ervan blijven genieten.

Low Roar is te zien op 28 oktober 2021 in De Centrale. Tickets zijn nog steeds verkrijgbaar.

Facebook / Instagram / Twitter

Related posts
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Low Roar - "Hummingbird"

De Amerikaan Low Roar brengt op het einde van deze maand zijn vijfde langspeler uit. De laatste jaren komt Ryan Karazija nogal…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Low Roar - "Everything To Lose"

Voor velen onder ons heeft Low Roar nog een introductie nodig, maar voor diegene die hem wel kennen is hij ook meteen…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single IS TROPICAL - "Hummingbird"

Is Tropical is een band die in 2010 kon meesurfen op de hype van bands als Klaxons en Crystal Fighters. Ze mocht…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.