Het leek wel alsof we ons in een parallel universum bevonden toen we door de poort van Werchter liepen. Het gras rook beter dan ooit tevoren en de pintjes worden dit jaar niet in wegwerpbekers maar in echte glazen geserveerd. De eerste dag van Werchter Parklife, het coronabestendige alternatief voor Rock Werchter, telde gisteren maar liefst twee optredens van Balthazar met telkens 2.500 mensen, die eindelijk hun knaldrang naar boven konden halen. Pure euforie, beter kunnen we het niet omschrijven.
Vooraleer de mannen van Balthazar het podium mochten betreden en de heilige festivalgrond van Werchter konden laten dansen, was het de beurt aan Sohnarr. Daarmee leek de cirkel even rond, want Patricia Vanneste was jarenlang de violiste van Balthazar. De intieme maar sterke set werd een beklijvende ervaring die smaakte naar meer. Terwijl het gros van het publiek nog zocht naar het perfecte drankje om de avond mee in te zetten of op speurtocht was naar hun mini-eilandje, raakten we betoverd door Sohnarr. Met gesloten ogen leek het even of we een roadtrip maakten doorheen feeërieke Scandinavische landschappen, maar al gauw werden we terug de realiteit in gekatapulteerd. Na vijfentwintig minuten kondigde Vanneste het laatste nummer aan met als kleine kanttekening dat het tien minuten zou duren. Het waren tien wondermooie minuten, waarin vooral het uitmuntende vioolspel de aandacht trok.
Even later was het de beurt aan Balthazar onder het genot van de ondergaande zon. De doorgewinterde muzikanten waren naar eigen zeggen jarenlang op tour, maar inmiddels was het sinds het begin van de pandemie geleden dat ze nog eens in normale omstandigheden konden optreden. Ze hadden er dan ook duidelijk heel veel zin in, want hoewel het enthousiasme van de fans even op zich liet wachten, werd op het podium al gauw een groots feest ontketend. Na een paar nummers leek de onwennigheid in het publiek ook steeds verder weg te ebben en zorgde “Do Not Claim Them Anymore” voor de eerste voorzichtige danspasjes. Iedereen leek te genieten van de beperkte vrijheid. Een paar vierkante meter, wat vrienden, een drankje en de perfect geoliede machine die Balthazar is; meer bleek niet nodig om van de eerste dag van Werchter Parklife een groot succes te maken.
Eenmaal de machine van Balthazar op volle toeren draait, is er geen weg meer terug. Nummers van hun nieuwste plaat Sand werden afgewisseld met klassiekers, al was er een grote afwezige: “Blood Like Wine”. Het ultieme festivalnummer van de band leek nog net een stap te ver voor het bescheiden feestje, al lijkt het ons toch vooral een gemiste kans om het publiek helemaal mee te krijgen. Dat lukte gelukkig wel moeiteloos met “Linger On”, waarin de elektronische elementen die op hun laatste plaat geïntroduceerd werden, volledig tot hun recht kwamen. Wanneer we even een blik links en rechts van onze tafel wierpen, zagen we euforische toestanden. Ook de cameramannen van dienst ontging het beeld niet van een meisje dat op iemands schouders zat. Het mag allemaal bijna weer en dat we met z’n allen het gegeven van livemuziek zo hard gemist hebben, lijkt opeens bijzonder tastbaar.
Jinte en Maarten zijn bijzonder spaarzaam met hun woorden en tonen daarmee aan dat deze avond absoluut om muziek moet draaien, maar ook om samenzijn. Even doorbraken ze de stilte, want producer Jasper Maekelberg bevond zich in het publiek en hoewel de band hem complimenteerde met het resultaat van de plaat, wilden ze hem vooral even tonen hoe “Moment” hoort te klinken. Humor en Balthazar lijken moeilijk aan elkaar te linken begrippen, maar het vleugje spontaniteit werd al gauw beantwoord door het publiek. Het hek ging vervolgens helemaal van de dam bij “Fever”, dat zich profileerde als het hoogtepunt van de avond. De lange song leent zich perfect voor uitgesponnen solo’s en zwoele danspasjes, want hoewel het kwik stilaan daalde boven de weide, waanden we ons in tropische sferen.
Iets voor tien liep het podium weer leeg en hoewel we al een paar bisnummers gekregen hadden, hoopte het publiek duidelijk op nog meer. Het zou ons niet verbazen mocht er een lichte aardbeving opgemeten zijn ter hoogte van het festivalterrein, want de grond daverde onder onze voeten. Helaas werd het enthousiasme geen tweede keer beloond en bleef het podium leeg, maar het feestje was nog niet op zijn einde: de bar bleef nog een uur open. Feest!
Het moet gezegd zijnde, Balthazar heeft een gigantische stempel gedrukt op het Belgische muzieklandschap en bevestigt zichzelf keer op keer met een sterke, gevarieerde set. Als opener van een reeks concerten onder de noemer Werchter Parklife leggen de heren de lat bijzonder hoog voor de rest van de zomer. Hoewel we het liefst zonder afstand, mondmaskers en handgel zouden genieten van livemuziek, was dit een aangenaam alternatief. Werchter is er ondanks alle beperkingen en onzekerheden in geslaagd een mooi, sfeervol terrein te bouwen waar het zeer fijn vertoeven is. Dat belooft alvast voor de rest van de zomer.
Dansen en luidkeels meebrullen met Balthazar kan hopelijk op Pukkelpop 2021, want daar zal de band op zaterdag de Main Stage onveilig maken. Mocht je nog wat twijfels hebben over een echt festival, dan kan je op donderdag 25 en vrijdag 26 november afzakken naar de Lotto Arena.
Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!