Er was eens een 24-jarige popzangeres die met haar debuutalbum Troubled Paradise niet gewoon een popmonument op de wereld zette, maar het popcircuit ook grondig kon hertekenen met haar twaalf nummers tellende project. We hebben het over pop-starlet Slayyyter, die sinds haar samenwerking met Charli XCX en Kim Petras voor fervente popfans geen onbekende meer mag zijn. Terwijl ze in 2019 met haar titelloze debuut-mixtape aan een sprookjesachtige parcours begon, vormt haar eerste langspeler een keerpunt in het poplandschap waarop geen enkel nummer wordt overgeslagen bij een luisterbeurt.
Het eerste hoofdstuk begint met het hitsige “Self Destruct”, waarbij ze op een atypisch duistere popmelodie voor open monden zorgt door bijzonder furieus uit te pakken in het refrein. Ondanks dat het met een strofe van Wuki de enige gastbijdrage levert, steelt Slayyyter vrijwel meteen de show. Op het aansluitende, ontketenende “Venom” richt ze de spotlight meteen verder op zichzelf. De complexiteit van de heftige beats wordt dankzij het gebruik van een klassieke popstructuur en een immens boeiende vocale productie alleen maar spannender. Uiteindelijk laat ook “Throatzillaaa” weinig tot de verbeelding over met zijn vervormde beats en slaat ze finaal de nagel van het eerste gedeelte volledig op de kop.
Blaffende honden bijten eigenlijk niet, maar na “Dog House” durven we niet in twijfel trekken dat Slayyyter haar tanden niet zal ontbloten. Muzikaal zet ze alvast haar tanden in ons berenvachtje en heeft ze ons helemaal in haar greep. “Butterflies…” mag dan wel een iets bravere naam hebben, maar met zijn club-beats die recht uit 2010 lijken te komen kruipt de popkameleon alweer uit haar cocon en brengt ze ons nog eens helemaal aan het dansen. Het nummer vormt overigens de perfecte overgang tussen het bijzonder razende en overweldigende begin en het iets toegankelijker werk dat het album herbergt op het tweede gedeelte.
Het tweede hoofdstuk kent met de titeltrack “Troubled Paradise” opnieuw een ultieme start. Het nummer is werkelijk een natte droom voor elke popliefhebber, en brengt ons voor even terug naar de zorgeloze tijd van de Eurodance-periode in de vroege jaren 2000. Ook door “Clouds” zijn we helemaal in de wolken, want op deze reeds uitgebrachte single zal en moet er gretig gedanst worden, met dank aan een zeer aanstekelijke productie die als een bliksem aanslaat. Slayyyters overtuigende teksten, die vol slimme en hilarische metaforen en spreekwoorden zitten, doen de rest. Het is bovendien eens verfrissend een popster te horen die niet over donkere thema’s zingt en gewoon voluit voor plezante pop gaat.
Terwijl de meeste popalbums vanaf het midden inzakken als een warme pudding, neemt Slayyyter het gas allesbehalve terug en vuurt ze met haar potentiële megahits “Cowboys” en “Over This!” twee gigantische kanjers op ons af, die ooit wel hun intrede in de popgeschiedenisboeken kunnen maken. En daar eindigt het ijzersterke debuut dan nog niet, want ook de slotfase geeft redenen genoeg om luidkeels te juichen. “Serial Killer” sloopt bijvoorbeeld harten met een unieke soundscape, die wat aan oude filmmuziek doet denken. Op het ontwapenende “Villain” ontpopt ze zich iets later als ware femme fatale, waardoor ze voor het zoveelste hoogtepunt van het album zorgt.
Het sprookjesachtige Troubled Paradise sluit Slayyter uiteindelijk af met het zachte “Letters”, welk meteen ook het enigste rustpunt op het album werd en daardoor nog beter uit de verf komt. De afsluiter is het ultieme bewijs dat dit album zijn vijf sterren meer dan verdient, want zo’n flitsend en spannend popalbum hebben we nog maar zelden (of zelfs nooit?) in deze vorm gehoord. De speelsheid en sensualiteit die ze in haar nummers steekt, doet niemand haar na. Zelfs een Kim Petras of Charli XCX niet. Als je met je debuutalbum al een ongezien orgelpunt voor de popmuziek in elkaar weet te steken, wat mogen we dan in de toekomst nog van de Amerikaanse popheldin verwachten? Troubled Paradise zal binnen tien jaar het soort album zijn dat tot de absolute popklassiekers hoort en krijgt nu alvast een zeer mooie plek in onze platenkast. Pop is dankzij Slayyyter eindelijk weer mateloos plezierig.