STUFF., Dijf Sanders, Bandler Ching & Dishwasher

Ondanks dat we afgelopen dagen al enkele zeer goede optredens zagen hier op Gent Jazz, is het toch de tweede zaterdag die uitgroeide tot hoogtepunt. Niet alleen het weer was uiterst aangenaam, maar ook de line-up was om over naar huis te schrijven. STUFF. en Dijf Sanders wisten de afgelopen jaren al een mooie reputatie uit te bouwen, maar er was ook plaats voor nieuwkomers Bandler Ching en Dishwasher_. De dag werd op gang getrapt door de jonkies, die meteen de lat vrij hoog legden, en het werd achteraf alleen maar beter en beter. Dijf Sanders en STUFF. bewezen later op de avond dat de S in hun namen voor steengoed staat. Aldus kunnen we niet anders dan over vandaag in superlatieven spreken, toevallig ook met een S.

Drie muzikanten vertrekken zonder eindbestemming op een muzikale reis doorheen krautjazz. Het is een term die Dishwasher_ zelf heeft verzonnen, dus we weten niet wat het exact betekent, maar we vinden het geweldig. Het trio improviseert er op los en zo volgen aanstekelijke muzikale creaties elkaar op. Het zwoele van de saxofoon (Werend Van Den Bossche) wordt gecombineerd met een groovy basgitaar (Louise van den Heuvel) en die twee worden aan elkaar gebreid door het opzwepende drumwerk van Arno Grootaerts. Voor een zittend publiek komt het resultaat niet helemaal tot zijn recht, maar dat weerhoudt Van Den Bossche er niet van om zelf in de muziek op te gaan. Er schuilt een fantastische moderne danser in hem.

Het bruisende optreden van Dishwasher_ wordt wat opgevrolijkt door het expressieve gezicht van de bassiste en de witte kousen met oranje strepen van de drummer (voor wie deze kan zien). We zouden er nog veel woorden aan kunnen vuilmaken, maar eigenlijk is het kort samen te vatten: de muziek van Dishwasher_ is opzwepend, spannend, groovy en gewoonweg leuk. Bij deze willen we dan ook krautjazz nomineren voor woord van het jaar.

Bandler Ching maakt geen sarcastische opmerkingen, maar oerdegelijke muziek. In het verleden werd het viertal al vergeleken met STUFF. en (niet) toevallig speelt die groep later op de avond. De muziek van Bandler Ching is groovy en meeslepend. Wederom zijn er een hoop passages waarop we hadden willen dansen, maar die uitbundige stukken worden gecomplementeerd door talloze intieme momentjes. Bandler Ching gaat op zoek naar uitersten, experimenteert bovendien nog eens aardig met elektronica en verwerkt ook invloeden van noise en hiphop in de muziek. Een hele boterham, maar we lusten er meerdere van.

Ster van de show is Ambroos De Schepper. De geweldige saxofonist tilt het geheel naar een hoger niveau en doet ons met momenten zweven. Eventjes worden we terug met onze voeten op de grond gezet door Vieze Meisje, die een bizarre doch herkenbare tekst brengt. Voor de rest laat Bandler Ching de muziek voor zich spreken. Zo nu en dan klinkt die wat donker, maar meestal is Chandler Bing even kleurrijk als een kleurboek. Dat de groep dan nog eens graag buiten de lijnen kleurt, is alleen maar een voordeel te noemen.

Met iets dat lijkt op een offerritueel begint Dijf Sanders zijn optreden. Een repetitieve tekst wordt gescandeerd, ondersteund door een zwoele saxofoon. Wat later breekt de muziek helemaal los dankzij donkere, zware beats. Het geheel is zenuwslopend en doet ons haast met open mond naar het podium kijken. Het is alsof Dijf Sanders (die zich in kleermakerszit op een verhoog bevindt) ons probeert te vervloeken met zijn als duistere magie aanvoelende muziek. De getalenteerde muzikanten laten alle drie het beste van zichzelf zien, wat zich in het geval van Matthias De Craene vertaalt in maar liefst vijf blaasinstrumenten en een keyboard. Drummer Simon Segers doet wat denken aan een jongere versie van Dave Grohl en samen met zijn twee kompanen neemt hij ons mee naar het hiernamaals, naar het Nirvana.

Hoewel de krachtige stukken ons haast doen sterven van de spanning, zitten we ook tijdens de iets zachtere momenten op het puntje van onze stoel. De rust is zo nu en dan nodig om te bekomen van de duistere magie van Dijf Sanders, aangezien het zo intens is om hiernaar te luisteren. Op het einde krijgen we nog een gloednieuw nummer te horen, vooraleer de groep afsluit met een laatste knaller. We hebben deze week al een hele hoop optredens gezien hier op Gent Jazz, maar Dijf Sanders is de eerste die het dak van de tent weet te blazen.

Met een intro bestaande uit elektronische watergeluiden wordt de aftrap gegeven voor het optreden van STUFF. De groep rond Lander Gyselinck, een van de oogappels van de Belgische muziekscene, begint ijzersterk en weet dat niveau een heel uur lang aan te houden. Hun muziek bevat vele twists en is werkelijk onvoorspelbaar. Het snelle drumwerk wordt gecombineerd met een funky basgitaar en experimentele elektronica. Zo nu en dan zijn er geluiden die wat doen denken aan een game, maar er komen ook hiphopsamples aan te pas. STUFF. komt met momenten stevig uit de hoek, waardoor rockmuziek niet meer veraf ligt en enkele mensen los durven gaan. Steeds minder stoelen worden gebruikt en steeds meer energie woelt door de tent. Niet alleen het publiek kan moeilijk stilzitten; ook op het podium worden de bewegingen alsmaar groter.

STUFF. werkt opzwepend en laat niemand ongeroerd. De muziek gaat hand in hand met de oogverblindende lichtshow, waardoor het optreden op den duur haast op een rave lijkt. Wanneer het vijftal er dan ook lijkt mee op te houden, wordt er nog harder geroepen en geschreeuwd dan tussen de nummers door. De band kan niet anders dan tijdens de encore nog maar eens het beste van zichzelf te geven. En het beste van STUFF. is dan ook niet minder dan steengoed. Wat een afsluiter van een fantastische dag!

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!