© CPU – Ymke Dirikx
Niet alleen de weergoden waren ons gisteren goedgezind, want ook op muzikaal vlak straalde er wederom talent op het zonovergoten podium van Werchter Parklife. Nadat de dag voordien Bazart en Yong Yello de weide van euforie lieten daveren, was de vrijdagavond weggelegd voor de liefhebber van het rustigere werk. De Nederlandse Eefje de Visser maakte namelijk van de gelegenheid gebruik om haar monumentale wonderplaat Bitterzoet van afgelopen jaar nog eens in vol ornaat voor te stellen, en deed dat met een liveset die alles overklaste. Voordien zocht de Puerto Ricaans-Belgische Gabriel Ríos toenadering met een subtiele, misschien net iets te intieme set.
Nadat ze MNM Rising Star won en een platencontract bij Universal Music tekende, was haar show op Werchter wellicht de volgende grote stap in haar carrière. Volledig in haar eentje en met een gitaar rond haar nek hoopte Emmy d’Arc het publiek volledig mee te krijgen en te charmeren. In beide opzichten slaagde ze, maar volledig overtuigen deed ze nog niet. Er zat namelijk nog iets te weinig identiteit en spanning in de set, waardoor we na de eerste vijf minuten al doorhadden wat de overgebleven tijd zou opleveren. We hebben er echter alle vertrouwen in dat de muzikante ons meer zou boeien met een band achter zich, want passie en plezier zitten er wel echt al in.
© CPU – Ymke Dirikx
Vijf minuten vroeger dan gepland, hoorden we plotseling al eerste gitaarakkoorden uit de luidsprekers galmen. Gabriel Ríos begon in alle subtiliteit aan zijn set, waardoor we nog even dachten dat het om een korte soundcheck ging. Het was echter de start van zijn set, die zo nog niet helemaal de aandacht van het publiek trok en het moest ontgelden met gebabbel op de achtergrond. Na een iets te onschuldig en intiem begin, bloeide de set dankzij “Flore” en “La torre” wat open, waarna “El ratón” nog eens wat sfeer op de weide bracht.
Terwijl we na het beluisteren van zijn vijfde studioalbum Flore de nieuwe nummers nog prezen voor hun betoverende intimiteit, zorgde dat er net voor dat we pas laat onze weg vonden in zijn set. Hoewel het publiek overduidelijk vooral de bisnummers “Broad Daylight” en “Gold” kende, steeg hun bereidheid om te luisteren met elk nummer. Naast Ríos zelf, zorgde uiteindelijk ook zijn partner in crime Ruben Samama voor de extra details. Deze durfden op de grote weide soms wat te vervliegen, maar vormden toch een belangrijk onderdeel van de set. We kunnen daarom enkel besluiten dat deze show in een iets intiemere setting nog iets meer tot zijn recht zou komen.
© CPU – Ymke Dirikx
Om iets voor negen ging de zon toch even schuilen. Donkere wolken maakten zich zichtbaar net voor we de afsluiter van de avond te zien kregen. Voor storm zorgde Eefje de Visser echter zelf door het bevrijdende “Storm” als opener ten tonele te brengen en meteen ieders adem te laten stokken. Aansluitend bracht ze met het even betoverende “Bitterzoet” de perfecte soundtrack voor de oranjerode hemel die door de zonsondergang ontstond. Het leek zelfs alsof de onweerswolken achter het podium door Eefje en haar band op een wonderbaarlijke wijze tegengehouden werden.
Vooraleer ze haar prachtalbum Bitterzoet live verder ontplooide, werden we op drie nummers uit Nachtlicht getrakteerd, die even sterk in de set pasten. “Scheef” kon met de hulp van een subtiele tempowissel en mooie opbouw op blije gezichten rekenen, terwijl “Staan” zelfs nog een tikkeltje vrolijker klonk en aantoonde dat de band – ondanks een lange pauze – perfect ingespeeld was. Uiteindelijk namen we met “Jong” en diens prachtige zangharmonieën tussen Eefje en haar twee achtergrondzangeressen en -danseressen afscheid van haar eerste albums, die in de show nog eens onderlijnden hoe ze haar hielpen om uit te groeien tot de artiest die ze nu is.
© CPU – Ymke Dirikx
Hoewel het de eerste festivalshow van dit seizoen was voor de Nederlandse, had ze de touwtjes strak in handen van begin tot einde. “Controle” vormde zowel het orgel- als kantelpunt van de set en werd vertaald in een magnetiserende handchoreografie. Vanaf dan walste Eefje nog hartstochtelijker over onze gevoelens en gedachten. “De parade” was niet zonder reden een waar hoogtepunt, want de liveversie marcheerde rechtstreeks naar ons hart doordat elk bandlid zich helemaal inleefde. Net ervoor beroofde het glashelder gezongen “Zwarte zon” ons al van onze adem.
De weemoedigheid en de melancholie in haar nummers werden live mooi uitgebalanceerd door waanzinnig mooie arrangementen die voor heel wat dynamiek zorgden. “Oh” trok bijvoorbeeld de laatste twijfelaar uit zijn zitje om een bescheiden danspasje boven te halen. Tijdens “Maak het stil” paste onze hartslag zich dan weer aan de indringende drums aan, waarna ze met “Lange vinnen” nog eens bombastisch eindigde en een verdiende staande ovatie kreeg. In “Groen”, tevens het enige bisnummer, liet ze al die bombast voor wat ze was en hoopte ze iedereen met een vredevol gevoel naar huis te laten trekken door op een heel serene wijze af te sluiten. Eefje de Visser is momenteel live op het hoogtepunt van haar carrière, die nu al lijkt af te stevenen op iconenstatus.
Vanaf april 2022 trekt Eefje de Visser op haar langverwachte Bitterzoet-clubtour, die ze moest uitstellen doordat ze momenteel in verwachting is van een jongetje.
Setlist:
Storm
Bitterzoet
Scheef
Staan
Jong
Controle
Zwarte zon
De parade
Oh
Maak het stil
Lange vinnen
Groen
Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!
