Postpunkfanaten vieren de voorbije jaren een wederopstand van het genre, en het lijkt er niet meteen op dat het feest snel zal eindigen. Band na band schuift mee aan tafel en zet de revival nog wat meer kracht bij, zo ook Folly Group. Het Britse collectief, allergisch aan het woord ‘band’, kon met zijn singles niet duidelijk genoeg maken dat ze allesbehalve postpunkopportunisten zijn, en weldegelijk op zoek zijn naar hun eigen sound. Ongeveer halverwege 2020 kwam het Britse viertal op onze radar terecht en daar zijn ze niet meer terug vanaf gesukkeld. Het was even wachten op een debuutproject, maar we kregen de voorbije maanden wel interessante singles te horen die reeds een tipje van de sluier oplichtten.
En hier is die dan. Ep Awake and Hungry begint met zijn titeltrack toch wel aan de donkere kant. Zanger Sean Harper zet het initieel kale nummer in met een duister stukje spoken word, waarna een delicate puzzel aan hoekige gitaren, electronica en pulserend drumwerk volgt. Hoewel “Awake and Hungry” naar het einde toe wat onhandig uit mekaar valt, met een tempoverschuiving die er eigenlijk teveel aan is, is de aandacht getrokken.
Vervolgens is “Four Wheel Drive” wat abstracter, maar valt het aangenaam in hoekige herhaling met zo’n typische postpunkriff, waarrond de rest van de instrumentatie zowat zijn eigen gangetje gaat. “Fewer Closer Friends” doet al sinds vorig jaar de ronde, en geeft het gevoel dat frontman Harper eigenlijk een sarcastisch poëet is die op een dag het repetitiekot van Folly Group binnenwandelde en maar bleef rondhangen. Hier klinkt de zanger alsof hij na een breakup met zijn lief op café halfdronken aan de toog de zoveelste rant inzet, tegen niemand in het bijzonder.
De afsluiter zet na die licht bedrukte sfeer toch nog een dynamisch en kleurrijk nummer op de tracklist. Door zijn geboetseerde chaos heen blijft “Sand Fight” altijd aanstekelijk en dansbaar, zoals alleen hyperkinetische postpunk van het geslacht Bloc Party dat kan zijn. Als de Britten in de toekomst ietsje meer oog hebben voor structuur zullen ze het ver schoppen. De grens tussen abstract, excentriek en afgeladen wordt nu soms iets te slordig bewandeld, zoals op “Butt No Rifle”. Enkel meesters van het vak kunnen zoveel ballen in de lucht houden, zonder dat er niet geregeld eentje valt.
Folly Group gaat een beetje zijn eigen gang zonder op de tenen van genre-omlijningen te trappen. Ze vinden niets nieuws uit, maar voegen eerder wat nieuwe regels toe aan de bestaande orde, met hun meer abstracte en toch duister dansbare stijl van postpunk. Een quirky synthje hier, een slepende beat of donkere spoken word-intro daar, het zijn het soort dingen waarmee je jezelf een naam geeft in de drukbevolkte postpunkscene van vandaag. De ijver en goesting die Folly Group op zijn eerste volledig project toont is evenzeer een deel van de kwaliteit als de muziek zelf. Awake and Hungry is puur ‘ambitie als spektakel’.
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
