Foto: Lotte Dale
Via de snelweg naar succes. Zo kunnen we het verhaal van Puntjudith kort en bondig samenvatten. Het Nederlandse trio vatte vuur in de popafdeling van het Conservatorium van Amsterdam en is sindsdien aan een verbazend parcours begonnen. Terwijl ze helemaal gecharmeerd zijn door de producties van bijvoorbeeld James Blake en Sevdaliza, schuilt in de teksten een poëtische ziel zoals we dat bij o.a. Eefje De Visser of MEIS gewend zijn. De volgende stap in de carrière is inmiddels gezet door een selectie in de Popronde, zeg maar Nederlands’ belangrijkste popcircuit, en ook in België zit de wind mee. Een uitverkochte show in de Trix Club is dan ook het logische gevolg en fungeerde meteen als een van de eerste gelegenheden om het nieuwe materiaal op podium te brengen.
Terwijl we oorspronkelijk op het dakterras van de Trix zouden genieten van de avondzon en livemuziek, werd de show last-minute naar de goed geventileerde Club verplaatst. Het podium was mooi afgestoft en niet alleen de vloer blinkte als nieuw. Puntjudith schitterde al vanaf de begin van de show. Van plankenkoorts was er weinig te merken op show-opener “Snelweg”, dat als een tornado kraters in onze gedachten sloeg en ons helemaal binnenstebuiten keerde. Ook “Meisje” bevatte een oerkracht met zijn zinderende pianolijnen en een verhalenstructuur die qua tempowissels een moderne versie van “Der Kommissar” van de Oostenrijkse legende Falco zou kunnen zijn.
‘De roaring twenties komen er terug aan’, verkondigde zangeres Judith Rijsenbrij voor ze aan “Missen” begon en ongelijk kunnen we haar momenteel niet geven met de aankomende versoepelingen de komende maanden. Nadat een waas aan synthesizers onze oorkanalen binnendringt, zorgt een drumsectie voor een onverwachte sfeerbreuk die live nog sterker klinkt dan op de ep en zo nog eens wat meer onder de huid kruipt. Over een gelijkaardige finesse beschikt even later ook “Lichter“, dat ons als een heldere ster aan het stralen brengt dankzij een iets meer toegankelijke opbouw waarin eveneens synthesizers de hoofdrol spelen. De maturiteit en speelsheid in de muziek horen we ook in de teksten terug, die ook live tot de verbeelding spreken dankzij de pakkende inleving van de frontvrouw.
Toen we debuutsingle “Sabotage” voor het eerst hoorden, bewonderden we nog de vastberadenheid. Die was gisterenavond helaas wel lichtjes vervlogen. Het was immers het enige nummer waarmee ze live nog iets te veel zochten naar de juiste balans, die ook nodig is door de symbiose aan verschillende laagjes. “Zomer In Oktober”, overigens geschreven tijdens haar studententijd in Antwerpen, was dan gelukkig wel iets afgelijnder zonder al te veel binnen de lijntjes te kleuren. De gastbijdrage van trompettist Antonios Morenos was bovendien niet alleen in dat nummer de perfecte aanvulling. Andere zeer opvallende nummers uit de setlist waren de onuitgebrachte tracks “Ademloos” en slotnummer “Open Eind”, die ons muzikaal helemaal van de sokken bliezen. Vooral die laatste ontpopte zich als toekomstige stadionanthem, die voor de laatste keer nog eens alle energie uit de massa perst met dank aan aanstekelijke beats.
De knaldrang was na talrijke maanden zonder concerten behoorlijk groot, vooral ook voor Puntjudith zelf. Debuut-ep Snelweg werd al prachtig in beeld gebracht tijdens een concertfilm (online verkrijgbaar), maar ook in levende lijve is het project van Judith Rijsenbrij, Wannes Notenbaert en Adriaan Stoop de moeite. In zo goed als elk nummer volgen de climaxen elkaar op en overtreffen ze elke vooropgestelde verwachting met een strakke liveset. Het zou ons dan ook allesbehalve verbazen als Puntjudith de komende maanden nog wat vaker over de landsgrenzen zal moeten reizen, want ook in België zou het snel kunnen gaan voor het Amsterdamse trio. Onze Noorderburen hebben er in ieder geval een straffe band bij die, als alles goed gaat, ook wel eens hoog kan eindigen in de gerenommeerde Popronde.
Setlist:
Snelweg
Meisje
Missen
Sabotage
Lichter
Goed genoeg
Zomer in oktober
Buldozers
Lawines
Ademloos
Open eind
